Melez |TAMAMLANDI|

Bölüm 28 Kaza...

Ellen bana dokunamıyordu. Ellen"Atalent sakin ol! Atalent derin nefes al kızım! Atalent! Atalent beni duyuyor musun?!" gözlerim kapandı. Bayılmıştım.

Gözlerimi açtığımda yatağımdaydım ama Ellen da vardı. Hatta göl kenarındaki kadın da gözlerimi kapattım. "Hayal, gerçek değil." Ellen"Gerçeğiz." "Ama siz ö-" Ellen"Zaten şu an bizi bir tek sen görüyorsun. Bizi vücudundan çıkardın. Yani artık hayalet olarak da konuşabiliyoruz." "Peki bana ne oldu?" Göldeki kadına döndüm.

Kadın"Benim ile değildin." Ellen"Sana anlattıklarımı hatırlıyor musun?" evet anlamında başımı salladım. Bacaklarımı kendime çektim ve kollarımı da bacaklarıma doladım. Ellen"Sana anlattıklarımdan sonra birden vücudun alev aldı. Ardından bayıldın. Sonra bizde birden dışarı çıktık."

Kapı açıldı. İçeri annem girdi. Gerildim ama belli etmemeye çalışarak gülümsedim. "Anne büyücüleri çağırabilir misin?" birden odada belirdiler."Ben lanet yapmıştım sanki?" dedim ve güldüm. "Neyse... Nasılsınız kuzenler?" dememle gülümsemeleri soldu."Daha yeni başladım. Anne büyücü melezi olduğunu bilmiyordum ve doğal olarak bende büyücüyüm. Pekiii babam nasıl? Bunları öğrenemeyeceğimi mi sandınız?!"

annem"Sen bunları nereden biliyorsun?" "Tek sorun bu mu?!" derin nefes aldım."KONUŞUN!!" dememle dışarıda fırtına evde de şimşekler çakmaya başladı. Nesneler hareket edince göldeki kadın karşıma geçip elini yanağıma koydu ve "Sakin ol." dedi ve  parmağıyla yanağımı okşamaya başladı. İstemsizce gülümsedim. 

Sakinleştiğim de saçıma öpücük kondurdu ve ortadan kayboldu. "Konuşacak mısınız?" sesim olduğundan sakin çıkmaları onları şaşırtmıştı. Peter"Tamam. Sen bizim kuzenimizsin ve evet annen-" "Köken büyücü bu da demek oluyor ki sizde kökensiniz." Peter ağzı açık şekilde bakıyordu. "Ağzını kapat da konuş."

Peter ağzını kapattı. Sonra kaşlarını çattı. Peter"Ağzım kapalıyken konuşamam ki." karşımda hayaletleri görünce "Sinirlenmem normal değil mi?" ikisi de güldü. John"Deli gibi kendi kendine konuşma." "Sizsiniz deli." dedim. Elena"Neyse... İşte bizde büyücülerin içinde en güçlüyüz." "Babam kim?" annem"Jack" 

Şaka değil mi? "Şaka değil mi?" annem"O yüzden babandan kaçıyoruz." bu soruya bu cevap? Neyse "Jack benden ne istiyor?" annem"Onun yanında durmanı." "Bunun bana zararı?" annem"Baban mafya." "Yani?.." annem"Yani seni de o işlere alet etmek istiyor." havada şimşek çaktı. "Bu saçmalık yüzünden mi 4 kişi öldü!!! Bana mantıklı bir açıklama yapın!" annem"Atalent senin kardeşin..." "Yaşıyor!" annem evet anlamında başını salladı.

Kalbim acıyordu. Gözlerimi kapattım. "Sen seçim yaptın. Babam Nyks'ı sen de beni aldın. Yetmezmiş gibi ikisini de benden uzak tuttun! Onun için beni buralara kadar sürükledin!O yüzden ben kardeşim yaşıyor dediğimde sen öldü dedin! Ben senin için neler yaptım. Rüyamdaki kişiler için seni savundum!" annem"Siz çok güçlüsünüz-" "Sus! Dinlemek istemiyorum! Asıl suçlu olan babam değil sensin!" dedim ve ışınlandım.

 Dağdaydım. Dağa çıkmaya başladım. Olabildiğince çıktım ama gücümü kullanmadım bunlar yüzünden acı çekiyorken... çekiyorlarken benim bunları kullanmam hiç adil olmazdı. Dağın sivri olmayan bir yerine oturup ayaklarımı sarkıtmaya başladım. Gözyaşlarımı serbest bırakma zamanı gelmişti. Yanağımdan düşmeye başladıkları anda gökyüzü parçalanacakmış gibi şimşekler çakmaya başladı.

İzin verdim onlarında benim duygularıma karışmasına izin verdim. Yağmur şiddetini arttırmaya başladığında göz yaşlarıma eşlik etmeye başladı. burada yaşananların hepsi benim yüzümden sıkıntı çekiyorlardı.

 O dört kişinin ölümü benim yüzümdendi! Hepsi benden intikam almak istiyordu. Şimdi ne yapacaktım? Bir de babam vardı! Arkamdan bir ses geldi "Seni kim bu kadar üzdü p-" "Kes sesini çık git başımdan" şimşek daha çok çakarken yanıma oturdu "Eğer ölmek istemiyorsan gidersin" bana döndü siyah gözlerini kısarak bakmaya başladı "Oğlum çık git!" boğazına yapıştım

"Bak çocuk şimdi kimseden çıkaramadığım hıncımı senden çıkaracağım" dedim ve boğazını daha da sıktım. Güldü ve o da elimi sıkmasıyla vizyon gördüm. Küçüklüğüm? Jeremy? Birden sırıtmaya başladı. Elimi çektim."Jeremy sen o musun?" kahkaha atıp "Evet ben oyum." dedi.  Siyah saçları yağmurdan alnına yapışmıştı. Hala gözleri zifiri karanlıktı. Sarıldığımda ilk başta şaşırdı ama sonra sarıldı.

