Sons of Anarchy

κεφάλαιο 6

Από μικρή είχα την τάση να μπλέκω παντού.
Πότε δεν απέφευγα καβγάδες, ενας λόγος που πήγαινα μποξ.

Μαλωνα με όλους και έδερνα άλλους τοσους. Γενικά είχα την τάση να μην φοβάμαι τον αντίπαλο, γιατί μπορούσα να τον βγάλω νοκ άουτ με τρία μπουνιδια αν ήθελα..

Έχω ακούσει πολλά, και έχω δει αλλά τόσα..

Από παντού.

Από τα κλαμπ, από το σχολείο, από τον bombi..

Δεν χρειαζόμουν την βοήθεια κάποιου για να τα βγάλω πέρα.
Μπορούσα από μόνη μου.

ΑΛΛΆ ΑΠΌ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΌ ΜΌΝΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΝΟΎΛΑ ΤΟΥ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΜΕ ΣΏΣΟΥΝ

Και μου το έλεγε η γιαγιά μου..
"Θα μπλέξεις μια μέρα άσχημα και τότε ούτε ο Θεός δεν θα μπορεί να σε βοηθήσει".

Και εγώ προφανώς έλεγα ότι δεν θα έρθει αυτή η μέρα.

Ε ΛΟΙΠΌΝ ΕΊΧΕ ΔΊΚΙΟ. ΑΥΤΉ Η ΜΈΡΑ ΉΡΘΕ.

Τώρα το βλέμμα (που σκοτώνει) του Τζαξ φταίει, το όπλο στο χέρι μου φταίει, ο πόνος στο χέρι ΚΑΙ κωλο παρακαλώ φταίει..Δεν ξέρω τι φταίει.

Τον κοιτούσα με τα μάτια γουρλωμένα καθώς άρχισα να αντιλαμβάνομαι τι γίνεται..

Θα σκότωνε έναν άνθρωπο.
Και κανένας δεν προσπάθησε να τον σταματήσει..

Τα μάτια του έβγαζαν σπίθες..

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι δεν δίστασε να σκοτώσει κάποιον.

Και κάπου εδώ αρχίζω να πανικοβάλλομαι.

Ίσως είχε δίκιο.
Να γιατί όλοι τον φοβούνται..

Κοίταξα ξανά κάτω στο όπλο.
Έχω ξαναπιάσει όπλο.
Ξέρω να πυροβολώ.

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βγάλω τις σφαίρες.
Είναι γεμάτο.

Τα μάτια μου είναι θολά από το άγχος και τον τρόμο.

Είναι δολοφόνος ;

Έβγαλα τις σφαίρες και τις πέταξα κάτω, όπως και το όπλο με την μόνη διαφορά το όπλο να πεταχτεί πιο μακριά .

"Το θέμα δεν είναι τι κάνω εγώ εδώ αλλά τι θα έκανες εσυ" απάντησα στη ερώτηση του όταν θυμήθηκα ότι περίμενε απάντηση.

Τον είδα να βγαίνει από τον λήθαργο του.

Κοίταξε τον τύπο στο πάτωμα και μετα κοίταξε ξανά εμένα.

Τζαξ POV

Πλησίασα τον Κλέι. Δεν θα τον σκοτώσω. Η Μέριλιν με έκανε να θυμηθώ τον στόχο μου, και θα την ευχαριστήσω αργότερα.

Θα τον κάνω να υποφέρει. Θα του τα πάρω όλα, ξεκινώντας από την λέσχη.

Ήρθε η σειρά μου να πάρω τον θρόνο.

"Βγάλτε του το δερμάτινο" είπα αυταρχικα.

Ο Τσιμπς μαζί με τον Τζους του το έβγαλαν και μου το έδωσαν.

Το πήρα στα χέρια μου και κατευθύνθηκα στο άλλο δωμάτιο, όπου βρισκόταν το τραπέζι.
Έβαλα πάνω το δερμάτινο και έβγαλα το σήμα του προέδρου με το μαχαίρι.

Άκουσα βήματα και κατάλαβα ότι με ακολούθησαν.
Ένοιωθα όλα τα βλέμματα να με καίνε. Λογικά το περίμεναν.

Έβγαλα και το δικό μου δερμάτινο και έβγαλα το δικό μου σήμα, αυτό του αντιπροέδρου, έβαλα αυτό που είχε ο Κλει τόσα χρόνια.

Πλέον είμαι επίσημα ο πρόεδρος.

Έβαλα ξανά το δερμάτινο και γύρισα να τους δω. Έκατσα στη θέση που μου αρμόζει, στην αρχή του τραπεζιού και έκανα νόημα να καθίσουν στις δικιες τους.
Με κοιτούσαν με δέος. Έδωσα το παλιό μου σήμα στον Τσιμπς και έκατσε στη δική του θέση -παλιά δική μου- .

Η Μέριλιν ήταν στην πόρτα και κοιτούσε την διαδικασία μπερδεμένη. Λογικό δεν ξέρει τίποτα για εμάς.

"Από σήμερα είμαι ο πρόεδρος σας. Αν έχει κάποιος αντίρρηση ας φύγει από το κλαμπ, δεν με νοιάζει. Από σήμερα κάνω κουμάντο εγώ, παίρνω τις αποφάσεις του τραπεζιού." Ξεκίνησα να λέω.
"Προφανώς θα είμαι καλύτερος. Θα κάνω αυτό που ήθελε ο πατέρας μου να κάνει, αλλά δεν πρόλαβε" είπα με θάρρος.

"Ελπίζω να μην χρειαστεί να κάνουμε ψηφοφορία για το αν θα φύγει ο Κλει, αλλά αν θέλετε θα κάνουμε" συνέχισα.

"Απαιτώ να γίνει ψηφοφορία" είπε ο Μπόμπι.

"Όπως θες. Μέριλιν κλείνεις την πόρτα σε παρακαλώ;"

---

BOOMMM ΚΑΙΝΟΎΡΙΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ (overexcited) 🐆

See ya ladies 🐖🐖