My Abusive Husband (COMPLETED BUT UNDER EDITING)

Chapter Eleven

Chapter Eleven

Shealtiel's POV

Nasa loob na ako ng opisina ni Mr. Monteverde at kitang-kita ko din si Brace sa opisina niya dahil glass ang naging wall na naging pagitan ng opisina.

Kitang-kita ko kung ano ang ginagawa niya. Sobrang seryoso niyang tinitigan ang laptop na nasa harap niya at ang mga papel na nakapile sa mesa niya.

Tinignan ko si Mr. Monteverde na seryoso ding nakaupo sa kanyang swivel chair habang tinitignan niya din ang laptop nito.

Hindi ako komportable habang nakatayo ako na tinitignan ko siya na nakaupo. Kinakagat-kagat ko yung koko sa kaba. Hindi ko alam ang gagawin ko para akong naiihi na matatae na ewan. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay Mr. Monteverde na wala akong alam sa pagiging secretary.

Bigla na lang tumulo ang luha ko sa kaba. Mas lalo akong nagulat ng biglang tumigil si Mr. Monteverde at seryosong tumingin sa akin.

Pinahiran ko naman dali-dali ang luha ko.

"Hey, what's wrong? Why are you crying." tanong niya sa akin.

"A-no... ano kasi Sir... May--mayroon sana a--kong sa--sabihin." nauutal kong sabi sa kanya.

"What is it?" seryosong tugon nito sa akin.

Huminga mo na all ng malalim.

"Walapoakongalamsapagigingsecretary. " mabilis kong sabi

"What? I don't understand. Speak slowly." sabi niya. Malalim akong huminga para pakalmahin ang sarili ko at saka ulit kong sabi sa kanya.

"Wala po akong alam sa pagiging secretary." lakas kong loob na sabi ko sa kanya.

"What do you mean? I though that you're going to apply as a secretary?"

"I'm sorry for lying, Sir. I'm really sorry." paghingi ko ng tawad sa kanya.

"Maybe, it would better Sir if you'll find some other secretary. I'm just going to quit in the first day of work. I'm really sorry Sir." sabi ko ulit sa kanya.

Gusto kong maging proud si Brace sa akin pero hindi sa pamamagitan dito. Luging-lugi talaga ako dito, mas lalo lang magiging lalala ang pagkairita ni Brace sa akin dahil sa kapalpakan ko.

"So? Is that only you're problem?" Tanong niya sa akin na tila ba ay hindi big deal sa kanya ang kamangmangan ko sa pinapasukan kong trabaho.

Hindi ba siya magagalit o maiirita dahil pumapasok ako sa isang sitwasyon na hindi ko alam ang dapat gawin? Afterall, I was just wasting his time.

"Yes, Sir kasi parang sinasayang ko lang ang oras niyo at saka sinusweldohan ako dito ng maayos pero walang magandang serbisyo, ang unfair naman ata no'n sa side ng employer at ng company."

"Nope, knowing you was never a waste of time and thanks for your honesty. I appreciate that but I want you to be my secretary and I badly really need you right now. You don't have to make it as a big deal. I'll make everything easy for you. I'll teach you how." sabi niya.

"Po? What do you mean Sir?" gulat kong tanong sa kanya. Tumayo siya sa pagkakaupo sa swivel chair niya saka tumayo at sumandal sa office desk niya habang naka cross arms.

"What I mean is I'm going help you to be a professional secretary. Look Ms. Imperial, we are all a starter, we fail and we gain; and it doesn't mean that if I'm in this position I won't make mistake or fail. It's all part in the process of becoming who I am right now and who I will be tomorrow. Let your self feel being a starter, enjoy the process. There's no such success if we won't be in the stage of failure. Just trust the process and enjoy it." Giit nito sa'kin na nagpapagaan ng loob ko para naman akong maiyak sa sinabi niya.