"Happy birthday to you~"
August 8.
Yes. It's my birthday.
At 'yun ang gusto kong
marinig sa oras na ito.
Pero wala.
I invited all my classmates
pero ni isa walang pumunta.
5pm na at sinabi kong
2pm sila pumunta.
Wala rin sila Mommy at
Daddy dahil work.
Hindi na ako mag-eexpect
ng surprise nila dahil alam kong
pag-uwi nila pagod sila.
I am expecting na batiin ako
nang mas maaga ng kaibigan ko
pero siya rin pala hindi naalala
na birthday ko. Plain happy
birthday, 'yun lang.
Siya nalang ang kaibigan ko na
inaasahan ko pero binigo niya ako.
Then I saw them,
(mga kasama ko sa school)
Idk kung kaibigan ba talaga nila
ako kasi nilalapitan lang nila ako
kung may kailangan sila.
Nag-expect ako na meron
silang pinaghandaan saakin
dahil noong birthday nila
ay nagcocontribute
ako palagi pero pagsaakin, wala.
Pinuntahan ko sila at nakita
ko sila sa kalayuan, nag-sasaya
at nagkkwentuhan. Hindi man lang
ako minessage para puntahan sila
para sa birthday ko.
Pinipigilan ko ang emosyon ko
dahil nakakahiyang umiyak sa
harap ng maraming tao. Hindi ko
kayang tumingin sa mga tao.
Nakakahiya ako.
Wala.
Wala.
HAPPY 16th birthday to me.
Putang ina.
