(*ยังไม่ได้แก้คำผิด)
“วันนี้ไม่ไปเยี่ยมวีหรอ?”
เจโฮปเดินมานั่งลงตรงหน้าจินที่นั่งเหม่อลอยมองบ่อน้ำร้อนที่มีไอควันลอยบนเหนือน้ำ ใบหน้าออกจะติดหวานหันกลับมามองเจโฮปนิ่งๆก่อนจะถอนหายใจออกมา
“มัน10วันแล้วนะเจ้าชาย น้องผมไม่มีวี่แววเลยว่าจะตื่นขึ้นมา..”
เจโฮปชะงักไปเมื่อเห็นแววตาที่สั่นไหวของจิน ก่อนที่เขาจะยิ้มออกมาแล้วยื่นไปกุมมือจินที่วางแล้วกล่าวว่า
“อย่าเพิ่งท้อสิ น้องนายยังไม่ได้ตายซะหน่อย และฉันเชื่อว่ามันจะไม่มีทางเป็นแบบนั้นไปแน่นอน....”
จินสบนัยน์ตาอความารีนของเจ้าชายผู้ร่าเริงที่ตอนนี้กำลังปลอบใจเขาอยู่
“เพราะวีคือตัวแทนของเวอริน หากวีเป็นอะไรไป เวอรินก็ต้องเป็นไปด้วย ที่เราเห็นเขาเที่ยวตะลอนไปตะลอนมาอยู่ทุกวันนี้ เพราะเขาเป็นทูตสวรรค์ เขามีพลังพอที่จะช่วยไม่ให้ตัวเขาล้มตามตัวแทนไปอีกคน ช่วงนี่เขาต้องเข้มแข็งให้ถึงที่สุด...นายเองก็เหมือนกันนะจิน นายต้องเข้มแข็ง วีต้องฝืนขึ้นมาแน่ๆ เชื่อฉันสิ”
เจโฮปบีบมือจินเล็กน้อยพลางยิ้มให้กำลังใจ จินมองฝ่ามือใหญ่ที่กุมมือเรียวของเขาไว้ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วพยักหน้าแล้วกล่าวว่า
“ผมเชื่อคุณ!”
ทั้งสองนั่งยิ้มให้กันอยู่อย่างนั้น ราวกับไม่อยากละสายตาไปไหน พวกเขาอยากมีช่วงเวลาแบบนี้ไปนานๆ รอยยิ้มที่ออกมาจากใจจริง ในใจที่กำลังเต้นระรัว เป็นเครื่องยืนยันได้ดีว่าหัวใจของทั้งสองอยู่ที่ใครแล้วในตอนนี้
“นาย...โกรธฉันหรือเปล่า?”
อยู่ๆเจโฮปก็ถามขึ้นมาทำให้จินต้องเลิกคิ้วสูง ว่าเขามีอะไรที่ต้องโกรธเจ้าชายคนนี้กัน แต่แล้วก็ทำให้เขาต้องมีใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาเมื่อเจโฮปเอ่ยประโยคต่อมาว่า
“หมายถึง...ที่ฉันมักขโมยหอมแก้มนายบ่อยๆน่ะ”
เจโฮปผละออกไปพิงกับผนึกเก้าอี้พลางยกมือขึ้นเกาท้ายทอยแก้เก้อ
จินกระพริบตารัวก่อนจะอ้าปากเอ่ย
YOU ARE READING
Kookv - Ice Prince (END)
Fanfictionจะเป็นอย่างไรเมื่อวีหลงเข้าไปในเมืองบียอนด์แลนด์ ที่อยู่อีกห้วงมิติหนึ่ง จนได้พบกับเจ้าชายน้ำแข็ง ที่เขาเคยได้ยินเรื่องเล่าลือมามากมาย แล้วเขาจะทำอย่างไรเมื่อหาทางกลับไม่ได้....
