Melez |TAMAMLANDI|

Değişim

İyi okumalar ❣️ 💕

Lite'ın dediğini yapıp odadan çıktım. Ancak öfkem dinmiyordu. Neye öfkeliydim bilmiyordum. Hızla odadan çıktım. Annemler zaten normal haline dönmüşlerdi.

Annem yaşadığı şokla orada dururken David bana kaçamak bir bakış attı. Hızla evden çıktım. David bana yetişip "Dur ne yapacaksın?"  "Eve git." David"Atalent neyin var? Ne yapacaksın?" gözlerimi kapattım.

" Git David." David" Hayır"  "David git. Sonra geleceğim. Sinirlerimi dizginlemem gerek. Bak seni büyü ile de yollayabilirim." David bir nefes verdi ve"Tamam" demesiyle ortadan kaybolması bir oldu.

Yanağıma bir soğukluk düştüğünde havaya baktım. Kar yağıyordu! "Peki. Madem kar yağıyor, sinirlerimi dizginlemeyeceğim." demem ile Carlos'un evinde belirdim.

Hızlı olmayı seviyordum. Kapıyı yumruklarcasına çaldım. Carlos kapıyı açtı. Bir bana bir havaya bakıyordu. Carlos"Halbuki seni sinir etmedim. Bu ne? " tırnaklarım çıktığında Carlos'un boğazına yapıştım.

"Bana bak! Seni geberteceğim! Anladın mı?! Bir de bana ahkam kesiyordun! Acımadın mı?! O küçük çocuğa?!" gözlerim dolmuştu. Kolumu çekip bileklerimi tuttu. "Carlos ben kurt değilim! Sen bana emir veremeyeceksin!" derken gözümden yaş akmaya başlamıştı bile.

"Ben sizin ırkınızdan asla olmayacağım! Sen bana emir veremeyeceksin!" kollarımı kendime doğru çekmeye çalıştım. Sadece yerinde sendeledi ama bırakmadı.

Işınlandım. Ormandaydım. Ağlamaya başladım. Nyks yanımda belirdi. Yanıma oturup bana sarıldı. "Ya bende emirlere uyarsam? Bana da böyle canice bir şey yaptırırlar mı?" dedim hıçkırarak

Nyks"Sana mı? Kızım sen masumsun sana kıyamazlar." onu ittim.
" Yalancısın!" Nyks" Atalent ağlama. Hem adam öldürmek o kadar da zor değil. Babamız mafya ve ben günde kaç tane adam öldürüyorum... " dedi ve ıslık çaldı.

" Çık git!" Nyks şaşkınca bana bakarken" Git ve adam öldürmeye devam et o zaman!" dedim ve onu ışınladım. Başımı ağaca yasladım ve gözlerimi kapattım. İki tane kurt kokusu almam ile hızla gözlerimi açtım.

Ayağa kalkıp etrafımda döndüm. Çok uzakta o kurt çöplüğündeki dede ve yanındakini tanımadığım bir adam ile bana doğru koşuyordu. Ofladım. Hızla yanlarına gittim.

"Ne istiyorsunuz?" gözlerimi silsem de kızarıktı. Dede alayla güldü ve "Siz çok zayıfsınız! Bir de güçlü olacaksınız!"  "Bana bağırma. Sonuçları kötü olur." dede alayla aramızdaki mesafeyi kapattı.

Dede"Atalent bana hiçbir şey yapamazsın. Benden güçlü değilsin. " Ellen karşıma çıktı. Gözlerinde korku vardı. Ellen" Atalent seni kışkırtmaya çalışıyor. Yapma. Sakin ol. "

Dede"Atalent bu kadar güçsüzken seni güçlü görmeleri nasıl bir duygu?" tıslamaya başladım. Yanındaki adam dedeye dönüp"Dur" dese de dede onu umursamadı.

Dede"Çok zayıfsın... Aynı Carlos gibisin! Güçlü olduğunuzu sanıyorsunuz ama güçsüzsünüz!.." yüzünü acıyormuş gibi yaptı ve" Size acıyorum" demesiyle delirmiştim.

Vücudum ateşe dönerken kendime şaşırıyordum. Ellerimle buz kütlesi oluşturdum ve dedeye attım. Beni kolumdan tutup kırmasıyla inledim. Dede"Güçsüzsün Atalent!"gücümü kullanmaya çalıştım.

Beceremeyince geri geri gitmeye başladım. Dede alayla gülüp" Ne oldu melez? Korkmaya mı başladın?" kalp atışlarım hızlanırken ki bunu onlarda duyuyordu." Hayır! Sana karşı gelebilirim!"

Dede alayla gülüp" Nasıl? Daha gücünü kontrol bile edemiyorsun." derken hızla beni yere serdi. İnlemeye başladım. Kolum geçmişti. İyileşmişti ancak şimdi de belimi kırmıştı. Hırsla ayağa kalktım.