(*ยังไม่ได้แก้คำผิด)
“เวส!!!!”
เมื่อปรากฏกายขึ้นจองกุกก็แทบจะถลาเข้าไปหาวีทันที ใบหน้าของวีตอนนี้นั้นซีดเสียวจนน่ากลัว ร่างกายบางสั่นระริกด้วยความหนาว ในขณะที่เวอรินที่มาพร้อมกับจองกุก ค่อยๆเดินเข้ามาพลางเอามือกุมหน้าท้อง
“เวส! ฉันขอโทษ! ที่ปล่อยนายไว้ที่นั่น”
จองกุกเอื้อมมือไปจับแก้มของวี วีอ้าปากเหมือนจะพูด แต่เสียงของเขาไม่ออกไปเลย จองกุกเลื่อนมือลงมาจับมือเรียวที่เย็นเฉียบไว้
“ฉันจะรักษานาย! ฉันจะรักษานายเอง”
กล่าวจบก็นำมือข้างหนึ่งไปวางไว้บนท้องของวี ทั้งหมดมองไปที่จองกุกอย่างมีความหวัง โดยที่ยุนกิและเจโฮปก็ลุ้นไปด้วยเหมือน เพราะพวกเขารู้ว่าพลังที่วีโดนไปนั้นคืออะไร มันเป็นพลังที่ร้ายแรงที่สุด พลังเกล็ดหิมะ ระดับกลางหากมนุษย์ได้โดนสัมผัส ฤทธิ์ก็ไม่ต่างจากโดนคำสาป มันจะปวดและหนาวไปทั้งตัวจนทรมาน หากไม่รีบแก้ร่างกายจะแข็งจนกลายเป็นน้ำแข็งในที่สุด วิธีที่จะแก้คำสาปนี้ได้คือต้องรีบทำให้ร่ายกายอุ่นโดยไว ซึ่งจองกุกทำได้แค่ใช้พลังในการรักษาของเขาเติมเต็มไปแค่นั้น มันไม่สามารถหายขาดได้
“โธ่เว้ย!!!!”
เขาสบถออกมาน้ำใสๆเริ่มเอ่อช้นออกมาจนมันไหลอาบแก้มสากของเขา ยุนกิเดินเข้ามาวางมือลงบนไหล่ของคนเป็นน้องแล้วเอ่ยเสียงนุ่มว่า
“วี โดนคำสาป คำสาปนี้ผู้คนที่โดนส่วนมากจะไม่รอด เพราะหาวิธีแก้ไม่ทัน แล้ว... นายไม่สามารถรักษาเยียวยาได้!”
“ต้องได้สิ!!!! มันต้องได้!”
จองกุกเอื้อมมือไปวางที่ท้องวีอีกครั้ง แต่คราวนี้มือเรียวของวีเอื้อมมาจับแขนแกร่งเอาไว้ ทำให้จองกุกชะงักสบตา วีอ้าปากแต่ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ จองกุกทนไม่ไหวจึงดึงร่างบางขึ้นมาจากตักจินแล้วกอดไว้แน่นพลางกล่าวคำขอโทษเสียงเบา
“ขอโทษ..”
“จะ...อึก..จอ...กุก นะ ... หนาว ฮึก.”
แม้คำพูดที่วีสามารถเปล่งเสียงออกมาได้แล้วนั้น จะฟังไม่ออกเลยแต่จองกุกดูเหมือนจะเข้าใจกอดร่างบางแน่นขึ้นไปอีก ทุกคนในที่นั้นก็ได้แต่มองด้วยความเห็นใจ ยกเว้นจินกับจีมินที่ตอนนี้ร้องไห้อยู่ข้างๆ
YOU ARE READING
Kookv - Ice Prince (END)
Fanfictionจะเป็นอย่างไรเมื่อวีหลงเข้าไปในเมืองบียอนด์แลนด์ ที่อยู่อีกห้วงมิติหนึ่ง จนได้พบกับเจ้าชายน้ำแข็ง ที่เขาเคยได้ยินเรื่องเล่าลือมามากมาย แล้วเขาจะทำอย่างไรเมื่อหาทางกลับไม่ได้....
