Truth Behind Her Glasses [REVISING]

20

Sakiya Ashanti.

I woke up in the same bed where I woke up about two days ago. Bumuga ako ng hangin at pinilit ang sarili na tumayo palabas ng kwarto. Nadatnan ko si Striel na nasa sala, busy with his phone.

"Can I use your bathroom?" Pagpukaw ko sa atensyon niya. Nagangat siya ng tingin at tumango. Nanlalagkit ako at kailangan kong maligo.

Pagpasok ko sa banyo niya ay bumugad sa akin ang isang paper bag na nakapatong malapit sa sink. Sinilip ko iyon at nakita ang isang sweat short, just above my knee at tshirt. Pati bagong undergarments.

Napatango-tango ako. Alam niya na yata na kalailanganin kong maligo kaya naihanda niya 'to.

Inilock ko ang pinto ng banyo at inalis lahat ng damit bago pumailalim sa shower. It took me almost 15 minutes to finished my bath. Mabilis kumpara sa usual routine ko.

Agad naman akong nagbihis. Tinutuyo ko na ang buhok ko ng lumabas ako ng banyo. Bahagya pang natigilan si Striel ng makita ako pero bumalik din sa pagiging bored ang mukha niya habang naghahanda ng makakain.

"Bakit ba palaging suot mo ang eye glasses mo?" He asked ng makita niyang isinuot ko ulit iyon.

"Bakit ba palagi mong suot ang contact lense mo?" Sambit ko pabalik dahilan para mapaiwas siya ng tingin. Umupo ako sa may upuan sa lamesa at pinanuod siya sa ginagawa.

It was past 12 pm, and we literally skipped classes. Inilibot ko ang tingin sa unit niya habang hinihintay ito na matapos ang ginagawa.

"Your place is kinda comfortable and relaxing." Saad ko.

White and clean. Plain but definitely not boring. May touch ng modernization at minimalist ang design.

"Pasadya." Sambit niya. "Mi Cerise Condominium. Pwede mong ipa-renovate ang unit dipende sa gusto mo. It offers a lot of design and benefits but you'll need a big amount of money to achieve that."

Napatango-tango ako. I wasn't planning to buy a condo unit worth almost 35 million. May malaking salamin sa may bintana na nago-offer ng city lights paggabi kasi tanaw ang mga buildings.

"Come on, let's eat." Itinulak ko pataas sa ilong ko ang salamin at humarap sa kanya na naghahanda sa lamesa.

We ate in silence. He sometimes asked me a question, sinasagot ko naman iyon ofcourse it includes some white lies. After eating, we found ourself, sitting at the sofa, watching some TV series.

"I already talked to Yiell." Pagsambit niya.

"Yeah?" Huminga siya ng malalim.

"He was punished." Natawa ako sa sinabi niya bago tumaas ang kilay.

"Punished." Tumango tango ako. "Like what kind of punishment? Did you cut one of his fingers and let him promised not to do it again?" I laugh.

"You and your humour." Umiling iling siya sa akin.

"It wasn't my humour, Striel. I actually wanted to do it." Pahina ng pahina na sambit ko. I actually wanted to cut his fingers but I promised papà that I'll behave.

Gusto ko na mawala muna sa akin ang atensyon ni papà para maisagawa ko ang mga dapat kong gawin.

"Dala mo yung bag ko?" I asked. Itinuro niya ang ibaba ng sofa at nakitang nandoon ang bagpack ko. Pinulot ko ito at mabilis na napatingin sa kanya ng may marealize. 

Bahagya niya lang akong tinaasan ng kilay at muling itinuon ang boring na mata nito sa cellphone niya. I sigh.

Kinuha ko sa bagpack ko ang cellphone ko at nakita ang missed calls ni Micu. I called back.