[Dutch] The Last Timelady

10. New Team

"Kim?" de Doctor kijkt mij onzeker aan.

"Dat ben ik, Hallo" zeg ik sarcastisch. Ik duw mij langs de Doctor en loop naar de uitgang.

"Ik dacht dat je dood was" hoor ik de Doctor zeggen, hij loopt mij achterna gevolgd door de andere die gespannen mee luisteren.

"Ik dacht dat jij dood was" zeg ik heel rustig. Ik ben nu bij de uitgang en loop naar buiten.

"Donna had mij net optijd opgehaalt met de TARDIS, we waren te laat om jou te redden" De Doctor komt naast mij lopen.

"Ja, misschien ben ik het vergeten te vertellen maar ik ben soort van imuun tegen dat gas al moest ik wel regenerate" zeg ik met een zucht.

"Ja, misschien moet je dat mij de volgende keer wel vertellen" zegt de Doctor met een grijns op zijn gezicht.

"Laten we hopen dat er geen volgende keer komt" We lopen een straat in. Onze TARDISEN staan erg dicht bij elkaar. Dat het ons niet opgevallen is. Opeens pakt de Doctor mijn arm en dwingt mij te stoppen met lopen. Als ik gestopt ben laat hij mijn arm los en kijkt hij mij aan.

"Het spijt mij maar ik heb nu een vrouw, River..." begint de Doctor nerveus.

"Hé Doctor, maak je maar niet druk. Mijn regeneration hebben mij gevoelens veranderd ik zie je niet meer als een vriend" lieg ik terwijl ik een nep glimlach op mijn gezicht zet. Ik geef de Doctor een schouder klopje terwijl ik hem opgelucht adem hoor halen. Ik duw mijn TARDIS deur open en loop naar binnen. De doctor volgt mij.

"Ik ga je nu niet weg laten vliegen" zegt hij. Ik draai mij om en leun op mijn controlepaneel.

"Waarom niet?" vraag ik verbaasd.

"Het is nooit goed als iemand zelfmoord wilt plegen dus ik ga je in de gaten houden. Wij gaan onze TARDISEN samen smelten" De Doctor loopt naar mijn controlepaneel toe en begint allemaal knopjes in te drukken.

"Doctor, wat betekent dat TARDISEN samen smelten?" vraagt Amy verward. Zij, Rory en River zijn de Doctor mijn Tardis in gevolgd.

"er ontstaat een deur in de controlepaneel kamer van onze TARDISEN en als we door de deur gaan komen we in elkaars TARDIS terecht. Als er voor mij een week voor bij is, is er voor haar ook een week voorbij dus tijd loopt precies het zelfde" legt de Doctor uit.

"Wow, jij hebt een hele verzameling posters" zegt River terwijl ze langs de muren van de controlepaneel loopt kijkend naar de posters.

"Ja, ik heb 120 jaar vast gezeten op aarde dus ik heb er genoeg kunnen verzamelen" zeg ik trots. De Doctor haalt een hendel over en er verschijnt een deur in mijn TARDIS.

"Dus jij bent een Timelord?" vraagt Rory verrast.

"Ja" de Doctor loopt naar buiten. Ik weet wat hij gaat doen. Hij gaat nu via zijn TARDIS onze TARDISEN verbinden. Opeens gaat de deur in de controlekamer open en de Doctor komt naar binnen lopen.

"Gelukt! " zegt hij met een glimlach.

"Nou, ik ben moe dus ik ga naar bed" zegt Amy terwijl ze Rory aan zijn arm mee sleept. Ze loopt naar de deur maar draait zich nog wel ever om.

"Welkom bij het team Kim!" zegt ze met een glimlach voordat ze verdwijnt in de Doctors TARDIS.

"Truste" zegt Rory nog snel voordat hij mee gesleept word door Amy.

"Ik moet ook maar eens gaan" zegt River. De Doctor loopt naar haar toe en ze geven elkaar een kus voordat ze haar time vortex manipulator begint in de stellen. Ik voel een steek van jaloerzie maar ik negeer het.

