Ontnomen!! (Deel 2)

•Deel 17♡

"Hey!" Hoor ik.

Zonder om te kijken wie het roept, ren ik weg.
Zo snel als ik kan haast ik me naar huis.

~~~~~~~~

Hijgend val ik de woonkamer binnen.

"Gaat alles goed?" Klinkt de stem van Damian.
"Ja, prima." Antwoord ik nog steeds schichtig. Mijn ademhaling is gejaagd. Jeez, doe even rustig.

Een hard geluid laat me opspringen. Pas wanneer ik merk dat het míjn ringtoon is, ontspan ik iets. Ugh, ik moet echt mijn ringtone veranderen.

Mijn blik verplaatst zich naar mijn mobiel. Hij trilt in mijn handen. Of het zijn mijn handen die trillen, dat kan ook. Ik klik op het groene knopje om op te nemen.

"Emma!" Hoor ik Layla haar stem in paniek zeggen.

"Layla?" Vraag ik verbaasd. Wat best raar is, aangezien haar naam al op mijn scherm stond. "Waar ben je?"

"Thuis." Klinkt het. "Waar ben jíj? Wat is er gebeurd?"

"Wat?" Mijn stem slaat over. "Hoe kom je thuis? Waar was je?" Vuur ik op haar af.

Het blijft stil voor ze antwoordt. "Ik zag dat je problemen had dus ik belde de politie."

"Wat?!" Mijn stem schiet een octaaf omhoog. Ik zie hoe de rest me vragend aankijkt. "Vond je dat echt de beste oplossing?"

"Ja sorr-"
"-Dus je besluit de politie te bellen in plaats van mij te helpen?" Kap ik haar af. Met een plof zak ik op de bank neer.

"Ja, sorry maar ik kon me toch moeilijk met die gangsters van je bemoeien!"

"Míjn gangsters?" Rollend met mijn ogen antwoord ik. "Het zijn eerder jouw gangsters. Ik heb niks met die mensen te maken. Laat mij hier buiten."

"Emma." Er klinkt een zucht aan de andere kant van de lijn. "Als wij beide gepakt hadden geworden, dan had het veel slechter kunnen aflopen. Het was de beste keus om je alleen te laten."

"Mij alleen laten." Herhaal ik mompelend. "Wow," het sarcastisch spat van het woord af. "Je bent echt een goede vriendin." Met iets te veel woede druk ik mijn mobiel uit.

"Wat is er gebeurd?" Vraagt Damian zodra ik mijn mobiel neer leg.

Ik verschuif ietwat ongemakkelijk op de bank. "Lang verhaal."

"We hebben de tijd." Raf glimlacht onschuldig, wat mij hem dodelijk doet aankijken.

"Oké," ik zucht. "Layla belde de politie." Meldt ik.

Eline slaat haar armen over elkaar. "Waarom?"

"Omdat ze dom is." Schiet er uit. Ik kuch zacht. "En er was een klein probleempje." Mompel ik erachter aan.

"Oh God." Klinkt er zacht. "Wat voor 'klein probleempje'?"

Ik kijk Damian aan. "Nou, er was dus iemand. En hij wilde een USB stickje. Maar dat heb ik niet.."

"Kende je hem?"
"Niet persoonlijk.." Ik zucht. "Ik weet niet wíe hij is maar ik weet wel wát hij is."

"Een mens..?"
Een zachte lach verlaat mijn mond. "Ja Maddison, een mens."

"Oh laat me raden," zegt Eline spottend. "Orlando."

Verbaasd kijk ik haar aan. Hoe weet zij..? Laat ook maar. "Niet Orlando zelf.."

"Orlando?" Vraagt Jax. "Wie is dat?"

"Haar maffia vriendje."

Ik kijk Eline ongelofelijk aan. "Oh. Oké. Ten eerste, hij is niet mijn vriendje. Hij is nieteens eén vriend. Die man geeft me de kriebels. En ten tweede, jij weet niet wat er is gebeurd dus do niet zo minachtend."

"Ik weet het niet omdat jij het me niet vertelt!" Haar stem klinkt hard.

"Omdat jij altijd zo.." Ik stop mijn zin. Nee, ik heb geen zin om ruzie met haar te maken.

"Oké, maar waarom ga jij om met gangster?" Vraagt Jax verward. "Dat lijkt me nogal gevaarlijk."

"Ik ga niet met zo om, ik ken ze alleen." Verbeter ik hem. Voor iemand de kans krijgt om te vragen hoe, want dat gaat zeker gevraagd worden, vertel ik zelf al verder. "Ik ben opgegroeid in een dorp, je weet hoe dat gaat. Ons kent ons." Ik kuch zacht. "In ieder geval. Ik had een vriend, Diego," may he rest in peace. "En zijn broer, Nikolas, zat in de klas bij Roberto die bevriend van met Orlando."

Aan hun gezichten te zien, zijn ze aan het nadenken. "Ik zei toch dat het een lang verhaal was." Lach ik.

Maddy fronst. "Op wat voor gekke gangster school zat jij?

Mijn lach klinkt nog harder. "Orlando zat niet bij ons op school. Ik ken hem alleen via de broer van Diego."

"En wat heeft dat met de politie te maken?" Vervolgt Damian zijn verhoor.

"Blijkbaar vond Layla het beter om de politie te bellen dan mij te helpen."

"Dat is best wel log-" "-houd je mond." Kap ik hem af.

"Hoe dan ook," mompel ik. "Hij vroeg om een USB-stickje. En dat heb ik niet.."

"Dus je wilt er achter komen wie het wel heeft.." Maakt Eline mijn zin af.

"Ja."
"Nee." Zegt Eline.

"Waarom niet? Ze geven er duidelijk om dus wat er ook op staat, het kan ze kapot maken."

"Nee, ze gaan jou kapot maken."

"Lien-"
"- Nee." Kapt ze me af.
"Maar-"
"-Nee!"
Ik zucht. "Pretbederver."
"Levensredder." Verbetert ze me.

Ik glimlach nep naar haar waarna ik naar boven ren. Het boeit me niet wat ze zegt, ik wil dat USB stickje hebben.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hoi hoi!!

Wees geen spookvolger! Ik ben namelijk bang voor spoken..

Maar,

Vandaag was ik in Raasdorp!!

Maar dat is dus lang rijden en autoritten betekent, denken.

En ik heb perongelijk een heel verhaallijn bedacht voor een misschiene (is dat een woord?)
Maar dus een misschiene deel 3!! Aaahhh!!!!!!

Ik kan er niks aan doen,mijn hoofd denkt te veel.

Maar dus, zouden jullie dat leuk vinden? (Al zitten we nu midden in deel 2, maar dat maakt niet uit haha.)

Liefs,

~~B