Accidental Love อุบัติเหตุรัก [Yoonmin]{END}

ตอนที่:1

ผมเดินคอตกขึ้นตึกเรียนอย่างคนที่ดูไร้ชีวิตชีวา เมื่อกี้ที่ว่าผมซวยมากแล้วนะ อีกเดี๋ยวผมว่าผมคงต้องซวยมากกว่านี้เป็นแน่ สัญชาตญาณของผมมันบอกผมมาในแบบนั้นนะ

Tru...Tru...

แล้วใครแม่งต้องโทรมาตอนนี้ด้วยล่ะเนี่ย ไม่รู้รึไงว่าเจ้าของเครื่องเขากำลังเครียดหนักอยู่น่ะ ช่างไม่ได้เรื่องกันเสียจริง

"ฮัล..."ผมพูดกับปลายสายที่เป็นเพื่อนของผมเอง

"จีมิน มึงอยู่ไหน?"เสียงปลายสายแทรกขึ้นก่อนที่ผมจะพูด

"กูอยู่บนตึกเนี่ยแหละ อีกเเปปกูก็จะถึงห้องแหละ"ผมตอบมันไป

"เร็วๆเลยมึง ชักช้าตลอดเลย"

เหอะ!กูก็อยากจะรู้เหมือนกันถ้ามึงได้ลองมาเจอแบบกูเข้า มึงจะทำยังไงน่ะ

"เออๆว่าแต่อาจารย์ให้ทำไรอยู่วะ?"

วันนี้ที่ผมแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาแต่เช้าไม่ใช่ว่าผมเป็นคนขยันอะไรหรอกนะ ปกติแล้วถ้าผมตื่นสายแบบนี้ ผมก็คงจะไม่มาแล้วล่ะ แต่ทว่าในวันนี้นั้นมันก็ดันเป็นวันดีเดย์น่ะสิ เพราะเห็นทางอาจารย์ที่เคารพรักบอกมาว่ามีงานด่วนให้ทำกันทุกๆคน และถ้าใครงด F ตัวใหญ่ๆแดงๆได้มาเยือนอย่างแน่นวลเชียวล่ะนะ

"ก็ไม่หนิ อาจารย์งดคลาสมีประชุมด่วนอ่ะมึง"

"เอ้า!ก็อาจารย์บอกมีงานด่วนให้ทำไม่ใช่รึไงน่ะ ก็แล้วทำไมมึงถึงไม่รีบโทรบอกกูตั้งแต่ทีแรกน่ะห๊ะ กูจะได้ไม่ต้องมา"ไอ้เพื่อนเวรเอ๊ย! แม่งไม่คิดจะมาบอกเอาในตอนที่ผมได้ไปถึงห้องแล้วเสียเลยล่ะ แม่ง!ภายในวันเดียวกันอะไรแม่งถึงจะซวยซับซวยซ้อนขนาดนี้วะ

"นี่มึงอย่ามาพาลกูนะ ก็อาจารย์เค้าก็เพิ่งจะมาบอกกูเมื่อกี้เองมั้ย นี่กูก็ถึงได้รีบโทรมาหามึงนี่ไง"

มันบอกสวนกลับมาแต่ผมว่ามันก็น่าจะเป็นแบบนั้นนั่นแหละนะ ไม่งั้นแล้วมันก็คงจะไม่โผล่หัวมาเหมือนกันหรอก จริงมั้ยล่ะ?