Anonim

11.Bölüm ''Ceza''

Eve geldiğimde kimse yoktu. Bu yüzden rahat bir şekilde ıslak kıyafetlerimi çıkartıp eşofmanımı ve siyah kazağımı giydim. Büyük ihtimalle hastalanacak ve hafta sonumu evde geçirecektim. Ama bu durumu pek taktığım söylenemezdi. Evde akşama kadar film, dizi izlemek ya da kitap okumak benim için büyük bir zevkti.

Mutfağa geçip kendime bir sandviç hazırlayıp kola doldurduktan sonra yağmurun ıslattığı pencereden dışarıyı izlemeye başladım. Sokakta kimse yoktu. Ben eve geldikten sonra yağmur şiddetini arttırmıştı. Çok hızlı yağıyordu ve su birikintileri oluşmaya başlamıştı.

Yağan yağmuru izlemeye devam ederken birden aklıma Ulaş'ın birkaç ay önce yağmur hakkında bana yazdığı şeyler geldi. Yazdığı mesaj harfi harfine aklımdaydı.

Yağmur yağarken pencerenin karşısına geçer yağan yağmuru seyrederim. Kendimi tuhaf bir şekilde huzurlu hissediyorum. Sanki yağan yağmur içimdeki bütün sıkıntıları temizliyormuş gibi geliyor bana. Takıyorum birde kulaklığı. Açıyorum son ses müzik dinliyorum. O an hissettiğim huzuru hiçbir yerde hissedemiyorum.

Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım. Şuan o da benim gibi pencereden yağan yağmuru seyrediyordu. Ve aynı şeyi yaptığımızı bilmek bile beni mutlu hissettirmişti. Gülümsedim ve masamın üstünde duran telefonumu aldım ve mesaj kutusuna tıkladım.

Anonim: Şuan burada yağmur yağıyor. Aklıma sen geldin.

Mesajı gönderdikten sonra telefonumu ve hazırladığım sandviçi alıp oturma odasına geçtim. Televizyonda saçma bir program açıp izlemeyi düşünüyordum. Ödevim yoktu. Film ya da dizi izlemekte içimden gelmiyordu.

UlaşTunay: Biliyor musun burada da yağıyor. Her zaman yaptığım gibi geçtim pencerenin karşısına yağan yağmuru izliyorum.

Ve seninle ilk karşılaşmamızın ne zaman ve nasıl olacağını düşünüyorum.

Yazdıklarını okuduktan sonra derin bir nefes aldım. Bu durum canımı yakıyordu. Aklıma her geldiğinde moralim bozuluyor ve anında modum düşüyordu. Yutkundum ve vücudumu kaplayan acıyı sindirmeye çalıştım. 

Ah! İlk karşılaşmasını düşündüğü kızla çoktan karşılaşmış olduğunu bilse ne düşünürdü acaba?

Kalbimi kaplayan acıyı umursamamaya çalışarak cevap yazmaya başladım.

Anonim: Bana dizi önersene. Dizi kıtlığı çekiyorum bu ara.

Bu konuyu kapatmak istediğim için aklıma gelen ilk soruyu sormuştum. Bu konuyu her açışında konuyu başka bir yöne çekecektim. Devam ettirdiğim takdirde olay büyürdü ve ben kendimi daha çok kötü hissederdim.

Pişmanlık duyardım.

Ve kendime engel olamayıp her şeyi anlatabilirdim. En büyük korkumda buydu.

UlaşTunay: Neden konuyu başka bir yöne çekmeye çalışıyorsun?

Seni gerçekten anlamıyorum. Seni yemem. Korkma lan benden.

Söylediklerini okuduktan sonra içime iki kat daha büyük bir acı kapladığında gözlerimin dolduğunu hissettim. Ondan cidden korktuğumu sanıyordu. Oysaki bu kadar gerilmemin başka bir nedeni vardı. Ve o bu nedeni hiçbir zaman öğrenemeyecekti.

Anonim: Ay Ulaş sen ciddi misin? Senden korktuğum falan yok.

UlaşTunay: E o zaman sorun ne?