Shadows : The Beginning

θα είμαι δίπλα σου ...🔞

Θα υπάρξουν σκηνές βίας...Και λιιιιιγο σεξακι...

ΚΑΛΕΜΠ pov

Η Λίλιαν σηκώθηκε και χωρίς να μας πει άλλη κουβέντα ανέβηκε την σκάλα και έφυγε.... Η Νεφελη δίπλα μου σοκαρισμένη έπιανε το κεφάλι της και δεν πίστευε αυτά που άκουσε... τα οποία είναι μόνο τα μισά....
κι εγώ... Εγώ αδυνατώ να κατανοήσω ότι είπε... Όλα ψέματα?  από την αρχή?  και ο Ντομ ? αυτός τι είναι?  ψέμα κι αυτός?  και η Νεφέλη?  Η Νεφελη είναι η κόρη του Ρεζιελ?  θα τρελαθώ.... Είναι τόσες πολλές πληροφορίες και δεν μπορώ να τις χωρέσω στο κεφάλι μου.... κλείνω τα μάτια και γερνω πίσω...

Νεφέλη:" Καλεμπ.... κοίτα με " την ακούω να μου λέει.... νιώθω το χέρι της στο πρόσωπο μου .... " κοίτα με σε παρακαλώ...  "

γυρίζω το κεφάλι μου στο πλάι και εκείνη με δακρυσμένα μάτια πλησιάζει κοντά μου ... τα χείλη μας απέχουν εκατοστά αλλά δεν με φιλάει...  πλησιάζει λίγο ακόμα και μου ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου ....

Νεφέλη:" Μωρο μου φοβάμαι..." λέει και πριν αντιδράσω με αρπαζει από το λαιμό και συνθλίβει πάνω μου τα χείλη της ....

Την αρπάζω από τη μέση και την βάζω πάνω μου...εκείνη αντανακλαστικά περνάει τα πόδια της δεξιά και αριστερά μου ... πιάνω με τα χέρια μου τα μάγουλα της ενώ σκουπίζω τα δάκρυα της με  τους αντιχειρες μου..  σηκώνω το κεφάλι της έτσι ώστε να με κοιτάει...

ΚΑΛΕΜΠ:" Κι εγώ φοβάμαι μωρό μου.. Πολύ.. ξέρεις όμως κάτι?  θα είμαι δίπλα σου.... Δεν θα αφήσω κανέναν να πειράξει έστω και μια τρίχα από αυτό το όμορφο κεφαλάκι που έχεις " της λέω και μου χαμογελάει...
"Αυτό θέλω μωρό μου ... χαμόγελα μου το έχω ανάγκη.... " μόλις ακούει τα λόγια μου πέφτει και με αγκαλιάζει σφιχτά...

Λυδία:" Γκχμ ... συγγνώμη που διακόπτω αλλά το δωμάτιο σας είναι έτοιμο παιδία... Αύριο έχουμε δύσκολη μέρα.. Καλύτερα να ξεκουραστείτε " λεει και η Νεφέλη αυτόματα γίνεται κατακόκκινη σαν ντομάτα... ΩΩΩΩΩ ΛΥΠΉΣΟΥ ΜΕ ΜΗΝ ΚΟΚΚΙΝΙΖΕΙΣ .... με τρελαίνει όταν κοκκινίζει... βγάζει μια ντροπαλοτητα που θέλω να γκρεμισω ... Θέλω να την αρπάξω κάθε φορά και να την κάνω να φωνάζει το όνομά μου ξανα και ξανά ...

Νεφέλη:" Εεε ... Ναι έχεις δίκιο... Πάμε? " με ρωτάει,

ΚΑΛΕΜΠ:" έτσι όπως είμαι να δω πως θα σηκωθώ τώρα... " της λέω παιχνιδιάρικα και της κλείνω το μάτι.. εκείνη καταλαβαίνει και κοκκινίζει ξανά.... ΓΑΜΩΤΟ ΣΟΥ ΔΕΝ ΒΟΗΘΆΣ.... σκέφτομαι.... την πιάνω από την μέση και τη σηκώνω από πάνω μου αργά ... Την αφήνω όρθια και σηκώνομαι γρήγορα από πίσω της ευτυχώς η Λυδία ξεκίνησε να ανεβαίνει τις σκάλες και δεν έγινα ρεζίλι...