Shadow In My Heart [Book 2 of WCIB]

Chapter 18 ✔

~~

"Kevin.." Sabi ko agad nung nakita ko sya sa tabi ko. "Bakit nawalan ako ng malay?" Tanong ko.

"You're just tired." sabi nya sa malamig na boses.

"Kevin, yung babae kanina? Sino yun?" Tanong ko ulit.

"Sopphia Hikari, Your cousin." Sabi nya, pero ang lamig nya sakin.

"So-sopphia? C-cousin?" Tanong ko, tumingin sya sakin.

"Just rest." Sabi nya tapos tumayo na ulit sya.

"Are you mad at me?" Tanong ko, tumingin sya sakin at nagsalita.

"Of course I AM!" Sigaw nya na ikinagulat ko.

"K-kevin.." Iniwas nya yung tingin nya at tumingin sya sa labas.

"I have my rights to be mad right? Kyou.." May gusto syang sabihin na hirap na hirap syang sabihin.

May nagawa ba ko?

"You almost killed yourself! Sa tingin mo hindi ako magagalit?!" Sigaw nya ulit.

"Is this about my situation?" Tanong ko.

"Kyou! Alam mo ba na kung hindi agad ako nakarating dun baka wala ka na sa mundong 'to!? Hindi mo ba alam kung gaano kami nagalala sayo?" Sigaw nya parin.

"I'm sorry, It's just that.. I thought I can handle it." Bulong ko.

"That's not a valid reason! Kyou kung may gusto ka namang subukan na mga bagay, pwede mong gawin yun na kasama mo kami diba?!" Sigaw nya parin.

"Hindi mo naiintindihan." Sabi ko pero mahina.

"Alin ba ang hindi ko naiintindihan?! Kyou naman eh! Hind-"

"SA TINGIN MO BA GUSTO KO YUNG NANGYARI?! Sa tingin mo ba masaya yung mawalan ng alala at HINDI mo alam kung ano yung mga bawal at hindi sayo?! Naiintindihan mo ba yun Kevin!?" Sigaw ko sakanya pinahid ko yung luha ko na tumulo.

"Nahihirapan din ako! Ni hindi ko nga alam kung sino ba talaga ko eh! Ni hindi ko nga alam kung ano ba talaga ko eh! Fine! I'm sorry kung pinagalala ko kayo! Bakit?! Alam ko ba na hindi ako marunong lumangoy?! Hindi diba!? Hindi nyo kasi ko naiintindihan! Dahil hindi nyo alam yung hirap!" Sigaw ko tsaka ko tinakpan yung muka ko habang umiiyak.

"That's my point Kyou! Hindi mo alam yung mga bagay na makakasama sayo! Nandito naman kami ah! BAKIT HINDI MO KAMI TANUNGIN?! Sa tingin mo ba gusto rin namin 'to ha!? Gusto namin na mawalan ka ng alaala? Walang may gusto nito! Fck it! You just don't know when to quit!" Sigaw nya tsaka sya lumabas.

Paglabas nya pumasok naman si Bea.

Tumingin sakin si Bea at lumapit, umupo sya sa gilid ng kama ko at niyakap ako.

"Let him be.. He's just stressed." Sabi nya habang hinahagod yung likuran ko.

"Bea.."Ngumiti sya sakin.

"No one's mad at you, they're just concerned." Sabi nya. "Try to put your shoes on his. You will understand him." Sabi nya.

"Try to imagine, nagtalo kayong dalawa, tapos magugulat ka na lang makikita mo sya na almost dead." Sabi ni Bea.

"He's mad at himself, kung galit mas sya sayo, mas galit sya sa sarili nya." Sabi pa nya. "Kahit naman ako eh, nagalit, kasi baliw ka! Paano kung hindi agad dumating si Kevin? Pero that's in the past now, Magpagaling ka ha." Sabi pa nya.

"Galit din ba sila sakin?" Tanong ko. Umiling sya.

"No they're not." Tumayo na ulit sya. "One day maalala mo rin ang lahat, at once na naalala mo lahat, sana Hazelle...