Accidental Love อุบัติเหตุรัก [Yoonmin]{END}

ตอนที่:27

"กินข้าวๆจะได้ไปเดินชมอุทยานกันมึง"มันจับผมนั่งลง ยัดกล่องอาหารใส่มือผมเสร็จสรรพ

ผมจ้องหน้ามัน ไม่เข้าใจว่าทำไมมันต้องทำนิสัยเหมือนเดิมๆอีก ทั้งๆที่เราก็คุยตกลงกันได้ด้วยดีไปแล้วนี่นา

"กินดิ ไม่หิวหรือไงว่ะ...ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้กินนิ"มันบอกด้วยน้ำเสียงอื้ออึง เพราะข้าวที่เต็มในช่องปากมัน ทั้งคิมบับเอย ทงคัตสึไส้กรอกเอย ต๊อกคัลบีเอย ล้วนอยู่ในปากของมันทั้งหมด

ผมเบือนหน้าหนีมันแกะกล่องอาหารเพื่อกินบ้าง...

ผมกินไปเเอบมองเค้าไป จนป่านนี้เค้าก็ยังไม่ยอมทานข้าวกล่องที่ผมเอาไปให้ กับเอาแต่นั่งเหม่อลอยพิงพนักเก้าอี้อย่างคนไร้ชีวิตชีวา

อ๊ะ!!

"ไอ้แท!ชักจะมากเกินไปแล้วนะมึง!!"ผมต่อว่ามัน ที่จู่ๆก็เอาขวดน้ำส้มยื่นมาใส่หน้าผมจนมันหกเลอะเทอะไปหมด

"อะไรว่ะ...คนอุตส่าห์หวังดีเอาน้ำให้กิน ยังจะมาว่ากูอีก"

"ทำดีไม่ได้ดีจริงๆเล้ย!"มันบ่นไปเรื่อยของมัน แต่ผมไม่ได้โง่ขนาดจะคิดไม่ได้ว่ามันจงใจทำใส่ผม

"นี่มึง กูถามจริงๆเถอะมึงคิดจะทำอะไร...เราตกลงกันแล้วไม่ใช่อ่อว่ะ"ผมถามมันตรงๆ

มันทำมุ้ยหน้าใส่ผม"เรื่องแค่นี้เอง มันทำให้มึงคิดไปไกลขนาดนั้นเลย"มันลุกขึ้นยืน

"กูว่ามึงต้องถามตัวเองมากกว่าว่ะ ว่าจะทำได้อยากที่ปากพูดหรือป่าว"มันบอกกลับผม แล้วเดินจากไป พอดีกลับที่เค้าเดินเข้ามาหาผมเช่นกัน

"มีอะไรกันหรือป่าว"

ผมส่ายหน้าแล้วเช็ดเอาน้ำส้มที่เปอะตามแขนขาออก...

"นั่งลงสิครับ"ผมรั้งมือเค้าให้นั่งลง...เค้าเองก็ยอมนั่งลงแต่โดยดี ผมหยิบเอาคิมบับแล้วยื่นมันไปตรงปากของเค้า"อ้าปากสิครับ"ผมสั่งเค้า ทว่ากับโดนเค้าผลักมือออก