Anonim

5.Bölüm "Sırlar"

ANONİM 5.Bölüm ''Sırlar''

Hayat sırlarla, çözülmeyi bekleyen gizemlerle doluydu.

En azından benim için öyleydi.

Ablam bunun çok fazla fantastik kitap okuduğum için olduğunu söylerdi. Ama benim insanlarda aradığım gizem ya da sakladıkları sırları büyücü ya da vampir olmaları değildi. Her insanın unutmak istediği ve hatırladığında onu yıkan sırları vardı bana göre. Bize göre küçük ama yıkıcı sırlar.

Utku bana o insanlardan biriymiş gibi geliyordu. Çok fazla konuşmazdı. Ve ne zaman sınıfta 11/B sınıfının konusu açılsa ateşle doluyordu. Birkaç günlük gözlemlerime göre fazlasıyla sessiz ve sakin biriydi. Ama konu onlar olunca bambaşka birine dönüşüyordu sanki.

Onu çözmek istiyordum.

Ama kendisini açmıyordu.

''Rezil ederiz onları. Bence Utku'nun fikri çok mantıklı.'' dedi Beren. Ders boştu ve tüm sınıf toplanmış 11/B sınıfını tüm okula nasıl rezil edeceklerini konuşuyorlardı. Konuşmaya dahil olmak istesem de olmamıştım. Çünkü burada yeniydim ve fikirlerimin önemseneceğini sanmıyordum.

''Bu son ders, yarın da okul yok. Pazartesi mi yapacağız biz bu işi?''

Utku su balonlarının içini boyayla doldurup onlara fırlatmamızı söylemişti. Şuan tüm sınıf dışarıda voleybol oynadıkları için aslında fazlasıyla uygun bir zamandı. Ama malzememiz yoktu. Ve bu yüzden büyük ihtimalle pazartesi ya da başka bir gün uygulayacaktık bunu.

''Beni hiç tanıyamamışsınız.''

Sırasının üstünde duran sırt çantasının fermuarını açtı ve içindekileri tam sınıfın ortasına döktü. Ne döktüğüne bakmak için ayağa kalktım.

Pet şişelerin içine doldurulan farklı renkte boyalar ve su balonları vardı.

''Acele edelim. Dersleri beden Ekrem Hoca birazdan dışarı çıkartabilir. Çıkarttığı an vuruyoruz.''

Birden herkes hareketlenmiş ve balonların içini boyayla doldurmaya başlamıştı. Telefonumu sıranın üstüne bırakıp bende yardım etmeye başladım.

''Rezil edeceğiz piç kurularını. Yemin ederim hepsinden ölesiye nefret ediyorum. Özellikle o Ulaş'tan.'' diye tısladı Utku sinirle. Ulaş şuan şimdi yanına gelse Ulaş'ı öldürecekmiş gibi bakıyordu. Fazlasıyla korkutucuydu bakışlardı.

Dilimin ucuna kadar gelen bir sürü soru vardı. Ama onları soracak cesaretim yoktu ne yazık ki. Zamanla sorularıma cevap bulmayı diliyordum.

''Ekrem Hoca dışarı çıkardı. Hadi şu piçlere hadlerini gösterelim!'' diye bağırdı Doğu. Elime üç tane su balonu aldım ve camın önüne geçip Ulaş'ı aramaya başladım.

Bahçenin tam ortasında adının Burak olduğunu hatırladığım çocukla bir şeyler konuşuyordu. Üzerinde Beşiktaş'ın geçen sezon ki forması vardı. Saçları her zaman ki gibi dağınıktı. Sınıf ikinci katta olduğu için gözlerinde ki dalgınlığı görebiliyordum. Yutkundum. Ne zaman Ulaş'ı görsem isyan etme isteğiyle dolup taşıyordum. Ben ona önceden söylesem ya da C şubesi değil de A şubesine düşseydim her şey daha farklı olurdu gibisinden düşüncelerim oluyordu.

''Bu boyalar çıkmıyor. Kıyafetlerine denk getirmeye çalışın!''

Kaşlarımı çattım. Duyduklarım zihnimin içinde şeytani bir fikir oluşmasını sağlarken gülümsedim. Eğer bu boyayı Ulaş'ın formasına fırlatırsam Ulaş fazlasıyla sinir olurdu. Çıldırırdı. Benimde istediğim şeyde buydu.