Kookmin feat. Taehyung presents: Inside my heart is YOU

No escape

*wedding day*

"Oh anak,bakit parang hindi ka masaya? This is your wedding day and you look gorgeous!"

Pilit na ngumiti siya sa Papa niya,trying to look happy as possible but in reality he isn't. Ang totoo kasi niyan,nagtatapang-tapangan lang siya at nagkukunwaring matatag after na ma-witness niyang may ibang ka-sex ang magiging asawa niyang si Jungkook. Ang totoo, nasaktan siya dun. Kasi parang pinamukha nito sa kanyang,hindi siya nito magugustuhan dahil may mahal na itong iba.

Gusto na din niya umtras sa kasal pero ayaw lang niyang masayang ang paghahanda ng Papa niya para sa kasal na'to, at para mapanindigan niyang kaya na niyang mapalayo sa mahal niyang Papa. Ayaw din niyang mag-aalala pa ito kapag sinabi niya ang magiging set-up nila ni Jungkook. Ayaw niyang malaman o mahalata nito na nasasaktan ang puso niya. Ayaw na ayaw kasi ng Papa niya ang nalulungkot siya.

"M-masaya naman po ako Papa..Kaya lang m-magkakalayo tayong dalawa. Di na tayo madalas magkikita"

Naluha na siya ng tuluyan, as as of the moment mix emotions siya. Kaba,takot at higit sa lahat lungkot. Kinakaban siya kung anong buhay ang naghihintay sa kanya pagkatapos ng kasal niya kay Jungkook..Takot na masaktan at lungkot dahil sa kaalamang hinding-hindi siya nito mamahalin gaya ng pagmamahal nito sa kasintahan. Naiinggit nga siya sa lalaking yun eh.

"I'll make sure to pay you visit more often anak. Si Namjoon,yung mga kaibigan mo. Pwede ko silang papuntahin dun para hindi ka mainip. Wag ka ng malungkot anak. Sabi mo,you like Jungkook. Ayan,magiging sayo na siya"

"That would never happen,Papa. Ngayon pa nga lang nasasaktan na'ko eh. Kasi kahit kailan,hindi siya magiging akin"

Lalo lang pumatak ang mga luha niya,feeling his heart aching just thinking that fact. Hinding-hindi mapapasakanya si Jungkook. Ngayon alam na niya na hindi lahat, kaya pala niyang maangkin.

There's no escape even if he wants to.

"Wag ng iyak ang bebe ko hm? Lika na,mag-i-start na ang ceremony"

Tumango na lamang siya at pinaayos ang kanyang mukha..atleast, maging disente man lang ang itsura niya sa kasal niya kahit pa alam niyang hindi naman siya papansin ng mapapangasawa niya.

Meanwhile,hindi mapakali si Jungkook at atat na atat na siyang makaalis sa simbahang 'to. Gusto na niyang matapos ang kasalang ito,para masuyo na niya si Taehyung dahil medyo hindi sila nagkaunawaan sa isang bagay kagabi.

"Umayos ka ngang bata ka. Kinakabahan ka ba?"

"Tch,bakit naman po ako kakabahan Mom? Ah oo nga, dahil parang ngayon ako hahatulan ng death penalty"

Isang mapinong kurot sa tagiliran ang natanggap niya mula sa Mommy niya.

"Death penalty kamo? Hindi mo alam kung ano ang lumalabas sa bibig mo Jungkook. Sana hindi mo pagsisihan yang mga ginagawa mo sa asawa mong si Jimin. Pag dumating ang araw na mahuhulog ka na,sana kaya kang saluhin ng pinagmamalaki mong si Taehyung. Gusto ko ang batang yun,pero ramdam ko na hindi siya ang para sayo. At si Jimin? Pag yan nawala sayo,ewan ko na lang kung anong mangyayari sayo"

He just scoffed, didn't took his Mom's words seriously. Kokontra pa sana siya but the wedding march starts to fill the whole church,kasabay ng paglalakad ng kanilang mga sponsors and entourages. And then every one became silent as his groom starts to walking down the aisle,katabi ang Papa nito.

"He look perfect aren't he?"

"Aish,e di ikaw na magpakasal sa kanya Mom"

Kurot na naman sa tagiliran ang natanggap niya mula dito dahil sa banat niyang yun. Muli na lang niya ibinalik ang tingin kay Jimin na palapit na ng palapit sa kanya. He admit to himself, Jimin is a cute and a pretty guy. But something he doesn't like about him aside from being a spoiled brat. Di palang niya masabi kung ano yung bagay na ayaw niya dito. At sa ngayon,wala siyang balak alamin kung ano yun.