KARA LİSTE-ÇETE

0.6 MUHAFIZ

Aynanın karşısında kendisine bakarken -bu ben miyim?- diye geçirdi içinden. Kırmızı dar paça bir pantolon, siyah deri bir ceket, ve ceketin altında siyah bir tişört... Yüzün de ise hiç kan izi kalmamıştı. Tertemiz görünüyordu. -Bu ben olamam- diye geçirdi aklından. Yüzünü incelerken, ne kadar üzgün ve çaresiz olduğunu hissetti içinden. Kendisini daha önce bu kadar hoş ve güzel görmemişti.

  Taranmış saçlarını okşarken annesi gelmişti aklına. Çocukken annesinin saçlarını narin bir şekilde taradığı o günler. "Çok... çok güzel olmuşsun." dedi arkasından gelen olgun bir ses. Eslem düşüncelerinden sıyrılıp, aynadan arkasına doğru ona izleyen gözlere baktı. Asena yeşil gözleriyle Eslem'i süzüyordu. Eslem aniden arkasına döndü. Asena, yavaş ve sakin adımlarla Eslem'e doğru yaklaşıyordu.

  Gözlerini Asena'dan ayırarak olduğu konumdan etrafı inceleyen Eslem, kime güveneceğini bilmiyordu. Kafası çok karışıktı. Ve biraz önce de, yine duygularına ve sinirlerine hakim olamayıp birini daha öldürmüştü. Pişman değildi. Ama artık onlardan birini daha öldürmek istemiyordu. Duygularını kontrol etmesi gerektiğinin farkındaydı.

  Asena onu incelemeye devam ederken, kafasında ki o soruyu sormamak için kendisini zor tutuyordu. -Neden onu öldürürken ağladı?- diye geçirdi tekrardan içinden. Yüzünde ki tebessüm yavaşça kaybolmuştu. Gözlerini sakince Eslem'den ayırıp yere doğru baktı. Sormalı mıydı? Yoksa sabır mı etmeliydi? -Merakıma yenik düşmeliyim. Bu soru onu kızdırabilir.- diye geçirdi aklından.

  "Ne zaman sokağıma geri döneceğim?" Dedi sakin bir ses tonuyla Eslem. Asena yere diktiği gözlerini aniden Eslem'e çevirdi ve derin bir nefes alıp verdikten sonra cevap verdi. "Aziz Bey gitmene izin verirse gidersin. Eğer izin vermezse de, burada kalırsın. Şunu aklından çıkarma. Aziz Bey ne derse o." Dedi ve arkasına doğru hızla dönüp tahta kapıya doğru ilerledi. Bir an önce Eslem'in yanından gitmesi gerekiyor, ondan uzak durması gerekiyordu. Yoksa duygularına yenik düşüp sormaması gereken o soruyu soracaktı. Ve sonucunun da ne olacağını görmek istemediği için, gitmesi gerekiyordu. Kapıyı hızla açıp odadan çıktı.

  Kapı kapandığın da onlarla anlam verememiş bir şekilde, şaşkın gözlerle kapıya bakıyordu Eslem. -Neydi bu şimdi? Benden korkuyor mu yoksa?- diye geçirdi içinden. Hafif alaylı bir tebessüm ettikten sonra tekrardan yavaşça arkasında duran beyaz çerçeveli aynaya doğru döndü. Kendisini yeniden incelerken aklına az önce yaptığı şey geldi. Mustafa'yı öldürdüğü an.. Asena her şeyi görmüştü. Ve tabi ağladığını da.

  Aynadan çaprazın da duran kapıya doğru dikti gözlerini. Bir yandan gitmek istiyordu. Bir yandan da biraz daha burada kalıp, kafasını toparlamak istiyordu. Duyguları da kafası gibi karışıktı. Hayatının dönüm noktasını yapmıştı biraz önce. Ve o sözleşmeyi imzalamıştı.

  Kendini kapana kısılmış gibi hissediyordu. Kapıya dalan gözlerini tekrar aynaya çevirdi. Koyu kahve gözlerine bakarken, aklına birden annesi gelmişti yine. Annesinin cansız bedeni gelmişti gözlerinin önüne. Kokusu birden burnuna gelmişti sanki. Mısır'dan kaçmadan önce annesinin ellerini son bir kez öpüşü gelmişti. Dolmaya başlayan gözlerini tavana dikti aniden.

  Derin bir nefes alıp verdikten sonra arkasına döndü ve tahta kapıya doğru ilerledi sakin adımlarla. Her adımın da heyecanını hissediyordu tekrar. Kapının önüne geldiğinde ise yeniden derin bir nefes alıp verdi. Nazik bir şekilde kapının kolunu büktü ve kapıyı yavaşça açtı. Karşısında Aziz Bey'i görünce ani bir şok yaşamıştı. Aziz Bey yere diktiği gözlerini yavaşça Eslem'e çevirdi. Eslem kapının kolunu yavaş bir şekilde bıraktı ve, "Aziz Bey?" Dedi meraklı bir ses tonuyla.

  Aziz Bey'in yüzünde hafif bir tebessüm vardı. Eslem'in sokağına dönmesine izin verecekti. Lakin ilk önce sorması gereken bir soru vardı. "Eslem, merak etme. Sokağına, yani yaşadığın o yere geri döneceksin." Dedi Aziz Bey, ciddi bir ses tonuyla. Eslem Aziz Bey'in yeniden bir şey isteyeceğini düşünürken, -Ona bu görevi yapamayacağımı söylemem gerekiyor.- diye geçirdi aklından. Çünkü bu görev Eslem'i gerçekten de çok zorlayacaktı. "Lakin, önce sana sormam gereken bir şey var Eslem." Dedi Aziz Bey ciddi ses tonunu koruyarak.