Escaping Strings

Chapter 22: Bipolar

I giggles, “Sabihin mo lang 'pag gusto mo nang magbagong buhay, ilalakad kita kay Diane.”

“Bakit ba puro kayo Diane? Maloloka ang beauty ko sa inyo!”

“Hay, Jac, believe me, magbabalik loob ka rin.” I sat back of my swivel chair and look at him, teasing, “You can never resist a Fortalejo.”

“Ewan ko sa'yo! Makaalis na nga. Wala naman pala akong mapapala rito. Dapat talaga ay hindi ko na lang 'to ipinakita sa'yo.” Tumayo na siya at lumabas dala ang project na ipinakita niya sa akin. Na hindi mo naman talaga nakita nang dahil sa tulala ka. Oo na, lutang nga eh. Tsk, baklang-bakla talaga 'pag kami lang.

“Wait.” Bumalik siya at umupo ulit.

“Bakit? Nakapag-isip-isip ka na ba, my handsome cousin?” I teased.

“Whatever, Matty!” pag-irap niya.

I chuckles, “Ano, uupo ka na lang diyan?”

His face turned serious that made me sit back straight. Mukhang importante ang sasabihin eh.

“How's Martina? Nakakabaliw 'yung babaeng 'yon ah, Dios mío!”

“Ayon, minsan, nahihilo at nagsusuka. Symptoms daw ng anemia 'yon. Bakit, ano bang nangyari?” I leaned on the table.

“Nako, Matty ah, ang tindi ng topak ni Martina ngayon. Ano bang pinakain mo roon sa babaeng iyon? Hindi naman siya ganoon dati. Tsk, ako pa ang napag-trip-an,” pagrereklamo niya.

“Eh, hindi ba ay lagi ka naman niyang trip?” natatawang sabi ko.

“Oo, pero Matty, iba na 'yung ngayon! Look, wala ka bang napapansin?” He looked at me, earnestly.

“Napapansin? Ayon, sexy pa rin naman siya at maganda. Ano ba?”

“As what you've said, nahihilo at nagsusuka siya,” he said.

“Oh, tapos?”

“Come on, Matty.” Ano ba? “For sure, hindi lang naman puro pagtatampisaw ang ginagawa niyo sa iisang kama at may halong pagpapasabog din naman siguro, ano?”

Teka, ano ba 'to? Ano ba ang pino-point out niya?

I shook my head to what he was saying, “What do you mean, Jacob? What do you mean to say? Ano... Anong gusto mong palabasin?” I frowned, staring straight at him.

Sandali nga, ano bang nangyayari? Hindi ko na maintindihan. Isa pa itong magulo eh.

“She may be pregnant, Matthew!” he snapped out and my eyes widened.

Martina is... pregnant?

“Maybe, it wasn't because of that fucking anemia. Maybe, she really is—”

“Wait a minute, wait a minute.” I stopped him for a moment. “Hold it.”

How could she be...?

“How could she be pregnant? We're....” I look at him, “We're using protection,” I whispered in a very low voice.

“I don't know, Matty,” he sat up straight as he said it. “I'm just saying, but still, we need to be certain.”

“Ikaw, pinapagulo mo lang ang isipan ko eh,” bato ko sa kaniya ng scratch paper at tumawa lang ang magaling kong pinsan.

“Geez, relax!” he flashes an insane grin of his before getting on his feet, “Bye-ah!” At nagmadali na siyang lumabas.

Ang loko, iniwan ako. Hindi ko nga alam kung ia-absorb ko na ba ang mga sinabi niya eh. Damn! I suddenly feel excited about the baby. But we need to be so sure first. We cannot just go and jump into conclusions, I really need to take her to the doctor.