Slytherinde Bir Potter/HarryPotter Fanfic

Bölüm 9

Lark yaşlı müdürün odasına, omzunun üstünde duran siyah renkli baykuşla beraber girmişti. Birkaç adım attıktan sonra ayakları aniden durdu. Müdürün hemen karşısında renkli bir koltukta Harry oturuyordu. Lark odaya girince, Dumbledore ve Harry ona baktılar. "Ah! Hoş geldin Lark" dedi yaşlı müdür sevecen bir ses tonuyla. Lark şu anda şaşkın olmasa, yaşlı adamın bu sahte yakınlığına kusası gelebilirdi. Harry Lark'ı gördüğü anda bakışlarını yere indirdi.

Lak ona bir şey demeden Dumbledore'a döndü. "Beni neden çağırdınız Profesör" diye sordu katı bir sesle. Aslında sormasına gerek yoktu, adamın yanında Harry'i gördüğü anda onun amacını anlamıştı. Dumbledore bu sert sözlere aldırış etmemeye çalışarak gülümsedi. "Biz de kardeşinizle beraber sizden bahsediyorduk" dedi. Harry koltuğun içinde kaybolmak istermiş gibi kendini iyice geriye yasladı bu sözlerden sonra. "Maçtan sonra çok uzun bir süre geçti. Artık barışma zamanınızın geldiğini düşünüyorduk. Harry de bunu istiyor, öyle değil mi Harry". Harry yaşlı profesöre baktıktan sonra yavaşça kafasını salladı. "Eğer o maçta yaptıkları için özür dilerse" diye fısıldadı.

"Özür?" diye sordu Lark. "Ne için? Gryffindor'u yendiğimiz için mi?". "Hayır! Takım arkadaşlarımı sakatladığın için" diye cevap verdi Harry kızgın bir şekilde. Dumbledore onları sakinleştirmeye çalışarak "Tamam!" dedi. "Bence bu kadar küskünlük yeter. Artık barışmanızın vakti gelmedi mi? Siz birbirinizin ailesisiniz. Ve aileler küs olmamalı". Lark sinirden dişlerini birbirine kenetlemişken, Harry ve kendisini sakinleştirmeye çalışan yaşlı adama baktı. "Eminim Lark maç sırasında yaptığı şeyler için üzgündür Harry" dedi Yaşlı müdür. Üzgün? Ne için üzgün olacaktı ki Lark? "Onu affetmelisin. Kardeşinle daha fazla küs olamazsın". Harry başını eğip Profesörün söylediklerini düşünürken "Ben af dilediğimi hatırlamıyorum profesör" dedi Lark. Dumbledore birkaç saniye Lark'a şaşkınlıkla baktı.

Lark, yaşlı adamın kendi adına özür dilemeye çalışmasına iyice sinirlenmişti. "Kendi düşüncelerinizi benim düşüncelerimmiş gibi göstermeyin lütfen" dedi Lark, yeşil gözleri Dumbledore'a nefretle bakarak. O sırada Lark'ın omuzlarında duran baykuş kalın bir sesle öttü. Kanatlarını açıp çırpmaya başladı. Odadaki yüksek sesler onu rahatsız etmiş olmalıydı. Lark omzundaki baykuşu hissedince, sinirin yerini bir neşe alırken, yüzünde büyük bir sırıtış yayıldı. Draco'nun baykuşu Dumbledore'u ödünç almıştı yaşlı profesörün odasına giderken. Amacı belliydi, Profesör Dumbledore'la dalga geçmek! "Özür dilerim Profesör" dedi hiçte içten olmadığı belli olan bir şekilde. "Baykuş omzumda durmaktan sıkılmış olmalı. Odanızın içinde biraz uçmasında bir sakınca var mı?"Profesör Dumbledore'un iznini beklemeden baykuşa bakarak "Dumbledore" dedi emreder bir şekilde. Siyah baykuş hızla Lark'ın omzundan havalandı. Havada yalpalayarak kanat çırpmaya başladı.

Baykuş odada gezindikçe, duvarda asılı bazı eşyalara çarpıyordu. Hatta bir tabloya çarptı ve, tablodaki yaşlı üç cadı, baykuşa hakaret etmeye başladı. Lark sırıtarak "Özür dilerim Profesör" dedi. "Dumbledore bir baykuşa göre bile biraz yarım akıllıdır da!". Yaşlı adam Lark'ın baykuştan değil, kendisinden bahsettiğini anlamıştı, başını eğip öfkeli çocuğun istediğini yapmasına izin verdi. Bu sırada Harry oturduğu koltuktan kalkarak "Lark! Kes şunu" dedi. "Profesör Dumbledore'a saygılı davran!" Lark ağzını açıp kardeşine cevap vermek istedi, ama sonra bundan vazgeçti.

Odada dengesizce uçan baykuşa bakıp "Dumbledore! Buraya gel" diye bağırdı. Baykuş dengesizce alçaldı ve Lark'ın omzuna kondu. "Sanırım gitmem en doğrusu olur Profesör" dedi Dumbledore'a. "Eğer kardeşim benimle konuşmak isterse, her zaman konuşurum. Ama suçlu olmadığım bir şey için özür dilemeyeceğim!". Sonra da Yaşlı adamın üzgün gözleri ve Harry'nin kızgın bakışları altında odadan çıktı. Harry, Profesör Dumbledore'a bakarak "Efendim, görüyorsunuz. Çok inatçı! Eğer özür dilese... Ben onu affetmeye hazırım çoktan, ama o..." Dumbledore Harry'e güven verici bir gülümsemeyle bakarak "Zamanla.." dedi. "Zamanla düzelecektir Harry. Sonuçta sonsuza kadar küs kalmayacaksınız"...