Jeremy"Atalent öyle olsun beni tanımadın." dedi ve geri çekilip dudağını büzdü. "Kusura bakma ya kafam karışık." Jeremy "Gözlerini çevir." dedi ve göz kırptı. Jeremy"Bu arada bu kadar ağlamanın sebebi?" Bir dakika gözlerim? O insan..."G- gözlerim b- bi-" tekrar güldü. Jeremy"Sıkı tutun çünkü söyleyeceğim." dedi ve gülmemek için dudağını ısırdı.

Jeremy"Ben altı yaşından beri biliyorum." dedi ve kahkahayı bastı. "Oha ben öğreneli 3 ay oldu." Jeremy" Bahçelerimiz yan yanaydı. Hatırlıyor musun?" evet anlamında başımı salladım. Jeremy"İşte o zaman annen kolyeni değiştiriyordu. Yanlışlıkla dönüştün ve bende görmüştüm. Annen o dönüştüğün zamanı senden sildi."

"Peki ya senden neden silmedi?" Jeremy"Annen sonra bana anlattı. Bende senin arkadaşın olduğum için gerçekleri bilmemin doğru olacağını düşündü." vay anasını be... Benim annem madem bu kadar ince fikirli biri neden bana da bu ince fikrinden biraz olsun armağan etmedi ki? Anlaşılan bize gelince bu fikirlerde cimri aaa ben iç sesim ile aynı şeyi düşünüyoruz ilk defa bu tarihi aklıma kazımalıyım. 14.08.2018 kızım saçmalama Jeremy'nin omzuna yumruk attım ve sanırsam çöktü. 

Jeremy"Ah kızım neden vurdun şimdi?" "Niye geldin?" bana şaşkınca bakarken "Yani sekiz sene boyunca anca mı geldim aklına?" Jeremy"Atalent hatırlarsan ben taşındıktan sonra senin ile konuşuyordum. Hayırdır vampire dönüştüğünde hafızanda mı siliniyor? Sonra telefon numaran değişti. Benimde değişti. Sana süpriz yapmak için evine gittim ama yoktun." 

"Peki şimdi?" "Şans... Burada mı yaşıyorsun?" evet anlamında başımı salladım."Sen?" hayır anlamında başını salladı."Tatile geldim. Zaten bir-iki gün sonra gideceğim. Malum haftaya okul başlıyor da sana ne oldu?" "Hayatım allak bullak oldu." Jeremy"Nasıl?"

"Güzel soru. Öğrenmek istediğine emin misin?" evet anlamında başını salladı. "Tamam bundan sonra benden nefret edeceksin." Jeremy"Bakarız." dedi ve yanağımdan makas aldı. Gülümsedim ve her şeyi anlattım.Gözlerimi kapatıp"Gitmek istersen ve benimle konuşmak istemezsen anlarım." dedim. Jeremy"Tamaaam sana iyi şanslar." dedi ve kalktı.

Başımı eğdim ve gözlerimi daha sıkı yumdum. Kalkmıştı. Saçımın bir tarafı kalktı. Gözlerimi açtım. Jeremy elini uzattı ve "Hadi ama ciddi olamazsın. Oyunculuğum iyi bile değil." gülüp elini tuttum. Vizyon görmeye başladım. Arabadaydık. Tır? Kaza? Jeremy hastanedeydi. Hızla elimi çektim. Gözlerim dolmuştu.

Jeremy"İyi misin?" göz altlarıma dokundu. Jeremy"Acıyor mu?" gözlerimi kapattım."Bir şeyim yok iyiyim. Sadece temasla geleceği görüyorum. Her zaman değil bazen." Jeremy"Gözlerin neden doldu?" "Hayır." sesim çatallaşmıştı. Ah ciddi misin? Güldüm ve "Hadi bir yerlere gidelim. Gel." Jeremy"Gideceğiz zaten de sen bir söylesen." "Hiiç her zamanki şeyler."

Adımı uyarırcasına söylediğinde "Tamam çocukluğumuzu gördüm.Mutluyduk." Jeremy"Ne zamandan beri bu kadar duygusalsın? Ayrıca sen geleceği görmüyor muydun?""Bazen geçmiş.Hadi gidelim artık." arabaya bindiğimizde "Nereye kaptan?" Jeremy"Süpriz." başımı cama yasladım ve dışarıyı izlemeye başladım. Üstümüzün ıslak olduğunu gördüğümde değiştirdim.

Jeremy"Vaay büyücüye mi döndük?" dediğinde güldüm. Biraz ilerledikten sonra"Heey Bern'den çıkıyoruz." Jeremy onayladığını belirten bir ses çıkardı. Jeremy"Hala hızı seviyor musun?" evet anlamında başımı salladığımda gaza bastı.

"Nereye gidiyoruz?" Jeremy"Süpriz. Öyle de bakma zihnime de girme. Orada sadece şarkı sözü bulursunuz küçük hanım." oflayarak geriye yaslandım. Yola bakınca vizyondaki yol olduğunu anlamam uzun sürmedi."Jeremy dur!!" dememle Jeremy'nin camdan fırlaması bir oldu. 200 ile giden bir arabayı durdurmuştum.

Bende fırlamıştım ama kalktım. Jeremy'nin yanına koştum. Çok geçmeden vizyondaki tır yanımızdan geçti. Zihnimde bir kadın sesi'Atalent bazı şeyleri değiştiremezsin. Senaryo farklı ama sonuç aynı. O ölecek ölmek zorunda.'