Acresia Academy: The Six Aces (Editing)

CHAPTER 27

Arthea's POV

I woke up in a deafening silence. Pain is all over my body na halos hindi ko maigalaw ang mga paa ko at namimigat ang talukap ng mga mata.

After several tries ay naimulat ko rin sa wakas ang mga mata ko. My heart starts beating faster. Wala akong makita, madilim ang paligid. Kinapa ko ang paligid pero wala akong ni isang nahagilap.

Oh God! Where am I?

Tumayo ako at naglakad. Hindi ko alam kung saan ako patungo. Imulat o ipikit ko man ang mga mata ko ay pareho lang din--madilim. For a moment, I thought I can't see pero nasisigurong kong nakakakita pa rin ako nang mapadpad ako sa may liwanag.

A tiny hope rose. I am determined to get out of this place.

Binilisan ko ang paglalakad ko hanggang sa tumatakbo na ako. Hindi ko alam kung paano ako nakarating rito dahil sa pagkakatanda ko, I was in a battle at pagkatapos ay nahimatay ako. The barrier I made, hinigop nun ang enerhiya ko.

Nararamdaman ko na ang pagod at sakit ng paa ko pero parang hindi pa ako nakakapangalahati papunta sa liwanag. I'm getting frustrated dahil parang tumatakbo ako pero hindi umaalis sa pwesto.

“Maligayang pagdating sa kawalan binibining Arthea.” napahinto ako sa isang boses. The voice send chills and it almost scared me. Sinundan iyon ng isang tawa-- a laugh that is void of humor.

“Sino ka! Anong ginagawa ko rito? Ikaw ba ang nagdala saken dito?” i said as I clenched my fist.

“Salamat sa ginawa mo at matatapos ko na sa wakas ang nasimulan ko.” at muli ay tumawa siya. A creepy laugh.

What the voice said confused me. Wala naman akong ginawa na kung anuman.

“Anong ibig mong sabihin?”

“Hayy sixth ace. Tamara's daughter right? O kay Tamara nga ba?” patuyang sabi niya.

“Sino ka ba ha?! Ibalik mo'ko sa academy ngayon din!” pasigaw kong sabi. I am mad. Really mad to the point that I think I am going to explode.

A heat surge on my veins. Bahagyang nag-init ang katawan ko.

“Kumalma ka muna Arthea. Hindi pa nga tayo nagsisimula nagagalit ka na? Hmmm..” mas lalo pa akong nakaramdam ng galit dahil sa sinabi niya.

Ilang sandali pa ang lumabas ang isang usok. And it transformed into a woman's silhouette. Hindi ko maaninag ang mukha niya dahil sa nakatabing na malaking hood.

“Pagmasdan mo ang ginawa mo Arthea.” a black smoke appeared in her hands. At naging isang salamin iyon. “Pakatitigan mong mabuti..”

It was a normal mirror at first pero ilang sandali pa ay may lumabas na imahe doon. Napasinghap ako.

It's a scene in the infirmary. Naroon si Headmaster, ang council, ang aces at ako na nakayakap kay Rainier. Isa lang ang alam ko. The girl is not me. Nakita ko pa ang bahaygang pag-angat ng labi niya forming a smirk.

“Headmaster! Hindi ako yan! Rainier! Rainier! Get away from that bitch!” I was going hysterical na hindi ko namalayan umaagos na pala ang mga luha ko.

Tuluyan na akong napahagulhol nang akayin ni Rainier ang pekeng Arthea.

Ilamg sandali pa ay binaybay nila nag girl's dormitory. Ang dorm namin. Tumigil sila saglit nang lumabas ang isang babae. And from the looks of it, mukhang kilala ito ni Rainier when the girl suddenly kiss him. The fake me look astound at pagkatapos ay walang babalang hinila ang buhok noong babaeng nakadikit ang nguso kay Rainier.

Both of them look astound. Paglatapos ay umalis na ang pekeng ako na sinundan naman ni Rainie-- he was trying to explain.

“Ano ba Rainier! Hindi ako yan!” sigaw ko muli. Pero kahit ano pang gawin ko, it's useless dahil walang nakakarinig saken.

Pumasok ang pekeng ako at iniwan si Rainier. Matapos ang ilang sandali ay umalis na si Rainier.

An hour pass by at lumabas uli ang pekeng ako. Napalinga-linga sa paligid pagkatapos ay ngumisi. Her eyes glint with danger.

Hinarap ko ang nakahood na tao. Bahagya kong itinaas ang mga kamay ko. Napakunot-noo ako ng hindi pumabas ang divine sword na nakatago sa kamay ko.

Humalakhak ang kaharap ko nang mapansin ang balak kong gawin.

“Hindi mo magagamit ang kapangyarihan mo rito Arthea. Wala kang magagawa kundi ang panoorin kung paano kong sisirain ang Acresia at magsisimula ako sa'yo.!” nakuyom ko ang kamao ko. No. Hindi ako makakapayag na may mangyari sa Acresia! I need to do something!

Nilapitan ko siya at sinipa. Walang epekto. Sinipa, sinuntok, at kung ano-ano pa pero para lang akong nakikipaglaro sa hangin. Isa nga pala siyang usok.

Mapanuyang tumawa siya.

Tumingin uli ako sa salamin. Nanlaki ang mg mata sa nakita.

The fake me and the girl who kissed Rainier is fighting. Halatang mad malakas ang huli kesa sa pekeng ako. May galit man sa babae dahil sa ginawa niya kay Rainier ay parang natuwa pa din ako sa ginawa niya.

I gasp nang biglang maglabas ng usok ang pekeng ako at pagkatapos ay ginawa iyong espada. Walang pag-aalinlangang sinaksak niya iyon sa dibdib ng babae.

“Nooooooooooo. No! No! Stop it. Patigilin mo siya!” to ngunit parang wala siyang narinig. Nsisiyahan pa siya habang nakatingin sa ngayong wala ang buhay na babae.

Nakasaksak pa rin sa babae ang hawak na espada ng pekeng ako. At iyon ang naabutang eksena ni Rainier.

Napaluhod at napaiyak na lamang ako nag makita ko ang galit ang pgkamuhi sa mukha ni Rainiet. Gusto ko siyang hawakan. O di kayay sabihin si isip niya na hindi yun ako. Umiling siya.

Dumating ang mga aces at sila fin ay hindi makapaniwala.

Oh God!

Hindi ko namalayang nakalapit na sa akin ang babaeng naka-hood. She did somehing on me na ikinadilim ng paningin ko.

“You did a great favor for me Ace Arthea. Kamumuhian ka nila ngayon. Ang hindi nila alam na habang kinamumuhian ka nila ay isasakatuparan ko ang misyon ko” she said at sa nanlabong paningin ay naaninag ko ang mukha niya.

And darkness welcome me.

***