Take me to your HEART (GxG) : BOOK 1

Chapter 45 : Awaken

Sometimes the two people who are truly best for each other will have to face greater obstacles in order to be with each other.

____________________________

Louise (POV)

Hindi ko napigilan ang pagbalot ng kaba ng madampot ang bagay na iyon. Radyo iyon ni Gabby at hindi ako pwedeng magkamali. Dahil nakadikit ang personalize sticker na may initial ng panagalan nya. 

MGS

Nanlalaki ang mata ko ng mapagtanto ang lahat.

Nandito sya?

Nabalutan ako ng takot at wala sa sariling napatingala sa palapag na pinanggalingan ko.

Hindi kaya nya kami natunghayan sa isang kompormisong sitwasyon?

Pero... pero kung sakali mang nakita nya kami, bakit hindi ko sya napansin?

Bakit hindi sya lumapit?

Bakit nandito ang radio nya na animo hindi nya napansing na nahulog?

Bakit....

Marami pang bakit ang naglaro sa isipan ko pero hindi ko na iyon pinagtuunan ng pansin dahil sinalubong ako ng kakaibang nerbyos na kanina pa nagkukumawala.

oh god! Wag naman sana magkatotoo ang hinala ko. Kinakabahan kong daing.

At kung magkatotoo man iyong iniisip ko sa tingin ko ay kailangan ko syang makita para makausap tungkol sa ginawa ng kaibigan nya sa akin.

Ayokong isipin at ayokong sanang i-entertain ang negatibong pakiramdam na iyon pero pilit iyong nagsusumiksik kung kaya dali-dali akong bumaba para hagilapin ang katipan.

Hindi ko malaman ng mga oras na iyon kung saan ko sya hahanapin hanggang awtomatiko akong dinala ng mga paa sa parking lot.

Lumilinga-linga ako sa paligid at duon ko nakita ang taong hinahanap.

Nagmamadali ang mga kilos nito patungo sa direksyon ng kanyang sasakyan ng dagliang mapatigil ng tawagin ko.

She paused for a while pero muling naglakad palayo.

Napanganga ako sa ginawa nitong pagbalewala habang pilit pa ring isinasantabi ang pagkalabog ng sariling puso.

Oh god! Please don't.

Nagmamadali akong sumunod dito hanggang sa maabutan ko ito at harangin.

"b-baby" usal ko sa mababang tinig habang nakatitig sa mga mata nito.

Tumigil ito at tumitig sa akin, nakita ko pa kung paano nagsimulang mag-apoy ang mga mata nyang iyon. Patunay lamang na totoo ang aking hinala na may natukalasan ito ng mga oras na  iyon.

I sighed sharply.

"b-babe, w-whatever it is na n-nakita mo ay hayaan mo akong m-magpaliwanag" malumanay iyon sa nagmamakaawang tinig.

Guilty i maybe. Pero wala na akong pakialam sa kung anu pa man. Ang gusto ko lamang ay direktang sabihin dito ang totoong nangyari.

Lumapit ako sa kaharap ng bahagya at akmang hahawakan ang braso nito. Nang papiksi itong umatras "get out of my way" pautos iyon at hindi pakiusap na kakabakasan ng malamig na tono.

I taken aback but i manage to response after a while.

"n-no" umiiling na tugon ko. I wanted to respond to her the same way she did pero kataka-takang pati tinig ko ay nanghihina na rin.