Truth Behind Her Glasses [REVISING]

05

Hey loves! This is the revised version of the story. Marami akong scenes na aalisin at marami ring scenes na madadagdag but still, susundin ko parin ang original plot ng kwento. Okay? Enjoy reading!

Sakiya Ashanti.

I found myself at his car. Pinakuha niya sa kasama niya yung motor ko and if I'm not mistaken, Yiell Hwang ang pangalan no'n.

Ibinigay niya rin dito ang injection na naiturok sa akin. Para ipasuri, I guess? Hindi naman ako pumayag na dalhin ako sa hospital.

Nasa kalagitnaan na kami ng byahe ng maramdaman ko ang pagbabago ng temperatura ng sasakyan. Kalmadong isinandal ko ang ulo sa upuan nito, napapansin ko ang maya't maya na tingin nito sa akin.

"Mainit ba?" Bahagya akong tumango at bahagyang hinabol ang paghinga.

"Lalakasan ko yung aircon.." paalam nito sa akin. Hindi ako umimik lalo na't ng maramdaman ko ang butil ng pawis sa noo ko.

I know this feeling. I fucking know this feeling.

"D-drive faster.." halos pabulong na banggit ko.

"Are you okay? Pinagpapawisan ka at namumula din ng konti ang mukha mo." Akmang hahawakan niya ako ng umiwas ako sa kanya.

"Don't touch me." Mariing sambit ko. I noticed how my voice became hoarse. Kailangan kong makalayo.

"What's wrong?" At imbis na bilisan ang pagpapatakbo ng sasakyan ay binagalan niya pa ito. Kinalma ko ang sarili. Masyadong mainit.

Hindi ko na sinubukan pang magmulat ng mata.

"I'm okay. Just.. just drive faster." Mahinang bulong ko. Please, makinig ka sa akin. Nang hindi ko makayanan ay agad na ipinatigil ko ang kotse sa nadaanan naming hotel.

"Ibaba mo ako dyan."

Hinahabol ko parin ang paghinga. Gulong-gulo siyang nakatingin sa akin. Mabilis na bumaba ako ng kotse at halos patakbo na nagpabook ng hotel room. Nang maibigay sa akin ang susi ay agad akong pumunta sa elevator papunta sa room number ko.

"Sakiya, wait!" Sinalubong ko ang naguguluhang tingin niya sa akin. Mariing ipinikit ko ang mga mata.

"I'm okay, okay? Just.. go away from me." Lumapit siya sa akin at akmang hahawakan ako ng umiwas ako sa kanya.

Dalawa lang kami sa elevator at hindi ko gusto ang tumatakbo sa isip ko. Nararamdaman ko na ang unti-uting pagtake over ng drug sa katawan ko.

"What the fuck is happening, Sakiya?" Kalmado akong tumayo at hinintay ang pagbukas ng elevator. Hindi na ako umimik at pilit kong iniiwasan ang tingin niya.

"You shouldn't followed me here." Damn, my voice.

Nang bumukas ang elevator ay agad kong tinungo ang room number ko.

"Why are you so tense? Ano bang nangyayari?" Frustrated na sambit nito. "Na-trauma ka ba sa nangyari kanina? Nagaalala ka ba sa motor mo?"

Tuluyan kong naipasok ang susi ng hotel room ko at mabilis na pumasok doon. Akmang sasaraduhan ko si Striel ng itulak niya ng malakas ang pinto. What the hell?

Napahawak ako sa batok ng mas lalong tumaas ang init na nararamdaman ko. Not now, Sakiya.

"Care to explain to me what the fuck is happening?" Inis na sambit niya sa akin.

Tinitigan ko ang inis na mukha nito. Hanggang sa bumaba ang tingin ko sa labi niya. No.. don't go there, Sakiya.

Mariin na ipinikit ko ang mga mata.