"Welkom bij het Team" zegt ze voordat ze weg teleporteerd. Dat laat de Doctor en mij de enigste in mijn TARDIS.

"Dus... Hoe gaat het met Donna?" begin ik. Ik leun nog steeds op mijn controlepaneel.

"Ik heb haar geheugen moeten wissen omdat ze per ongeluk half timelord geworden was" zegt hij met een verdrietige toon.

"Hoe lang is het voor jou geleden? de Doctor kijkt mij vragend aan. We weten alle bij wat hij bedoelt. De dag dat we gescheiden van elkaar werden en dachten dat we dood waren.

"2 en een half jaar" ik kijk hem vragend aan.

"5 jaar" antwoord hij. Ik spring opeens op en loop een gang in. De Doctor loopt mij achterna.

"wat doe je?" vraagt hij verbaasd.

"Ik heb honger" zeg ik droog. Ik loop mijn keuken in en begin fishfinger te bakken.

"Je loopt weg midden in een gesprek" zegt de Doctor een beetje geïrriteerd terwijl hij aan de tafel gaat zitten.

"Ja, ik weet het. Dat is het met mijn nieuwe regeneration ik kan heel random zijn" zeg ik met een grijns op mijn gezicht. Als de fishfingers eenmaal gebakken zijn leg ik ze op een bord terwijl ik custard in een kom doe. Als ik klaar ben zet ik het op tafel.

"Jij vind dit lekker?" vraagt hij verbaasd.

"Ja! het is fantastisch" zeg ik terwijl ik een fishfinger in de custard dip.

"Eindelijk IEMAND die mij begrijpt. Fishfinger en custard is perfectie" zegt hij terwijl hij ook een fishfinger in de custard begint te dippen. we eten samen alle fishfingers met custard op terwijl wij onze avonturen bespreken. Ik kom er achter dat de Doctor bowties cool vind en dat Amy en Rory zijn eerste compagnions zijn na 'het'. Het is toevallig dat de Doctor ook met een getrouwde koppel reist net als ik eerst.

"Ik ga maar weer terug naar mijn TARDIS" zegt de Doctor wanneer de fishfingers op zijn. We staan allebij op en lopen naar mijn controle paneel.

"Ik zie je morgen wel weer. Slaaplekker!" zegt de Doctor.

"Slaaplekker spaceman" De Doctor verdwijnt in de deur. Ik weet dat ik Donna's woordje gebruik maar het is zo'n leuke bijnaam die ze Doctor gegeven heeft. Ik loop naar mijn kamer en doe mijn pyama aan voordat ik in bed verdwijn. Ik staar naar mijn plafond. ik hoor mijn TARDIS een geluidje maken.

"Ja ik weet het, de Doctor is niet dood"
Ik zie een flits en kijk mijn kamer rond. Mijn Doctor staat midden in de kamer. Dit is de Doctor zo als ik hem eerst ontmoet heb.

"Dit is de TARDIS interface, Ik heb de vorm aan genomen van de persoon die jou het meest tot rust brengt" zegt de interface. Ik ga recht op in mijn bed zitten.

"Waarom doe je dit niet vaker? dit gaat beter qua communicatie" stel ik voor. Ik vind het raar om mijn oude Doctor zo te zien. Ik ga weer achter over in mijn bed liggen.

"Kim, beloof je dat je mij nooit zult verlaten?" vraagt de interface.

"Het spijt mij zo erg van wat ik vandaag deed, ik weet het was dom en selfish"
De interface komt naast mijn bed staan. Hij kijkt mij aan.

"Ik beloof dat ik je nooit zal verlaten" beloof ik. Ik zie een glimlach ontstaan op de interface.

"Bedankt, Slaaplekker Kim" dan is de interface verdwenen.

"slaaplekker" mompel ik nog voordat ik in slaap val.