3 years later......
THIRD PERSON'S POV
The girl smirk as she hides. Pinagtataguan na naman ulit niya kanyang manservant.
Pinipilit ba naman kasi siyang pagsuotin ng isang napakahigpit at mabigat na ball gown para sa party na inihanda ng knayang ina at ama.
Dapat naman talaga siyang maghanda because her parents, atlast, is going to introduce her to their people after so many years.
Napangiti siya. Success!
Parang sumasakit ang ulo na hinilot ng isa sa mga manservant ang ang ulo. Habang siya naman ay natatawa. Eh bakit kasi pinipilit siya?
She sit on the ground and relax. Akala niya success na pero hindi pala.
Napasigaw siya ng bigla siyang gulatin ng kapatid
“Boo!”
“Ahhhhhhhh! Ano ba Alexander! Ba't ka ba nanggugulat?!” hawak pa niya ang dibdib. Buset ang magaling niyang kapatid. Pakiramdam niya ay magkaka-heart attack siya sa ginawa nito.
“Hahahaha.. you look hilarious!” sinimangutan niya ang kapatid. Aba't ang hudyo ay may gana pang manglait.
“Ewan ko sa'yo. Ialis mo nga yang pagmumukha mo sa paningin ko. Shooo.”
“Pinagtataguan mo na naman sila? Para kang bata alam mo?”
Natigil siya sa sinabi ng kanyang kapatid.
Oo nga naman. Marami nang nagbago mula noon. Magkaibang-magkaiba na ang siya noon at ang sita ngayon.
Ibinaling niya ang ulo sa ibang direksyon. Ayaw na niyang balikan ang mga ala-alang dapat nang ibinabaon sa hukay.
Wala nang dapat pang balikan.
“Oh natigilan ka. Iniisip mo na naman ang dating siya.” bumuntong-hininga siya.
Pilit inialis sa isipan ang nakaraan.
“Bakit pa? Matagal na siyang patay. Matagal nang ibinaon sa hukay.” nagkaroon ng kontetntong ngiti ang labi ng kantang kapatid.
“Dapat lang.
Princess Quintana.” at tuluyan ng naglakad palayo ang kanyang kapatid. Siya naman ay tumayo na at napagdesisyunang magpakita sa kanyang manservant.
Ilang linggo mula ngayon ay ipakikilala na siya ng kanyang ina at ama. Kailangan niyang maghanda.
***
YOU ARE READING
Acresia Academy: The Six Aces (Editing)
FantasyI was a normal girl once. A happy-go-lucky girl who has no worries in life. Well, except of me being a member of a broken family. But then, huge wave of responsibility came at kahit kailan man ay hindi ito mababago ninoman. Mismo ako, o si kahit sin...
