KARA LİSTE-ÇETE

0.3 MAHZEN

  Sinirlenmeye başlıyordum. Benimle oynuyorlardı resmen. Yönlendiriyorlardı. Ve ben bu saçmalığa izin veriyordum.

  "Eslem-" dedi tekrar Ateş. Ateş'in sözünü tamamlamasına izin vermeden "Beni neden buraya getirdiniz? Bunun cevabını sizden almadan hiç bir yere gitmeyeceğim. Duydunuz mu beni?!" dedim gergin ve yüksek bir sesle. Burak derin bir nefes alıp verdikten sonra bana baktı ve "Çünkü, seni ait olduğun yere getirmemiz gerekiyordu. Sen de bizim gibi seçildin. Sen de özel bir insansın. Sen de katilsin. Ama masumlara zarar verenlerin canını alan bir katilsin. Tıpkı.. Tıpkı, bizim gibi Eslem." derken kalbim hızlı atmaya başladı.

  Onlar da katildi. Hemde benim gibi bir katillerdi. Doğruyu söylemiş olmalarını dilerken, bana zarar verecek olurlarsa ne yapacağımı tekrar kafamda planlamaya başladım. "Şimdi, ikna oldun mu Eslem?" dedi Ateş. Tereddütlü bir şekilde onlara baktım. Ardından kafamı onaylar şekilde salladım. Ve arkama döndüm.

  Çokta uzun olmayan bir koridor çıktı karşıma. İleride duran kapıyı görebiliyordum. Kendimi gergin hissediyordum. Arkamdan gelen fısıltıları aldırış etmeden, yavaşça ilerlemeye başladım, çürümeye yüz tutmuş ahşap tahtaların üzerinde. Kalbim hızlı atmaya devam ederken, adımlarımı biraz daha yavaşlattım. "Korkma. Yavaşlamana gerek yok." dedi sarışın kadın alaylı bir ses tonyla. Bu dediğine sinirlenmiştim. Ve kadına doğru hafifçe döndüm. "Korkmuyorum. Ben buna temkinli olmak diyorum. Yavaşlamamın sebebi bu." dedim sert bir ses tonuyla. Önüme dönerken kadın benim kolumu tekrar tutmuştu. Bu yaptığını umursamayarak, yürümeye devam ettim.

  Nihayet koridorun sonuna gelmiştik. Önümde duran kapıya bakıyordum. Sol tarafımda duran kıvırcık saçlı adam kolunu sakince uzatıp kapıyı açarken aniden döndü ve bana baktı. O sırada kapının kolunun gıcırdama sesi içime ürpertti. Gözlerimi kıvırcık saçlı adama çevirdim. Kapıyı açması için geriye çekilirken bana bakmayı kesip önüne döndü. Kapı açılırken, "Ertem! Çivilere dikkat et." Dedi arkamdan gelen ses. Bu Ateş'ti. Ve kıvırcık saçlı adam da Ertem'di. Ertem arkasına döndü ve onaylar şekilde kafasını salladı. Geri önüne dönerken daha temkinli yürümeye çalıştı ve kafasını hafif eğerek devam etti. Kendimi çok tuhaf hissediyordum.

  Gergindim. Kapıdan içeri giren Ertem'in arkasından tedirgin bir şekilde bende yavaşça içeri girmiştim. Arkamdan gelen ayak seslerini duyabiliyordum. İçeriyi incelemeye başladım. Burası da karanlıktı. Ama pis bir koku vardı içeride. Sanki sadece burada olan bir kokuydu. Etrafta gazete ve çürümüş pislikler vardı. Kokunun kaynağı çürümüş şeyler olabilirdi. Buna benzer bir kokuyu çöpleri karıştırırken de almıştım. Temkinli bir şekilde ilerlemeye devam ediyordum.

  Tâki Ertem bir duvarın önünde durana kadar. Sarışın kadın kolumu bırakıp Ertem'in yanına gitti ve o da duvarın önüne geçip durdu. "Ben hallederim." dedi Ertem sarışın kadına dönerek. Bir an için duran kadın, "Peki. Nasıl istersen." dedi sakin bir sesle ve yeniden yanıma geçti. Neyi halledeceklerdi? Neden o duvarın önünde öylece duruyorlardı? Merakıma yenik düştüm ve, "Neyi halledeceksin? Ne oluyor?" dedim endişeli ve meraklı bir ses tonuyla.

  Ertem arkasına sakin bir şekilde döndükten sonra, "İzle, ve gör.." dedi sırıtarak. Geri önüne dönerken anlamsız bakışlarla onu süzüyordum. Yere yavaşça eğilerek yerde duran çürümüş tahtayı içe doğru eliyle iterken içimde bir korku hissetmiştim. Önümde duran duvardan mavi bir ışık gelince, gözlerimi sıktım. Gözlerim gerçekten de çok acıyordu.

  Gözlerimi yavaşça açarken Ertem'in aslında küçük olan ışığın önüne geçtiğini görmüştüm. Kısık gözlerimi tam bir şekilde açtıktan sonra, karşımda ki duvarın aşağıya doğru yavaşça indiğini görünce şok olmuştum. Her şey o kadar garip görünüyordu ki, ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Yavaşça inen duvarın arkasından baktım merakla. Aşağıya doğru inen beyaz renkli bir merdiven belirince şaşkınlığımı gizleyemedim. Duvar tam açılınca da kırmızı duvarlı yer altına inen merdivenleri incelemeye başladım. Hala çok şaşkındım. Ağzım açık kalmıştı resmen.