ေန႔လယ္ ထမင္းစားေက်ာင္းဆင္းၿပီး ျပန္တက္တက္ခ်င္း စာသင္ခ်ိန္ေလးဟာ ခ်န္ေယာလ္အတြက္ မတရားၿငိီးေငြ႔ဖြယ္ရာအတိျဖစ္ေနတယ္။ အတက္အက်မ႐ွိတဲ့ ေလသံမွန္မွန္နဲ႔စာ႐ွင္းျပေနတဲ့ဆရာရဲ႕အသံက "ကေလးေခ်ာ့ေတး"ေလးလို ခ်န္ေယာလ္ကုိ ေခ်ာ့သိပ္ေနသလိုပဲ။
တခ်က္တခ်က္ ေမွးစင္းလာတဲ့မ်က္လံုးေတြေၾကာင့္ အေ႐ွ႕ကအရပ္ခပ္ပုပုဆရာက ခ်န္ေယာလ္ရဲ႕အျမင္အာ႐ုံထဲကေန ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတယ္။
စာသင္ခ်ိန္မွာအိပ္ငုိက္ေနလို႔မျဖစ္တာမို႔ ခ်န္ေယာလ္ ေခါင္းကုိခါရမ္းလိုက္ၿပီး စိတ္အာ႐ုံတို႔ကုိျပန္လည္စုစည္းလိုက္တယ္။ သို႔ေပမယ့္လည္း မ်က္လံုးေတြက ေမွးစင္းေနစဲ ။
ေဘးဘီဝဲယာက Baekhyunနဲ႔ Sehunကုိ ခ်န္ေယာလ္အကဲခတ္ၾကည့္မိတယ္။Baekhyunက စားပြဲခံုေပၚေမးေထာက္လ်က္ ဆရာ့ကုိ လွမ္းၾကည့္ေနတယ္။ ၾကည့္ေနတာလား အိပ္ေနတာလား သူ႔မ်က္လံုးေမွးေမွးေတြက မသဲကြဲေစဘူး။ Baekhyunကုိ အားက်တာ အဲ့တခုပဲ။ နဂိုကတည္းက မ်က္လံုးခပ္ေမွးေမွးဆိုေတာ့ စာသင္ခ်ိန္မွာ အိပ္ေနလဲ ဆရာကမရိပ္မိဘူး။ ဘုရားေပးတဲ့ ဆုလာဘ္ပဲ ~
ခ်န္ေယာလ္ကေတာ့ အရင္ကတည္းက မ်က္လံုးျပဴးတယ္ဆိုေတာ့ အိပ္ခ်င္တိုင္း ခိုးအိပ္မရဘူး :(အားတက္လိုတက္ျငား ခ်န္ေယာလ္ Sehunကုိ လွည့္ၾကည့္မိတယ္ ။ အမယ္ ~ ဒီေကာင္က ေဘာပင္တေခ်ာင္းနဲ႔ စာအုပ္ထဲမွာ လိုက္ေရးေနပါ့လား။
ခ်န္ေယာလ္ သူ႔စာအုပ္ကုိလွမ္းၾကည့္မိတယ္။ Sehunရဲ႕ ဗလာစာအုပ္မွာ ဘာအဓိပၸါယ္မွန္းမသိရတဲ့ စာလံုးေတြ ~ တီေကာင္လိုအတြန္႔ေလးေတြရယ္ အေခ်ာင္းေလးေတြရယ္ မညိီမညာစက္ဝိုင္းေတြေရာ ~ ေသခ်ာပါတယ္ Sehunလည္း အိပ္ငုိက္ၿပီး ေရးခ်င္ရာေလ်ွာက္ေရးေနတာေနမွာ။
Oh Sehunကြ ~ ခ်န္ေယာလ္သူငယ္ခ်င္းပီသတယ္~
တေယာက္အိပ္ခ်င္ေနရင္ ေနာက္တေယာက္ကပါ အိပ္ငုိက္ေနရမယ္ ~ သစၥာေဖာက္ၿပီး စာလိုက္မွတ္တယ္ဆိုတာ ခ်န္ေယာလ္တို႔သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုမွာ မ႐ွိ !