Shadows : The Beginning

Η επιστροφή

ΚΑΛΕΜΠ pov 

Πάλι δεν κοιμήθηκα ... 1 εβδομάδα τώρα δεν μπορώ να κλείσω μάτι...
βγαίνω από το δωμάτιο όσο πιο ήσυχα μπορώ   για να μην την ξυπνήσω και ποιος ακούει την γκρίνια της πάλι...  

κατεβαίνω την σκάλα και ανοίγω την μεγάλη μπαλκονόπορτα με προορισμό τη θάλασσα... ευτυχώς που υπάρχει και αυτό το μέρος εδώ και μπορώ να πηγαίνω για να χαλαρώσω ...

Πριν μια βδομάδα μου ανακοίνωσε χωρίς καν να με ρωτήσει πως θα επιστρέψουμε στην Ελλάδα για να αγοράσει έναν πίνακα... Ηλίθια γυναίκα...  Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που μπήκε στη ζωή μου ...

Από εκείνη την ώρα δεν μπορώ να κλείσω μάτι.. Δεν ηρεμώ στιγμή... αναμνήσεις τρυπάνε την παγωμένη μου καρδιά και νιώθω πως τρελαίνομαι...

το όνομα της μουρμούρα στα χείλη μου ... τα δακρυσμένα μάτια της εφιάλτης στα όνειρά μου ... είχα περίπου έναν χρόνο να δω εφιάλτη... Αλλά πριν μια βδομάδα όταν έμαθα πως θα πάμε πίσω την είδα στον ύπνο μου ... ούρλιαζε...κι εγώ από πάνω της μέσα στα αίματα... αυτόν ήταν... Δεν μπορώ να ξανακοιμηθώ... Δεν θα αντέξω να δω ξανά τους ίδιους εφιάλτες που με κυνηγάνε...

κάθομαι στην άμμο και ξαπλώνω..μ κοιτάζω ψηλά στον ουρανό και οι αναμνήσεις με χτυπάνε... Πόσο κρίμα είναι να αγαπάς κάτι αφού το χάνεις... Αυτό κατάλαβα μόλις έφυγα... Από την ώρα που έκλεισα την αναθεματισμενη  πόρτα την αγάπησα... Και ακόμα το κάνω...
Σκηνές περνάνε σαν ταινια μπροστά  απο τα μάτια μου....
το κόρμι της στη μπανιέρα..
τα μάτια της ...
Η μυρωδιά του καπνού αφού την βίασα...
το κουλουριασμενο κορμάκι της γεμάτο μελανιές...

Όσα όμως κι αν σκέφτομαι τίποτα δεν φτάνει τη στιγμή που την είχα μπροστά μου και γονατιστός μπροστά της άλλαξα... εκείνη με άλλαξε... Ένωσα τα χείλη μου πάνω στα δικά της και το Γιασεμί πλημμύρισε το δωμάτιο... με τράβηξε κοντά της και με άφησε να γευτώ την λαχταρά της ... τρόμαξα... Εγώ τις φέρθηκα σαν ΜΑΛΑΚΑΣ κι εκείνη... εκείνη απλά... Δεν έχω λόγια... Δεν μπορώ να το εκφράσω... Για αυτό και εφυγα . τιμώρησα τον εαυτό μου γιατί αυτό μου άξιζε...

" όπου και αν είσαι μάτια μου να προσέχεις.... σ'αγαπώ..."

  Αφήνω τα λόγια μου να τα πάρει ο αέρας... της μιλάω συχνά.. ξέρω πως δε με ακούει αλλά εγώ το κάνω ... Αν μπορούσα να άλλαζα όσα έκανα και να ήμουν πλάι της θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη...
Την άφησα...  Που να είναι τώρα...
τα αδέρφια μου ? τα άφησα κι αυτά αλλά δεν είχα επιλογή...