ေရစိုေနတဲ့ဆံပင္ၾကားထဲ လက္နဲ႔ထိုးဖြရင္း ပုလဲလံုးလိုျဖဴေဖြးေနၿပီး ညီညာေနတဲ့သြားတန္းေတြေပၚေအာင္ ရယ္ေနျပန္သည္...။

" အ "

ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေဆာ့ေနတဲ့ ကေလးတစ္သိုက္ ေျပးလႊားရင္းကေနဝင္တိုက္မိေတာ့ ကိုယ့္ဘက္ယိုင္ထိုးက်လာတာမို႔ အျမန္လွမ္းဖမ္းရေသးသည္...။

" ရလား "

" အင္း ရတယ္ "

" အား "

ကိုယ့္ဆီကေန႐ုန္းထြက္ၿပီး သဲေသာင္ျပင္ဘက္ဆီေလွ်ာက္ေတာ့ ခုနကတိုက္မိသည့္အခ်ိန္ ေျခေခါက္သြားပံုရသည္...။

" ဘာျဖစ္တာလဲ "

" ေျခေထာက္က နာ...တယ္ "

မ်က္ႏွာ႐ွံု႔မဲ့ေနတဲ့အေသးေလးေျခေထာက္ကို ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ၿပီး ဆြဲယူၾကည့္ေတာ့ အလန္႔တၾကားျဖစ္သည္...။

" ေျခေခါက္သြားတာနဲ႔တူတယ္
လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္လား "

" နာ.ေန.တယ္ "

ငံု႔ၾကည့္ၿပီးေျပာတဲ့အေသးေလးေ႐ွ႕ ေက်ာေပးဒူးေထာက္ထိုင္ေပးလိုက္သည္...။

" တက္ "

ေတာ္ေတာ္နဲ႔တက္မလာတာေၾကာင့္ အေနာက္ကိုအသာျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ မ်က္လံုးျပဴးၿပီးအံ့ဩေနပံုနဲ႔...။

" ေျခေထာက္နာေနတယ္မလား
တက္ "

အဲ့က်ေတာ့မွ
မဝံ့မရဲနဲ႔ေက်ာျပင္ကိုလာထိကပ္တဲ့ ရင္ခြင္ေသးေသးေလး

လက္ေဖာင္းေဖာင္းေလးနွစ္ဖက္က လည္ပင္းတစ္ဝိုက္ မထိတထိလာရစ္ပတ္သည္...။

အားနဲ႔ကုန္းထလိုက္ေတာ့ တင္းၾကပ္သြားတဲ့လက္ေတြ
အဟက္!
ျပဳတ္က်မွာေတာ့ ေၾကာက္႐ွာသား...။

" ဦးZhangနားမွာ မွဲ႔ေလး႐ွိတယ္ေရာ္ "

" ကိုင္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ နားရြက္ေလးက "

မွဲ့နက္ေလးရွိတဲ့ ဘယ္ဘက္နားရြက္ကို လာဆြဲကိုင္ၿပီးသေဘာက်ေန႐ွာသည္...။

" မလုပ္နဲ႔ "

" လုပ္မွာဘဲ "

" မလုပ္နဲ႔ဆို "

" ကိုင္ခ်င္လို႔ပါဆို "

သေဘာတက်ျဖစ္ေန႐ွာတဲ့အေသးေလးက မလုပ္နဲ႔ေျပာကာမွ က်န္တဲ့ညာဘက္နားကိုပါ ထပ္ကိုင္ၿပီး တဟိဟိနဲ႔ရယ္ေနေသးသည္ ။

My Little Zhang Donde viven las historias. Descúbrelo ahora