Sons of Anarchy

κεφάλαιο 24

Marilyn 's POV

Ήμασταν στο αεροπλάνο εδώ και 3 ώρες. Έχουμε ανταλλάξει μόνο 3 λέξεις!

Βαριέμαι αφάνταστα και θέλω να μιλήσω με κάποιον.
Αλλά ο Τζαξ δεν μου δίνει σημασία!

"Πιστεύεις στον Θεό; " γύρισα και τον ρώτησα.

Ήταν ξαπλωμένος στη θέση του με κλειστά μάτια και σταυρωμένα χέρια, αλλά ήξερα ότι ήταν ξύπνιος.

"Οχι" απάντησε μονολεκτικά.

"Σε τι πιστεύεις;" ρώτησα

"Πιστεύω ότι υπάρχουμε για να υπηρετούμε. Εγώ υπάρχω για να είμαι πρόεδρος αυτής της λέσχης. Αυτό με κάνει υπηρέτη κατά κάποιον τρόπο. Εσύ για να σώζεις στο μέλλον ζωές, που επίσης θα σε κάνει υπηρέτη" είπε καθώς έκατσε κανονικά στη θέση του και άνοιξε τα μάτια του κοιτάζοντας με.

Μπορώ να πω πως δεν περίμενα αυτήν την απάντηση.

"Πρώτη φορά ακούω κάτι τέτοιο. Ειδικά από έναν αναρχικό" διαπίστωσα.

"Εσύ πιστεύεις;" ρώτησε

"Όχι ακριβώς" είπα κοιτώντας τον.

"Δηλαδή;" ρώτησε μπερδεμένος.

"Δηλαδή είμαι αγνωστικιστρια αν και δεν θα έπρεπε επειδή σπουδάζω επιστήμη. Και νομίζω για αυτό δεν με χώνεψαν πότε οι γονείς μου" συνέχισα να εξηγώ.

"Είχες προβλήματα με τους δικούς σου από πιο παλιά;" είπε με ένα πολύ μικρό χαμόγελο ερώτησης.

"Έκανα την επανάσταση μου στα 17 βασικά. Και θυμάμαι είχα φύγει και από το σπίτι. Απλά δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι δεν είμαι σαν αυτούς. Η οικογένεια μου είναι πολύ πλούσια. Και όλα βασίζονταν σε αυτό, το χρήμα. Για παράδειγμα, αν ας πούμε δεν έκανα σχέση με πλούσιο, δεν θεωρούταν καλός. Και αυτό με νευρίαζε. Και μετά ήταν και το θέμα της πίστης. Θεωρούσαν απαραίτητο να πιστεύω στον Θεό. Αυτός τους έφερνε τα λεφτακια τους. Πρώτη φορά έβλεπα πλούσιους να βασιζουν το χρήμα στη πίστη. Αλλά εγώ ποτέ δεν τους έδωσα σημασία. Για αυτό εν μέρει ήρθα στην Καλιφόρνια να σπουδάσω"

Τον είδα ξαφνιασμενο.

"Για πες και άλλα" είπε με ενδιαφέρον.

"Να, τους ενοχλούσαν οι γνώμες μου. Μια φορά θυμάμαι πήγα σε μια πορεία και όταν το έμαθαν ήθελαν να με κλειδώσουν μέσα για πάντα. Είχα φύγει από το σπίτι για ένα μήνα θυμάμαι και με παρακάλεσε η μητέρα μου να γυρίσω, και το δέχτηκα γιατί ήταν ένας μήνας πριν το καλοκαίρι και ήξερα ότι μετά θα έφευγα. Έτσι και αλλιώς δε τους έβλεπα καν, οπότε.."

"Τι δουλειά κάνουν;" ρώτησε
"Είναι και οι δύο μέτοχοι μιας πολυεθνικής τράπεζας" είπα με την σειρά μου.

Με κοίταξε με μπερδεμενα μάτια.

"Ξέρω τραγικό".

"Και έφυγες γιατί δεν τους άντεχες άλλο δηλαδή;" συνέχισε να με ρωτάει.

"Κάπως έτσι" του απάντησα.
"Είναι εκνευριστικό όταν κάθεσαι μια φορά στα 5 χρονια να φας με τους γονείς σου και το μόνο που συζητάνε είναι τα λεφτά. Άσε που έτσι και αλλιώς δε τους έβλεπα ποτέ" συνέχισα τον μονόλογο.

"Όλα γύριζαν γύρω από αυτά. Ούτε που με ρωτούσαν αν είμαι καλά, πως περνάω όταν βγαίνω, που πάω, με ποιους κάνω παρέα. Εδω ο πατερας μου έμαθε πως πάω κικ μποξινγκ όταν έτυχε να τηλεφωνήσει ο κόουτς στην εταιρεία, γιατί δε ανοίγαμε το σταθερό. Θα μπορούσα άνετα τώρα να είμαι ένα πρεζονι στη Ναυαρίνου και να περιμένω να πεθάνω από υπερβολική δόση, αλλά δεν είμαι. Αυτό με κάνει να προχωρώ"

"Λεφτά που βρίσκεις για να ζεις, αφού ούτε που μιλάς με αυτούς και δεν δουλεύεις;" ρώτησε συνοφρυωμενα

"Είμαι κόρη δύο μετοχών μιας πασίγνωστης εταιρίας. Το αφύσικο θα ήταν να μην έχω τραπεζικό λογαριασμο από τότε που γεννήθηκα. Στην κυριολεξία την ημέρα που γεννήθηκα έκαναν τραπεζικο λογαριασμό στο όνομα μου. Δεν θα τους κάνω την χάρη να μην ξοδέψω τα λεφτάκια τους. Αλλά εντάξει στην αρχή δεν το έβλεπα έτσι. Δηλαδή δεν ήθελα να πειράξω τον λογαριασμό, αλλά μετά κουράστηκα και πλέον ζω από αυτόν" του εξήγησα.

Με κοίταξε με δέος.

"Είσαι.. περίεργη" είπε καθώς με κοιτούσε εξίσου περίεργα.

Γέλασα λίγο.

"Ευχαριστώ; Ξες έχω κάνει πολλές μαλακιες, που δεν ξέρω καν γιατί τις έχω κάνει" είπα

"Όπα η Μέριλιν. Σαν τι έχεις κάνει ρε σκατο;" είπε με ένα γελάκι.

"Ένα θα σου πω. Έχω γίνει κολλητή με τον αρχηγό της αστυνομίας, τόσο συχνά που τον έβλεπα" είπα αρχίσαμε να γελάμε. [...]

---

Αυτό το κεφάλαιο δεν μου άρεσε καν, αλλά fuck it.

See ya candiez🦃