Slytherinde Bir Potter/HarryPotter Fanfic

Bölüm 10

Üç başlı köpek! Gerçekten de üç başlı bir köpeğin tam önünde duruyordu şu an Lark! Köpek üç devasa ıslak burnuyla da havayı kokluyordu. Ayaklarının altında bir harp vardı. "Snape bırakmış olmalı" dedi Harry, "Fluffy'i uyutmak için harpı kullanmış". Harry elindeki flütü dudaklarına götürdü "Tamam! Hadi başlayalım" dedi. Ve sonra flütten karma karışık, hiçbir sanatsal değeri olmayan sesler çıkmaya başladı.

Hayvan hırıltılar çıkartırken kafaları usul usul yere doğru eğildi. En sonunda boncuk gibi gözleri kapandı ve uyumaya başladı. "Cidden?" dedi Lark. "Ne tür bi canlı bu müzikle uyuyabilir ki!?" Harry gerçektende berbat çalıyordu, sanatın yüz karasıydı resmen. Ama köpek, sanki bir ninni dinlermiş gibi bu berbat müzikle uykuya dalmıştı. Weasley ve Granger temkinli adımlarla, köpeğin bir bacağının üstünden atladılar ve aşağıya açılan bir kapağa geldiler. Weasley çocuğu kapağın ardındaki karanlığa bakarak "Önce kim atlamak ister" diye fısıldadı. Harry flüt çalarken elini sallamaya başladı. Dikkati kendisine çekmeye çalışıyordu. "Harry, sen mi ilk atlamak istiyorsun?" diye sordu Granger. Harry kafasını sallayınca "Tamam o zaman, flütü bana verin" dedi Lark. "Siz üç Gryffindor önden atlayın, en son da ben gelirim. Bu koca hayvanı uyandırmamamız lazım".

Harry elindeki flütü hızlıca Lark'a uzattı. Lark pek iyi bir müzisyen değildi. Tamam, bunu kabul ediyordu, ama kardeşi gibi müziği katletmeye de pek istekli değildi. O, flütü çalarken, bu sefer havaya öncekine nispeten daha düzenli, kulağa hoş gelen bir ezgi yayıldı. Fluffy ise sanki az önceki müzik ile şimdiki arasında bir fark yokmuş gibi uyumaya devam etti. Harry Lark'a bakarak "Biz atladıktan sonra sende vakit kaybetme" dedi. Lark sadece başını salladı, şu anda üç başlı, koca bir hayvanı uyutmakla meşguldü.

Harry aşağıya doğru attı kendini, onun ardından da Weasley ve Granger atladı. Lark onların gittiğini görünce, flüt çalmaya devam ederek yavaş adımlarla açık kapağın yanına yaklaştı. Aşağıdan kendisine bağıran kardeşini ve Granger'ı duyuyordu. Flütü ağzından çektiğinde köpek homurtular çıkartarak gözlerini araladı. Lark, bir şey öğrenmişti. Köpeğin müzik seçimi berbattı! Harry'nin o iğrenç ses karmaşasıyla, Lark'ın yaptığı müziği resmen aynı görmüştü. Eğer Harry'nin o iğrenç müziğiyle uyumuşsa, Lark'ın müziğiyle ölmüş olması yada en azından bayılmış olması gerekirdi. Ama o uykusuna devam etmişti. Lark, elindeki flütü uyanmaya başlayan hayvanın burunlarından birine attı. "Bundan sonra benim müziğime saygısızlık yapmamayı öğrenirsin" diye bağırıp kendini aşağıya doğru attı.

Lark yumuşak bir zemine düştüğünü hissettiği sırada, yukarıdan da Fluffy'nin hırlamaları ve havlama sesleri geliyordu. Lark'ın yüzünde bir sırıtış oluştu, en azından o aptal hayvanı sinirlendirmeyi başarmıştı. Etrafına baktığında karanlıktan bir şey göremedi. "Hey! Gryffindor üçlüsü, nerdesiniz?". "Lark, iyi misin?" diye geldi Granger'ın sesi. Lark o sırada bileklerine dolanmaya başlayan bir şeyi hissetti. Hemen ayağa kalkıp kendini başka tarafa attı. "Burada bir şey var!" diye bağırdı. Granger'ın sesi de onu haklı çıkarırcasına yükseldi. "Hemen ayağa kalkın".

"Ah! Yılan, bir yılan beni sarıyor!" diye cırladı Weasley çocuğu. Lark "Sakin olun" dedi. "O şey her neyse, bir yılan değil. Bundan eminim, eğer bileğime dolanan şey bir yılan olsaydı anlardım. O hissi çok iyi bilirim". "Eee, çocuklar" dedi Harry, sesi sakin çıkmaya çalışıyordu, ama gerçekte hiç de sakin değildi. "Hareket edemiyorum, bir şey beni sımsıkı sardı". Lark karanlığa alışmaya başlayan gözlerle etrafına dikkatle baktı. Bu zemindeki şey yılan falan değildi –ki açıkçası Lark, yılan olmasını çok isterdi. Eğer yılan olsaydı, çok devasa bir boyutta olurdu. Lark, bu boyutlarda yılan bir arkadaşı olmasını çok isterdi. Yada evcil hayvanı da yapabilirdi. Tamam Nigal vardı, ama onun yanında bir tanede aşırı gelişkin yılan fena olmazdı hani- bir bitkiydi. Etrafta sarmaşık gibi olan dalları kıpırdıyor, yavaş yavaş hareket ederek etrafı sarmalıyordu. "Sakın kıpırdamayın" dedi Lark "Bunun ne olduğunu biliyorum, Şeytan kapanı!!". Son kelimeyi Granger ve Lark aynı anda söylemişti. "Lanet olsun Granger, zekana her geçen gün daha fazla hayran oluyorum" dedi. "Eğer Gryffindor olmasaydın kesinlikle seni kız arkadaşım yapardım". Hermione bu sözleri duymazdan geldi. "Madem ne olduğunu buldunuz, nasıl yok edeceğinizi de biliyorsunuzdur" diye bağırdı Weasley kızgınlıkla. "Ne bekliyorsunuz, Harry ve benim boğulmamızı mı?"