🍅🍅🍅
Hayatım boyunca pek çok utanç verici ana özne oldum, hepsi de Jongin yüzünden rezil oluşlarımdı. Benim kabahatim olmayan şeyler... Kara kedi Jongin'in kışkırtmalarına gelişlerim ya da...
Şimdi ise kendi sebep olduğum karmaşanın ortasında, utançtan ölüyorum. Kabahatin bende olduğunu bilmek ise beni daha çok dibe çekiyor. Ben hiç böyle biri olmadım.
Tamam söz konusu Jongin olduğu zaman şerefsizlik yapmaktan da çekinmem ama o Jongin yani. Çünkü hak ediyor. Ona yaptığım ve yapacağım bütün itlik puştluklar ona özel. Bana hiçbir kötülüğü dokunmamış masum bir insana yapmayacağım şeyler...
Ve o an bütün cesaretimi toplayıp belki hayatımın en mühim, aynı zamanda en doğru kararını veriyorum. Hatırladıkça kendimle gurur duyacağım!
"Özür dilerim Minho. Gerçekten çok özür dilerim. Aslına bakarsan seni hiç tanımıyorum, senden o şekilde hoşlanmadım hiç. Geçen hafta arkamdan kötü şeyler söyleyince Jongin, kalbim kırıldı. O an aklımdan geçen en saçma şeyi yapıp bir gazla çıkma teklif ettim. Ama sanırım bunu yapamayacağım. Sana yalan söylemek istemiyorum, buraya gelirken ne düşündüğümü de bilmiyorum. Üzgünüm. Lütfen kırılma, beni sevdiğini söyleyen ve bana iltifat eden ilk kişisin. Yakışıklısın da. Etkilenmedim desem, mutlu hissetmedim desem yalan olur. İyi birine benziyorsun ve bu yüzden üzülmeni istemiyorum."
Yapmadım, yapamadım, yapamazdım da zaten. Sevmediğim birini sırf kırılan gururumu kurtarmak için kullanamazdım. Bu yüzden ne kadar utanç verici olsa da, yerin yedi kat dibine saklanmak istesem de dürüstçe açıklıyorum kendimi. Bundan sonra ne olacaksa olsun, en azından vicdanım rahat böyle.
Lafı açılmışken Jongin hala yerinde yok. Adi şerefsiz beni burada bırakıp nereye gitti? Bunun hesabını elbet soracağım ona! Büzük dudaklı at surat!
Minho, konuşmamı pür dikkat dinledikten sonra yakışıklı yüzüne yayılan çekici gülümsemesi ile bana bakıyor. Şükürler olsun ki kırılmış yahut kızmış gibi görünmüyor da içime su serpiliyor. Zira bu gencecik yaşımda gün yüzü görmeden kimsenin ahını almaya niyetim yok. Hayatım zaten boktan bir de onun bunun günahına girip iyice cenabetleşmeyeyim.
"Anladım. Tahmin etmiştim aslında. Demek istediğim seni bana bakarken, beni keserken görmedim hiç, benden hoşlanıyor olsaydın bu sürpriz olurdu. Üstelik o gün çok çirkin davrandık. Kim olsa kırılırdı."
Jongin'in aksine bu çocuk acayip nazik, kendisi tek bir tane bile kötü söz söylememiş olmasına rağmen o günün sorumluluğunu alıyor. Helal olsun be! İşte erkek dediğin böyle olacak diyorum içimden. Birileri götünün keyfine sizi yarı yolda bırakıp giderken birileri son ana kadar sorumluluk alıyor.
"Sen kötü bir şey söylemedin ki. Hem unuttum gitti. Kendini kötü hissetmene gerek yok."
Vicdanıma karabasan gibi çöken yalanımı itirafımın ardından üzerimden tonlarca yük kalkıyor da hafifliyorum sanki. Minho ile de daha rahat konuşmaya başlıyorum. Aramızdaki zorlama romantik gerilim artık yok ve iki normal arkadaş olarak sohbete devam etmek benim için çok daha iyi.
"Güzel olduğunun başından beri farkındaydım ama şimdi seninle konuşmaya başlayınca kişiliğinin de ne kadar güzel olduğunu anlıyorum. Şu an seni daha çok istiyorum kendime."
Arkadaşça mı dedim az önce?! Siktir edin, bu çocuk alenen yürüyor bana. Üstelik kaşı da gözü de ayrı oynuyor.
Ulan az önce reddetmedim mi ben seni? Niye yok yere ortamı bir daha geriyorsun? Bu yakışıklı çocukların ortak problemi bu herhalde, ahmak ve bencil olmaları.
