Kabanata 31

24.7K 754 53
                                    

Kabanata 31

I woke up with the sound of her throwing up. Mabilis akong bumangon. Hindi alintana na wala akong kahit anumang saplot sa katawan. Binuksan ko ang banyo. Nadatnan ko siyang nagsusuka sa bathroom sink. Hinaplos ko ang kaniyang likod. Something inside me tugged while looking at her this helpless.

Yung pag-iyak niya ay lalong lumakas. Nataranta ako. I keep on asking her things but she continued throwing up.

F-ck! I feel helpless too.

Should I call the doctor? What if she's sick?

"Baby?" I called.

Bahagyang humina ang kaniyang pag-iyak. Natigilan ako nang umangat ang luhaan niyang mukha. I don't know why but looking at her tear-stained face, I see no one but my own very beautiful girl. And I just know that I fucked up real bad this time. Kahit hindi ako magtanong. Parang alam ko na ang dahilan kung bakit ganito siya ngayon.

"Miranda.." I breathe on her name. "Is there something wrong, baby?" Umiling siya, bahagyang nanginginig pa.

I cupped her face. I tried to smile despite how nervous and scared I am for what I'm hoping she's gonna tell me.

Kaninang madaling araw, agad siyang dumiretso sa pantry at kumain. I noticed some slight changes on her body. And I saw how she keeps on caressing her belly while murmuring how sorry she is. I know I'm not just overthinking or something. I know she's gonna spill a big secret that's gonna change our life forever.

"Little girl?"

Damn it! I'm sweating despite my lack of clothing. I'm a twenty nine year old gentleman, I shouldn't be nervous like this!

"Brandon.."

Fucking shit! She cried again. And this time, I panicked. Mabilis ko siyang kinarga at ipinatong sa kama. I kept on murmuring sweet things to her but she keeps on crying.

"May gusto kang sabihin diba?" I hushed her. Natigilan siya. "Sabihin mo na, Miranda. I won't get angry. I promise." I even do the promise sign. Parang bata lang.

"Brandon?" I gave her an assuring smile. "Kasi ano- " She keeps on fidgeting. Hindi rin siya makatingin sa akin.

"What is it, Miranda?" I can almost hear the silent ticking of the clock inside my head. She remained quiet. Her eyes are full of uncertainties as it met mine.

She expelled a heavy breath. I watched as words came out of her mouth. Kulang ang salitang nabigla dahil sa lumabas sa kaniyang bibig. I'm expecting it already. I know. Deep inside I know what she's gonna tell me. Pero iba parin talaga ang feeling kapag marinig mo iyon sa babaeng alam mong mahalaga na sayo. It's as if my breath was sucked from me. I don't know what to feel. I don't know what to do.

"Brandon?"

Napaatras ako. Her face fell.

Fucking shit! I should be happy, right? I'm gonna be a father! Brandon f*cking Tsiu is gonna be a father!

"Buntis ako, Brandon."

I groaned as if in pain.

Buntis. Buntis nga siya, Brandon. Paulit-ulit lang ang salitang iyon sa aking isip. I wanna laugh so hard at myself. Pero anong nakakatawa kapag nakabuntis ka ng isang teenager diba? Malaking wala!

"How far are you then?" I managed to ask after how many minutes of contemplating what to say. "Did you have yourself check?

Umiling siya. Kumunot naman ang aking noo.

I'm In love with a MonsterWhere stories live. Discover now