FOUR CORNERS OF LOVE by Princes & Eunice

Chapter 50

This chapter is dedicated to Mszphenelopy :))

Thanks sa pag-add sa RL :) sana masubaybayan mo :))

Chapter 50

--

Ces’ Corner

Umalis sya at agad ng nkahanap ng kandila. Nilagay nya yon sa gitna ng table.

“WAAAAH!”

“Ces!” 

O///O

Oh.My.Gosh!!

Alam niyo set-up namin ngayon??

Kasi  ano, nung maglalakad sana ko palapit kay Evo, madudulas na sana ko kaya akmang sasagipin sana niya ko pero, nadulas din siya kaya, ngayon…

Medyo nakapatong siya sakin habang naka-support naman yung isa niyang kamay sa likod ko. 

1 second

2 seconds

3 seconds

4 seconds

12697349489574895746095 seconds… 

God gave me you to show me what's real

There's more to life than just how I feel

And all that I'm worth is right before my eyes

And all that I live for though I didn't know why

Now I do, 'cause God gave me you 

And there, nagising na kami sa kawalan. 

Dali-dali siyang tumayo at tinulungan din ako tumayo.

“I-im sorry.” –Evo

“Hindi. Ako dapat ang mag-sorry. Sorry Evo.”

Kinuha ko na ang phone ko. Si Eunice pala, nag-missed call at may text din.

From: Eunice my friend^^

Hi there Ces! HAHAHA! Musta naman ang Christmas Eve?? ;) utang mo samin iyan ah! Haha. Enjoy!! Kahit wag ka na magreply :*

-END-

Biglang nagkakuryente na nga din pala. 

“Sayang yung pagkain. Kumain na tayo.” –Evo sabay pinatay na din niya yung ilaw pagkatapos sindihan yung candles sa table.

  “Ano’ng ginawa mo? May kuryente na naman ah.”

“Sayang effort nila. Hayaan mo na.”

OuO may point sya! 

Umupo na kami at kumain.

AWKWARD SILENCE ATTACKS!

“Kamusta ka naman?” Ako na nag-insist. Di na ako sanay sa tahimik na paligid.

“Okay lang.” Haba ng sagot dre ah??

“Oy EVO! Magbigay ka naman ng pag-uusapan naten oh!! HAHAHAH!” Grabe galing mo talaga Ces. 

“Wala namang dapat pag-usapan.” Whew. Super cold niya - ____-

“Eee. Di ako sanay na ganito tayo.”  O_O Okay. Ano’ng sabi ko??

Then suddenly, he look at me straight from his eyes.

“Ako din hindi ako sanay. Pero wala na tayong magagawa. Ganito na tayo. Mabuti pa nga’t linawin na natin sa mga kaibigan na natin na tapos na. Tapos na lahat sa atin. Para naman hindi na masayang ang oras nila sa kagagawa ng paraan para makapag-ayos tayo. Kasi alam naman nating, hindi na babalik sa dati ang lahat.”

HINDI NA BABALIK SA DATI ANG LAHAT.

HINDI NA BABALIK SA DATI ANG LAHAT.

HINDI NA BABALIK SA DATI ANG LAHAT.

HINDI NA BABALIK SA DATI ANG LAHAT.

Ayaw mag-sink-in Shet. Ang sakit. 

I just felt a tear … mula sa mga mata ko hanggang sa magsunud-sunod na sila.

“Hindi na ba talaga maibabalik sa dati ang lahat?” I did it. Nasabi ko.

“Umiiyak ka? Pinapakita mo sakin ngayong umiiyak ka at nasasaktan. Di pa ba sapat na patunay iyan na hindi na talaga maibabalik sa dati ang lahat? Ces, nagbago ka na. Di na talaga ikaw ang nakilala kong Ces. Di na ikaw ang minahal kong Cecilia dahil ang kilala ko ay yung hindi basta-bastang umiiyak sa harap ng iba. Tanda mo nung nalaman mo kina Dad ang lahat-lahat tungkol sa pagkatao mo? Ni hindi mo nga pinakita sa kanila noon na mahina ka, eh. At that very moment, dun ako pinakahumanga sayo. Pero iba na, wala na nga ang dating Cecilia.”

TAGOS sa puso ko dre.

I look at him through his eyes.

 “Pero hindi ka iba sakin, Evo. Kasi mahal kita. Kampante akong ipakita sayo ang tunay na ako. Sa iyo kasi ako pinakakomportable. Kasi nga mahal kita.”

Then tumungo na ko. 

Si Evo ba talaga ang nasa harapan ko ngayon??

Then, bigla na lang akong nakaramdam ng yakap mula sa likod ko.

O///O

N-niyakap niya ko??

“Mahal din kita, Ces. Mahal na mahal.” Then iniharap iniharap niya ko sa kanya.

“Pwede bang kahit ngayong gabi lang. I want us to pretend na parang walang nangyari. I just also want to make our first Christmas eve together special for the two of us.”

After that moment, he now reached for my lips.

He’s now kissing me as if he missed it for a long time.

I am kissing him back.

“I love you , Evo.” I said between our kisses.

===

--   Musta naman?? Haha. Tapos na PRELIIIMS! YES :D  

Comment.Vote.Fan. RECOMMEND :))