MIŁOŚĆ TO LEKARSTWO/MAPI [ZAKOŃCZONE]

Nie wiadomo czy w ogóle się obudzi.

- Adam analiza.

Bałem się tego co za moment usłyszę. Jeżeli by nie wróciła to jest jej koniec. Ona musi wrócić. Musi być z dziećmi i ze mną.

- Wróciła!

- Puls jest. Dobra zabieramy ją. Tylko jak to mówi Wiktor? Ruchy ruchy? coś takiego.

Pojechali ja natomiast wziąłem dzieci do domu wziąłem potrzebne rzeczy dla nich na ten czas operacji. I spakowałem do takie torby:

 Schowałem wózek do bagażnika, a dzieci zapiąłem w fotelikach. Tak wyglądają.

Grzesia:

Gosi:

Od razu kupiliśmy takie że można w nich nosić ich i gdzieś zabrać ich kiedy są w fotelikach. Martynka je wybierała. Dobra koniec myślenia jedziemy do szpitala. Musimy teraz być przy niej. Po 5 minutach byliśmy na miejscu. Włożyłem dzieci do wózka. Torbę powiesiłem na wózku. Poszliśmy najpierw do pielęgniarki która przechodziła koło nas.

- Monika wiesz gdzie jest Martyna?

- Tak. Zaczyna się właśnie jej operacja.

- Oki. Dzięki.

Poszliśmy po godzinie dzieci się obudziły dałem im mleko i zmieniłem pieluchy. Dałem im smoczki i ich przytulanki. Usnęli. Po dwóch godzinach wyszedł lekarz.

- Andrzej co z nią?

- Żyje. Ale jest w śpiączce farmakologicznej.

- Wiadomo w przybliżeniu chociaż na oko kiedy się obudzi?

- Niestety ale nie. Muszę ci to powiedzieć. Nie wiadomo czy w ogóle się obudzi.

- Musi. Mogę iść do niej?

- Tak. Jest na sali pooperacyjnej. Tylko nie możesz tam wejść z dziećmi. Ewentualnie na chwilę.

- Okej zaraz po kogoś zadzwonię i ich wezmą do domu.

- Oki.

Poszedłem do Martyny na salę. Wszedłem. Leżała blada na łóżku. Zadzwoniłem po jej rodziców mają przyjechać i zabrać dzieci do domu. Ja zostaje tutaj z Martyną.

Pozdrawiam.😘