Accidental Love อุบัติเหตุรัก [Yoonmin]{END}

ตอนที่:25

กึก...

ผมมองผ่านความมืดมิดไปยังเสียงที่ได้ยิน เห็นเป็นร่างเงาของคนตรงผนังหน้าที่กำลังจะเดินเข้ามาหาผม...

"ใครน่ะ!"ผมลุกขึ้นนั่ง หยิบเอาโคมไฟข้างเตียงมาถือไว้

"แม่หรอครับ?"ผมเอ่ยถามออกไป เมื่อเงานั้นยังไม่คิดที่จะขยับเขยื้อนต่อ

เมื่อไร้เสียงตอบรับ ผมจึงกดสวิตซ์โคมไฟให้พอมีแสงขึ้นมา ผมขยับตัวไปตรงปลายเตียง ค่อยๆเอื้อมมือที่เปลี่ยนเป็นถือคัตเตอร์แทน ผมยื่นมันออกไปข่มขู่เงานั้นก่อน แล้วค่อยๆผลักดันตัวให้ลุกขึ้นตาม...

หมับ!!

อ๊ะ!

ผมถูกกระชากแขนตามด้วยแรงกดที่ข้อมือของผมทำให้คัตเตอร์ล่วงหล่นไป ผมรีบเงยมองหน้าคนที่ทำอย่างนี้แต่คนๆนั้นกลับพุ่งตัวเข้าใส่แล้วผลักผมจนล้มลงที่เตียง...

"เล่นคัตเตอร์เชียวนะมึง...อยากได้ผัวหน้าเสียโฉมรึไงว่ะ"

"ไอ้พี่ยุนกิ!"เป็นเค้านั่นเองที่เล่นอะไรไม่เข้าท่า เกิดผมมีปืนขึ้นมาเค้าไม่ตายไปแล้วหรอ

ผมถลึงตาใส่เค้าแล้วดันเค้าให้ลุกขึ้น...

"เล่นบ้าอะไรของพี่ห้ะ!เกิดผมทำมากกว่าถือคัตเตอร์ขู่ล่ะ พี่อาจจะตายได้เลยนะ"ผมต่อว่าเค้าอย่างจริงจัง ทว่ากับได้รอยยิ้มคืนกลับมาแทน

ผมเบ้ปากใส่เค้า ทำมาเป็นยิ้มให้ ทีหน้าทีหลังผมคงต้องซื้อปืนพกติดตัวไว้จริงๆแล้วแหละ เกิดมีครั้งที่สองอีกจะได้ยิงแม่งให้ตายๆไปซะ

"แล้วไอ้แทล่ะครับ ทำไมมันปล่อยพี่มาล่ะ"เมื่อตอนหัวค่ำ ไอ้แทมันงอแงไม่ยอมกลับไปนอนบ้านของมัน คุณนายเทอก็เลยให้มันไปนอนห้องนอนแขกแทน แต่ว่าที่บ้านของผมนั้นดันมีแค่3ห้องนอนเท่านั้น คุณนายเทอเลยตัดปัญหาให้ทั้งเค้าและไอ้แทนอนด้วยกันไปเลย

"มันกลับบ้านมันไปแล้ว"เค้าตอบแล้วเอนลงนอนบนเตียง

"ครับ?ทำไมมันยอมกลับง่ายจังอ่ะ"ผมว่ามันมีอะไรแปลกๆ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้มันดึงดันแทบเป็นแทบตายว่าจะกันเค้าออกจากให้ได้ แล้วไหงยอมไปง่ายๆงี้