I Hate You | I Love You

Bölüm 15

IDOL..

Hadi bir kez de gidip Yeontan için izleyin aşklarım osnsksk 💋

Taekooklu okumalaaaar 🍀

_______________

Jungkook~

3 gün sonra

Arabayı kenara çekerken bakışlarımı geldiğimiz eve çevirdim.

" Bu evin olacağını sanmıyorum." Diye mırıldanan Yoongiyle derin bir nefes alıp verdim sıkıntıyla.

Taehyung'un telefonda söylemeye çalıştığı şeyden yola çıkarak tren istasyonları yakınlarını kontrol etmeye başlamıştık o telefondan sonra. Ama sonuç bir hiçti. Koca bir hiç.

İçerideki adamlarımıza ulaşıp onlardan bilgi almaya çalışmıştık ama o psikopat herif sadece yanına güvendiği adamlarını almıştı; ki yer altına gitmeyip sadece telefonla irtibat kuruyordu.

Numarayı kaç kez arasamda cevap gelmemişti ve artık cidden kafayı yeme noktasındaydım. Kaç gündür ondan haber alamıyor ve ne yaptığını bilmiyordum. Veya ne halde olduğunun.

Endişelerim sinirlerimi alt üst ediyordu ve mantıklı düşünmeye çalıştıkça sanki daha da kontrolü kaybediyormuşum gibi hissediyordum. Zaten aklımdan çıkmazken yine onu düşünüp sakinleşmeye çalışıyordum.

" Ne yapmaya çalışıyor bu böyle cidden?"

Yugyeom'un sesiyle kaşlarımı çattım. Değindiği nokta beni sinirlendiren asıl kısımdı. Elimizdekileri almaya çalışmak yerine resmen biz onu arıyorduk. Komikti ama mecburduk. Mecburdum.

Taehyung'un orada olması İşleri sapa sarıp elimizi kolumuzu bağlıyordu ve resmen o hastalıklı herifin peşinden koşuyordum. Tam da istediği gibi.

Öfkem düşüncelerimi köpürtürken sakin kalmaya çalışıp onlara cevap vermeden aşağı indim. Bakışlarımı etrafta gezdirirken olağan dışı bir şey var mı diye kontrol ediyordum ama görünürde kimseler yoktu.

Yine de elimde ki silahı çıkarıp kontrol ettikten sonra tekrar yerine koydum. Yoongi ve Yugyeom yanıma geldiklerinde yeniden bakışlarımı eve çevirdim.

" Herife bak! Resmen bizi peşinde koşturuyor ve bizde tam da istediğini yapıyoruz." Derken dik bakışlarımın odağı Yugyeom oldu.

Ağzımı açıp konuşursam gerçekten çok fena patlardım. Ki zaten çatacak yer arıyordum. Bunun farkında olmalarına rağmen hala nasıl yanımda boş laflar edebiliyorlardı böyle?

Yugyeom bakışlarımdan ne demek istediğimi anlamış olmalı ki kaşlarını çatıp sessiz kalmıştı.

" Yapabileceğimiz bir şey yok. Tae'yi o psikopatın yanında bırakamayız öyle değil mi?"

Yoongi durumu kurtarmak için konuştuğunda sinirle iç çekip önüme döndüm. Tek katlı eski eve doğru yürümeye başladığımda cidden de bu evin olacağını düşünmüyordum. Çünkü düzenle kafayı yemiş o ruh hastası için burası fazla harabe bir yerdi. Ki zaten oldukça küçük duruyordu.

Yine de kontrol etmediğim için pişman olmak istemiyordum.

Yoongi ve Yugyeom' un ayak sesleri kulağıma dolduğunda da Yoongi konuştu.

" Jungkook.." mırıldanmasıyla adımları durmuştu. Bende ona dönüp durduğumda tek kaşımı kaldırdım. " Bence boşa kürek çekiyoruz."