Slytherinde Bir Potter/HarryPotter Fanfic

Bölüm 24

Yazar Notu; Öncelikle hesabımı takibe alan @MrsPoncikLouse'e teşekkür ederim. Umarım yazdıklarımdan zevk alırsın. :)

Sonra yorumları ve oylarıyla hikayeye destek olan herkese de teşekkürler. Umarım hikayenin devamını da seversiniz :)

Sonraki bölümlerde görüşmek dileğiyle, sağlıcakla kalın! :)    

  Tamam, sizi fazla bekletmeden yeni bölümü sunuyorum huzurlarınıza; 

Bölüm 24  

Lark'ın sahaya indikten sonra karşılaştığı manzara gayet açıktı; Elindeki asasını cübbesine sokmaya hazırlanırken suçlu bir gülümseme takınan Lockhart, yerde uzanan kardeşinin uzun lastik bir eldiven gibi görünen kemikten mahrum eli... Olayları çözmesi pek zor olmamıştı.

Slytherin'li çocuk öfkeden dolayı çimleri ezerek Harry'e doğru yaklaşırken siniri her halinden belli oluyordu. Nefesinin altından mırıldandı kimsenin duyamayacağı bir şekilde. "O aptal O'nu tedavi etmeye çalışmış! Harry'i!!!". Lark oraya vardığı sıraca Lockhart "En azından şimdi acımıyor artık" diyerek yeşil gözlü Slytherin'in ikizini teselli ediyordu. "Acımıyor, çünkü kemiği yok!!" diye belirtti nefretle! Bu sırada kalabalığı yarıp kardeşinin yanına diz çökmüştü.

Lockhart gözlerini Lark'a doğru çevirdi. "Ah, bu durum!" diye mırıldanarak açıklamaya koyuldu. "Her zaman olabilecek bir şey. Büyünün tamamiyle başarılı olma iht-" "O zaman yapma! Büyüyü başarıyla yapamayacaksan asan cübbende kalsın daha iyi!". Lark kardeşinin elini incelerken cevap verdi Profesöre. Bu sırada Weasley ve Granger da gelmişti.

"Ne kadar kötü?" diye sordu Harry gözlerini aralarken. Lark omuz silkerken, şu anda içinde bir yumak haline gelen bütün duygularını saklıyordu. Ve bu işte çok başarılı olduğundan dolayı kimse de şu anda kalbinde dolaşan o endişeyi, üzüntüyü ve en çok da öfkeyi görmüyordu. "Şöyle söyleyeyim, elinin yanına bir vitrin mankeninin elini koysam o daha havalı gözükecek!"

Bu sırada arkalardan bir yerlerden Wood'un sesini duydu Lark. "İtiraf edeyim Harry. Sen harika bir arayıcısın!". Dişlerini birbirine kenetleyip öfkesini uzaklaştırmaya çalıştı. "Övgülerini daha sonra ilet Wood, önce onu hastane kanadına taşıyalım" Burada olay çıkartmaya gerek yoktu. Bu kadar kişinin arasından bunu kesinlikle yapmayacaktı Lark. Bu aptal Wood'a şu anda işkence yapmak istiyordu, bütün okulun önünde, şu sahanın ortasında o çok sevdiği Quidditch süpürgesine ayağından asıp sahada güzel bir gezintiye çıkartabilirdi bu çocuğu. Tabii bu sırada birkaç bludger ve Wood'u çok seven Slytherin vurucuları da onu hedef tahtası olarak kullanırdı.

Ama içinden gelen bütün bu güzel fikirleri geriye attı. Kardeşinin omzuna dayanıp o inlerken Harry'i kaldırmaya çalıştı. Bu sırada diğer koluna da Weasley girdi. "Dur, sana yardım edeyim" dedi kızıl kafalı çocuk. "Teşekkürler çocuklar" dedi Harry ayağa kalkarken. Lark sırıttı. "Ne demek, arkanı toplamaya alıştım zaten!". "Hadi Lark, bu kadar kıskanmana gerek yok!".

"Ah, bu mümkün değil. Her olayda o kadar dikkat çekiyorsun ki!" Bu sırada gözleriyle tribünleri gösterdi Harry'e. Harry güçsüz bir kahkaha çıkardı boğazından. "Şu anda elimde kemik olsa sırtını sıvazlayacağım teselli için". Lark başını geriye atıp gözlerini devirdi. "Şu anda elin yerinde olsa ben kıracağım onu". "Hey, Colin! Kes şunu!! Yapma!! Harry iyi durumda değil, görmüyor musun!!".

Lark gözlerini gürültünün geldiği tarafa yönlendirdi. Weasley, Colin denen çocuğa eliyle fotoğraf çekmemesini işaret ediyordu. Ama birinci sınıf Gryffindor'un, Weasley'i dinler gibi bir hali yoktu. "Hey, Harry iyileşecek mi?" diye sorarken bir klik sesi daha duyuldu. "Colin, hayır hayır! Bunun fotoğrafını istemiyorum!". Lark, çocuğun Harry'nin itirazından da etkilenmediğini anlayıp işi kendisi halletmeye çalışıyordu ki bir çift el uzanıp Colin'in fotoğraf makinesini kavradı ve çekti. "Sana yapmaman gerektiği söylendi, değil mi velet?" Draco elindeki makineyi incelerken sordu çocuğa.