Chapter 22: Bipolar

Start from the beginning
                                        

“Sige, aalis na ako. But promise that tomorrow, we will go see a doctor, okay? Or else,” I warned.

“What?” she faced me, irritated.

“Yeah, yeah. I promise.”

“Good.”

I go towards her to kiss her on the lips, “Bye.”

“Wait!” she called when I walked out of her walk in closet. I look back and found her looking sullen.

“Blued? Magkikita naman tayo, babe, ikaw naman,” paglalambing ko sa kaniya. Niyakap ko siya na sinuklian naman niya nang mas mahigpit.

“I'll miss you.”

Is she crying?

“Babe, what is up to you, really?” Tiningnan ko siya pero nakasiksik lang ang mukha niya sa dibdib ko.

“Magkikita pa naman tayo bukas. Kung gusto mo, susunduin kita mamaya. Doon ka na lang matulog sa condo ko.”

She pulled from my hug and wiped her face out.

“'Wag na, ayaw kitang makita, gahasain mo pa ako eh.” And she is angry again?

“Alis ka na, maliligo na ako.”

“Ah?”

Hindi ko kinaya ang pagiging moody ni Martina. Kung noon ay naiintindihan ko pa, pero 'yung mga nangyayari ngayon? Hindi na talaga. Dati ay tuwing lasing lang siya nagiging bipolar o kaya naman, 'yun nga... magiging bipolar siya, all of a sudden. Pero kasi, lumala yata ngayon.

You are so moody, Martina Fortalejo. You are so unpredictable and that is what makes me love you more.

“Matty! What are you doing?” Jacob spoke out of nowhere.

“Kanina pa ako nandito at kanina ka pa rin lutang diyan.”

Napaayos naman ako ng upo sa sinabi niya. Lutang? Ako? Hindi ko alam ang sinasabi niya.

“Ano, wala ka man lang bang sasabibin?”

“Ano bang sasabihin ko?” Hindi ako lutang.

“Lutang ka nga,” he rolled his eyes.

“Wala ka man lang bang suggestions? Duh?! I am talking to you and it is work, my God!”

“Oh, yes. You know, you don't really have to ask me about this, Jacob. You are doing just fine,” I said.

“Fine? Fine lang?” Sumandal siya sa upuan niya saka humawak sa noo niya.

“Sinasabi na nga ba eh, ang pangit ng gawa ko!!!” sigaw niya.

“Magkaibigan nga talaga kayo ni Martina,” I laughed.

“Ano ba, Jac. It is such a great work of yours. What are you talking about?” Sumimangot lang siya. “Kung ayaw mong maniwala ay magtanong ka kay Diane. Siya ang magaling sa mga ganiyan,” I said as I bring back my attention to my laptop.

“Diane? Eh, pareho lang naman kami ng trabaho noong babaeng 'yon. Magaling pa nga ako roon eh.”

“Yun naman pala eh, bakit ayaw mo pang tanggapin na approve na nga 'yan. Dami ko pang sinasabi.” I almost hit him.

Pasalamat siya at pinsan ko siya kung hindi? Nabatukan ko na 'yang bisexual na 'yan. Oh! My bad. Scratch that! He is gay. Not bisexual.

“Teka, hanggang ngayon ba ay magkagalit pa rin kayo?”

“Paki mo?!”

I grinned, “That's far, cousin.”

“Far?” he frowned.

Escaping StringsWhere stories live. Discover now