(*ยังไม่แก้คำผิด)
ร่างเล็กกำลังยืนอยู่หน้าบ้านของตน บ้านที่เขาอาศัยอยู่กับแม่มาตั้งแต่เด็ก บ้านที่เขาจากไปเกือบ4เดือนเต็ม จากไปโดยไม่มีวันหวนกลับมาที่นี่ได้อีก ใบหน้ากลมยิ้มดีใจ เขาได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง แม้จะเป็นเพียงความฝัน แต่นี่ก็ถือว่าคุ้ม เขาจะได้มาบอกลาแม่ของเขา
ชายหนุ่มร่างเล็กก้าวเท้าเข้ามาในบ้านที่เงียบสนิท แต่กลิ่นหอมของอาหารที่ลอยเข้าจมูกทำให้เขาคิดถึงใบหน้าคนเป็นแม่จนน้ำตาซึมออกมา เขาสาวเท้าไปทางครัวที่ผู้หญิงวัยกลางคนร่างเล็กกำลังยืนทำอาหารอยู่
“แม่ครับ!”
คนที่ถูกเรียกว่าแม่ชะงักทันที ก่อนจะค่อยๆหันกลับมาทางจีมิน เธอดูตกใจเมื่อ้ห็นคนตรงหน้าคือลูกของตนที่หายตัวไปราวเกือบ4เดือน ทิ้งของทุกอย่างแล้วโผเข้ากอดคนเป็นลูกทันที
“จีมิน ฮึก.ลูกหายไปไหนมา ทำไมไม่กลับบ้าน ฮึก. รู้มั้ยว่าแม่เป็นห่วงแค่ไหน”
“ฮึก.ผมขอโทษครับแม่!”
จีมินกอดแม่ตัวเองแน่นราวกับกลัวว่าท่านจะหายตัวไปต่อหน้า ทั้งสองร้องไห้กันอยู่สักพักก่อนจะผละออกจากกัน จียุนยื่นมือไปเกลี่ยน้ำตาของคนเป็นลูกอย่างโหยหา
“แม่คิดว่าลูกจะตายไปแล้วจริงๆ ข่าวออกทางทีวี ฮึก. เขาบอกว่าลูก วีและจินตายหมดแล้ว เพราะหายสาบสูญไปในเทือกเขานั่น”
เธอสะอื้นไห้ก่อนจะพาตัวลูกชายมานั่งที่โซฟาในห้องรับแขก
“ผมยังไม่ตายครับแม่! ผมยังมีชีวิตอยู่วีกับพี่จินเองก็ด้วย ฮึก. แต่มีเหตุผลบางอย่างที่พวกเรากลับมาที่นี่ไม่ได้”
จีมินพยายามอธิบาบเหตุผลให้คนเป็นแม่ฟัง
“ทำไมล่ะลูก?”
“แม่เคยได้ยินเรื่องเล่าของเมืองบียอนด์แลนด์มั้ยครับ เมืองๆนี้มีอยู่จริง รวมไปถึงเจ้าชายน้ำแข็งทั้ง3 ที่ผมสามารถมาหาแม่แบบนี้ได้ เพราะได้หนึ่งในเจ้าชายน้ำแข็งช่วยพามา แล้วก็เรื่องข่าวที่มีนักเดินป่าคนหนึ่งที่ว่าหายสาบสูญไปเมื่อราวปีก่อน ตอนนี้เขาก็ยังมีชีวิตอยู่ แม่ต้องเชื่อผมนะครับ ผมยังไม่ตายจริงๆ แต่ผมกลับมาที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว ฮึก.”
ยิ่งฟังแบบนี้จียุนก็ร้องไห้ใหญ่ เธอส่ายหหน้าไปมาอย่างไม่เชื่อสิ่งที่ลูกตนอธิบาย
YOU ARE READING
Kookv - Ice Prince (END)
Fanfictionจะเป็นอย่างไรเมื่อวีหลงเข้าไปในเมืองบียอนด์แลนด์ ที่อยู่อีกห้วงมิติหนึ่ง จนได้พบกับเจ้าชายน้ำแข็ง ที่เขาเคยได้ยินเรื่องเล่าลือมามากมาย แล้วเขาจะทำอย่างไรเมื่อหาทางกลับไม่ได้....
