Anonim

7.Bölüm "Çocukça"

ANONİM 7.Bölüm ''Çocukça''

Bu hayata dair en çok sevdiğim şeylerden biride yağmur sonrası toprak kokusu olabilirdi. İlaç gibiydi, rahatlatıyordu. Bu yüzden dolmuştan inince eve gitmek yerine parktaki bir banka oturmuş ve bu durumun keyfini çıkarmaya başlamıştım.

Sınavlara az kalmıştı ve ben kendimi hiç hazır hissetmiyordum. Cumartesi günümü ders çalışmaya ayırmam lazımdı. Ama Ömer'le de gitmek istiyordum. Çünkü kafamı dağıtmaya fazlasıyla ihtiyacım vardı. 

Ulaş'la yaşadıklarıma bu kadar çok üzülmek bazen manasız gelirken bazense bu yaşadığım hisleri anlayabiliyordum. Geri dönüşü olmayan bir yola girmiştim artık. Hayatıma devam etmeliydim. Umursamamalıydım.

Ama olmuyordu. Bazen yapmak istediklerimizle yaptıklarımız kesişemiyordu ve böyle olumsuz sonuçlar doğuyordu.

Yapabileceğim bir şey yoktu. Baş etmek zorundaydım.

''Çağla, selam.''

Gözlerim sesin geldiği tarafa doğru kayarken Ankara ayazı artmış gibi hissettim. Rüzgar birden şiddetlenmiş ve saçlarımı uçurmaya başlamıştı.

E, Ankara kışın yaşattığı ayazı ile meşhurdu sonuçta.

''Selam.'' dedim samimi bir şekilde gülümseyerek. Ebrar yanıma oturdu ve ''Nasılsın?'' diye sordu.

Nasıl olduğum konusunda bir fikrim yok. Hayatım fazlasıyla karmaşık ilerliyor ve nasıl bir ruh haline bürüneceğimi bilmiyorum.

''İyiyim, sen?''

''İdare ediyoruz.''

Ortama birkaç saniye sessizlik çöktü. Ardından, ''Sınavlarınız başladı mı?'' diye sordu.

''Hayır, haftaya pazartesi başlayacak. Sizin?''

''Bizimde aynı başlayacak. Çok konu eksiğim var.'' dedi gözlerimin içine bakarak. O an ne isteyeceğini anlamıştım. Ama yinede, ''Halledersin sıkma canını.'' diyerek anlamamış gibi davrandım.

''Senin matematiğin iyi diye duymuştum. Cumartesi günü beni çalıştırır mısın?'' diye sordu. Çalıştırabilirdim. Matematikle aram hep iyi olmuştu. Ama Ömer'le buluşacaktım. Kesin bir şey söylememiştim. Her ne kadar bir yanım hala istemese de sanırım gidecektim. Ömer'le vakit geçirmek güzel olabilirdi.

''Maalesef, cumartesi günü Ömer'le film izlemeye gideceğiz.''

Ebrar birkaç saniye boyunca ne dediğimi anlamamış gibi boş bir ifadeyle bana baktı. Ardından kaşları çatıldı ve suratını şaşkınlık ifadesine bürüdü.

''Ne? Ömer'le mi gideceksiniz?''

''Evet, niye bu kadar çok şaşırdın?''

Ebrar kafasını çevirip etrafımızdaki insanlara birkaç saniyeliğine göz attı. Ardından sanki dünyanın en büyük sırrını söylüyormuşçasına yaklaştı ve kulağıma doğru, ''Ömer herkesle öyle film izlemeye falan gitmez.'' diye fısıldadı.

Alay içeren bir tonla gülmeye başladım. Ömer'in benden hoşlandığını mı iddia etmeye çalışmıştı? Eğer gerçekten bunu söylemeye çalıştıysa komikti bence. Çünkü her sinemaya giden insanlar sevgili olmak ya da birbirinden hoşlanıyor olmak zorunda değildi. İki arkadaşta gayet sinemaya gidebilirdi.

''Sen nereden biliyorsun bunu?''

''Aramızda kalsın ama 10.sınıfın başlarında Ömer'e başka bir okuldaki arkadaşımı ayarlamaya çalışmıştım. Kızla uzun süre konuştular. Ama yanaşmadı pek. Güzel kızdı da.''