Sons of Anarchy

κεφάλαιο 35

Marilyn 's POV

"Μην τολμήσεις. Τι νομίζεις πια; ότι θα με κάνεις ότι θέλεις; σταμάτα  να κάνεις λες και είσαι η μάνα μου και σταμάτα να ασχολείσαι με τα χτυπήματα μου κάθε φορά που με βλέπεις έτσι. Δεν χρειάζομαι την βοήθεια σου και ούτε τις γνώσεις σου. Το κατάλαβες;" φώναξε στα μούτρα μου καθώς σηκώθηκε όρθιος.

"Πας καλά;" φώναξα με την σειρά μου.

Τι παθαίνει;

"Μια χαρά πάω. Κοψ'το αυτό το συνήθειο γιατί δεν θα τα πάμε καλά, κατάλαβες;" συνέχισε απειλητικά και δυνατά.

"Εσύ ασχολείσαι μαζί μου και εγώ φταίω που ενδιαφέρομαι για εσένα; είσαι πολύ αχάριστος τελικά" είπα λίγο φωναχτά με ειρωνεία.

Και στην τελική αν δεν ήθελε να τον αντιμετωπίζω έτσι, να μην ασχολούνταν μαζί μου από την αρχή.

"Νομίζεις ότι έχω την όρεξη σου; στα αλήθεια όταν ήρθα την πρώτη μέρα και σου είπα ότι πλέον θα έρχομαι κάθε μέρα και θα σε βοηθάω, νόμιζες οτι απλώς ξύπνησα μια μέρα και είπα "ας πάω στην Μέριλιν να διαβάσω το βιβλίο του πατέρα μου" ;"  είπε πολυ δυνατά και νευριασμένα. Οι φλέβες στο λαιμό του εμφανίστηκαν. Πρώτη φορά τον βλέπω έτσι.

Και τότε απλώς έμεινα στη θέση μου σοκαρισμένη. Δηλαδή το κάνει από υποχρέωση. Ωραία.

Τέλεια.

Φανταστικά.

Τουλάχιστον ήμουν προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο.

"Αφού λοιπόν σου είμαι υποχρέωση και αφού δεν έχεις την όρεξη μου, φύγε και μην έρθεις ξανά εδώ μέσα. Ποτέ. Να μην σε πρήζω και όλας" είπα χωρίς κανένα συναίσθημα, χωρίς πλέον να φωνάζω.

Τον είδα να με κοιτάει κάπως τρομαγμένα.

"Δεν το εννοούσα έτσι και δεν είσαι υποχρεώση" είπε χαλαρά αυτή τη φορά, σαν να δικαιολογείται.

"Άστο. Απλώς φύγε. Τουλάχιστον ήμουν έτοιμη για αυτή την απάντηση. Σιγά μην ήθελες να κάνεις κάτι τέτοιο από μόνος σου. Απορώ γιατί ήμουν χαρούμενη που ήμασταν κοντά. Προσπέρασα το γεγονός ότι είσαι ένας δολοφόνος, για να μπορέσω να σε εμπιστευτώ και παλι βγήκα η ηλίθια της ιστορίας. Λοιπόν, δεν θέλω καμιά σχέση πλέον μαζί σου. Ούτε με αυτή τη γαμημένη λέσχη. Η Μαιρη ίσως και να είχε δίκιο τελικά. Απλώς σκέφτηκα ότι ίσως ο Τζεικομπ αυτό να ήθελε. Φύγε" φωναξα ειρωνικα χωρίς ακόμα κανένα συναίσθημα.

Τον είδα να με κοιτάει με προσοχή. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα έλεγα ότι τα λόγια μου είχαν επίπτωση πάνω του, αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω να φαντασιώνομαι πράγματα.

"Δεν μου είσαι υποχρέωση" είπε τόσο σιγά, που με το ζόρι τον άκουσα.

Με κοιτούσε στα μάτια και έβλεπα μια μετανιωμένη έκφραση.

"Λες ψέμματα σε εμένα, τουλάχιστον μην κοροϊδεύεις και τον εαυτό σου Τζαξ" είπα ειρωνικά.

Με κοιτούσε για κάποιες στιγμές μετανιωμένος.

"Φυγε Τζαξ! Και μην ανησυχείς, δεν θα σε ξανα ενοχλήσω για την λέσχη ή για κάτι άλλο" είπα φωναχτά.

"Δεν μου είσαι υποχρέωση γαμωτο. Στα αλήθεια πιστεύεις τις μαλακιες που μου λες αυτή τη στιγμή; σοβαρέψου επιτέλους. Αν δεν ενδιαφερόμουν πραγματικά, δεν θα ασχολούμουν με εσένα. Και αυτό το ξέρεις πολύ καλά! Για αυτό σταμάτα αυτές τις παπαριες" είπε με νεύρα.

Γέλασα ειρωνικά. 

Πρώτα βάζει την φωτιά και μετά 'σταματά τις παπαριες'. Ε λοιπόν δεν πάει έτσι!

"Εγώ λέω παπαριες; επιτέλους Τζαξ! Αποφάσισε κάποτε τι εννοείς πραγματικά γιατί μπουχτισα πια! Όταν καταλάβεις τι θέλεις να κάνεις, πάρε με τηλέφωνο" φώναξα και βγήκα από το σπίτι με νεύρα.

Έκανα πέντε βήματα και ένιωσα ένα χέρι του να με γυρνάει ολόκληρη.

Και φυσικά ήταν ο Τζαξ που με κοιτούσε νευριασμένα.

Δεν είπε τίποτα, απλώς εκείνη τη στιγμή έπιασε πρόσωπο μου και με φίλησε.

Εγώ αμέσως απομακρύνθηκα. Σιγά μην τον άφηνα να με φιλήσει μετά από όλο αυτό!

Απομάκρυνα το κεφάλι μου και αυτός ξανα ένωσε τα χείλη μας. Προσπάθησα να απομακρυνθω ξανά, αλλά με κρατούσε πολύ σφιχτά.

Μετά άρχισα να τον βαράω στο στήθος και να μουγκρίζω, αλλά μάταια.

Τότε δάγκωσε το χείλος μου για πρόσβαση, την οποία αρνήθηκα να δώσω.

Τον έσμπρωξα με όλη μου την δύναμη και ευτυχώς έσπασε η επαφή μας.

Τον χαστούκισα με όλη μου την δύναμη και έφυγα από μπροστά του.

---

Ζω χωριανες.

Η Μέριλιν γενικά παρεξηγεί εύκολα.

Τα λέμε καντζις📢