"ေက်ာင္းေရာက္ၿပီ..ဆင္းေတာ့ ..ျမန္ျမန္"
ေက်ာင္းဂိတ္ေပါက္ဝလမ္းေဘးကားကိုထိုးရပ္လိုက္ၿပီး ခ်န္ေယာလ္ကို အတင္းဆင္းခိုင္းေနျပန္တဲ့ ဦး ။ :3
ခ်န္ေယာလ္ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ မဆင္းပဲ ေပၿပီးထိုင္ေနလိုက္တယ္။"ဆင္းဆို ....အစည္းအေဝး႐ွိတယ္ ခ်ာတိတ္ရ"
"လူထက္ပဲအစည္းအေဝးကအေရးႀကီးရဦးမလား?"
ခ်န္ေယာလ္ မ်က္ႏွာတည္တည္နဲ႔ ဦးဘက္ကုိလွည့္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ ဦးက နားမလည္သည့္မ်က္ႏွာထားနဲ႔ျပန္ၾကည့္ေနတယ္။
ဦးက ပိန္းဥဘုရင္ႀကီးပါပဲ :3
ဒီဦးေႏွာက္နဲ႔ Companyႀကီးကုိ ဦးဘယ္လိုစီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေနသလဲ? ခ်န္ေယာလ္ေတြးေတြးၿပီး ခ်န္ေယာလ္တေန႔ပိုင္ဆိုင္ရမယ့္ Wu Group ႀကီးရဲ႕အနာဂတ္ေ႐ွ႕ေရးအတြက္ ရင္ေလးရတယ္ ..😪
ဦးရဲ႕ေဘးမွာ အၾကံေပးရမယ့္ ဥာဏ္ႀကီး႐ွင္ခ်န္ေယာလ္ေလး႐ွိမွကုိ ျဖစ္ေတာ့မွာပါ 😞ဦးအတြက္မဟုတ္ရင္ေတာင္ Wu Groupႀကီးရဲ႕အနာဂတ္အတြက္ ဦး ခ်န္ေယာလ္ကုိ လက္ထပ္မွကုိ ျဖစ္မွာပါ 😔
"ဘာေျပာခ်င္တာလဲ ခ်ာတ္ိတ္ေရ....ကုိယ္မအားဘူးလို႔ "
"ဦး "
"ေျပာ....ျမန္ျမန္ "
"ဒီကားထဲမွာ စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ကေလးေလးတေယာက္ကို မေတြ႔မ္ိဘူးလား ? "
ခ်န္ေယာလ္ေျပာေတာ့ ဦးက စိတ္မ႐ွည္သည့္အထာႏွင့္ ခ်န္ေယာလ္ရဲ႕ကားထို္င္ခံုခါးပတ္ကုိ လွမ္းျဖဳတ္ေပးလိုက္တယ္..ေျပာခ်င္တာက ဆင္းေတာ့ေပါ့:')
ခါးပတ္ျဖဳတ္ေပးလိုက္ေပမယ့္လည္း ခ်န္ေယာလ္ မဆင္းေသးပဲ ဆူေကာက္ၿပီး ထိုင္ေနလိုက္တယ္။
"ဦး ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ဘယ္အခ်ိန္ထိ ႀကိဳး႐ွည္႐ွည္နဲ႔ လွန္ထားမွာလဲ ? "