Accidental Love อุบัติเหตุรัก [Yoonmin]{END}

ตอนที่:2

โอ๊ย!ไม่รู้ว่าแผ่นดินไหวหรือไอ้อีหน้าไหนมันมาชนผมเข้า รู้ตัวอีกทีก็หน้าคมำไปที่พื้นเสียแล้ว...

"ใครว่ะแม่ง!กูเจ็บนะเว้ย!"

ผมโวยวายลั่นเพราะอารามตกใจ อยู่ดีๆก็ไม่รู้อะไรมันมากระทบที่แผ่นหลัง รู้ตัวอีกทีผมก็ปลิวไปกองแหมะอยู่ที่พื้นซะแล้ว

เหี้ยเถอะ!ดะ..เดี่ยวนะ นี่มันกลุ่มนักบาสเมื่อเช้านี่หว่า เวรกงเวรกรรมอะไรของกูว่ะห้ะ ฮืออ~

ทันทีที่ได้สติ ผมนั้นรีบเอามือปิดหน้าไว้เลยกันไม่ให้พวกมันเห็นหน้าแล้วดีดตัวขึ้นช้าๆหาจังหวะเตรียมที่จะเดินหนี แต่มันติดตรงนี้ ตรงที่...

หมับ~

"พี่จีมิน เป็นไงบ้างครับ เจ็บตรงไหนมั้ยครับ ไหนผมขอดูหน่อยสิ เจ็บตรงหน้าหรอครับ..."แล้วก็อีกสารพัดที่จะเอ่ย...

น้องมันจับผมหมุนไปมา แล้วก็พยายามดึงมือผมออกจากหน้า ทั้งๆที่ผมก็ยื้อไว้นะ ปากก็บอกปัดไปเบาๆเท่าที่จะได้ยินกันแค่สองคนเท่านั้น...แต่ก็เท่าเดิม ยิ่งผมปฏิเสธก็ดูเหมือนว่าน้องมันยิ่งโวยวายลั่นขึ้น อยากกะว่าผมเจ็บเจียนใกล้จะตายงั้นแหละ

เฮ้อ...กูจะบอกยังไงดีว่ะครับ ว่ากูไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก แต่ถ้ามึงยังรั้งกูไม่เลิก กูเนี่ยแหละจะได้เจ็บของจริงแน่กุกเอ้ย

"ไม่ๆพี่ไม่ได้เป็นไร พี่ต้องไปแล้วน่ะ พอดีเพื่อนพี่มันรออยู่แหนะ"ผมบอกด้วยเสียงที่ดังขึ้นหน่อยนึง แงะมือน้องมันออกด้วยมือข้างเดียว อีกข้างที่เหลือก็เอาปิดหน้าไว้เช่นเดิม

"ไม่เป็นไรได้ไง ล้มกระแทกซะขนาดนั้น ไปครับไปห้องพยาบาลกันเดี๋ยวผมพาไป"น้องมันก็ดึงดันเช่นเดิมไม่ล้มเลิกความพยายามสักนิดเดียว

"ห้องพยาบาลหรอ? งั้นไปกันเลยป่ะ"ก็ได้ว่ะตอนนี้ไม่ว่าจะไปไหนก็ตาม ขอให้พ้นจากที่นี่ก่อนเป็นพอ

ผมถูกน้องมันพยุง ท่ามกลางสายตาของคนพวกนั้นที่จ้องมองอยู่ ผมถูกพยุงเดินสวนพวกนั้น เพราะเลี่ยงไม่ได้ที่จะผ่านคนพวกนั้น เนื่องจากห้องพยาบาลจะต้องไปทางด้านหลังของตึก