Anonim

10.Bölüm "Hayal''

Belki de bize üzüldüğü şeyi anlatmak istemiyordu.

Benimde böyle olduğum dönemler olmuştu. Genelde ailemle ilgili bir sorun yaşadığımda sessizliğe bürünürdüm. İnsanlara annemle ya da babamla yaşadığım kavgaları anlatmak tercihim değildi. Ve o zamanlar insanların bana ısrarla aynı soruları sorması gıcığıma giderdi.

Bu yüzden Melis'i anlıyordum.

''Kızlar,'' diye başladım söze. ''Bir şey olsa anlatırdı. Sıkmayalım.''

Melis bana minnettar bir şekilde bakmaya başladı ve ''Teşekkür ederim Çağla. Şükürler olsun biri anladı.'' dedi.

Gülümsemekle yetindim.

Melis'le uygun bir zamanda konuşacaktım. Ama şuan anlatmaya hazır olmadığı o kadar çok belliydi ki daha çok bunalmasını istemiyordum.

''Peki, tamam öyle olsun.'' dedi Beren oflayarak. Ardından gözlerini devirdi.

Birkaç saniye geçtikten sonra, ''Ben çikolata alacağım. Sizde ister misiniz?'' diye sordu Bilge.

Üçümüzde olumsuz cevap verdik. Bilge ayağa kalktı ve çikolatasını almaya gitti.

Öğle yemeğinde olmamıza rağmen kantin fazla kalabalık sayılmazdı. Kantinde Ulaş ya da 11/B sınıfından biri olmadığı için fazlasıyla rahattım. Gerçi son olanlardan sonra Ulaş'la sadece iki kez karşılaşmıştım. İkisinde de göz göze gelmemiştik hatta beni görmemiş bile olabilirdi.

Ve bu dört gün içinde Ulaş'la anonim olarak bile konuşmamıştım.

Attığı mesajı görmezden gelmiştim.

Onunla konuşmak istememiştim. Çünkü bu son yaptığı çok fazlaydı. Hem de çok. Okul hayatımı etkileyecek bir şey yapmıştı ve ne olursa olsun buna hakkı yoktu. Hem kırılmış hem de fazlasıyla sinirlenmiştim. Ve buna rağmen anında elime geçen intikam fırsatını hala kullanmıyordum.

Artık gerçekten kesin kararımı vermeli ve işe koyulmalıydım. Zaman geçiyordu.

Bilge çikolatasıyla gelip oturduktan birkaç saniye sonra Ömer yanımıza geldi.

Ömer'le gittikçe daha samimi oluyorduk. Aramızda güzel bir arkadaşlık bağı vardı. Gerçekten erkek kardeşim gibiydi. Onunla her konuda dertleşebileceğimi biliyordum. Hatta bir kez Ulaş mevzusunu anlatmak bile aklımdan geçmişti. Ama bu seçeneği anında yok etmiştim. Bu kadar ileri şimdilik gitmemeliydim.

''Neler yapıyorsunuz fıstıklar?''

''İyiyiz Ömer. Gel otur.''

Ömer tam sandalye çekeceği sırada Beren ayağa kalktı ve ''Sandalye çekmene gerek yok Ömer. Ben çikolata almaya gidiyordum. Sen geç otur benim yerime.'' dedi bana imalı bir şekilde bakarak.

Tuhaf bir şekilde Beren'e bakmaya başladım. İlk başlarda ne yapmaya çalıştığını anlamasam da birkaç saniye geçtikten sonra tüm gerçekler birden yüzüme vuruldu. O kadar çok belli etmişti ki Bilge ve Melis tuhaf bir şekilde bana bakmaya başlamışlardı. Derin bir nefes aldım ve gözlerimi devirdim.

''E ben az önce sana sorduğumda istemedim demiştin. Birden isteyesin mi geldi?'' diye sordu Bilge.

''He birden isteyesim geldi Bilge. Bir sorun mu var?''

''Bilmem sana sormalı.'' dedi Bilge imalı bir şekilde. Bunu söylerken yanıma oturan Ömer'e ve bana bakmıştı.

''Beren bana çikolatalı süt alır mısın?'' diye sordu Melis konuyu dağıtmak amacıyla.