Ένα σκοτεινό σχέδιο, ένα ψέμα και μια λάθος πληροφορία θα φέρουν το χάος...
Ενας άντρας που ξέρει ακριβώς τι θέλει... Ποιος είναι άραγε;
"Άφησε με ήσυχη ρε!!" Αποκρίθηκε αλλά εκείνος συνέχισε...
"Μην με πλησιάζεις σε παρακαλώ..."
Η φωνή της έσπα...
Άνοιξα τα μάτια μου ... κοίταξα γύρω μου και δεν καταλαβα που βρισκόμουν... Και τότε θυμήθηκα...
" Κάνε ησυχία..." "τρέξε και μην γυρίσεις πίσω.." "θα βρεις μια σπηλιά " "Μην ανοίξεις σε κανένα " " θα έρθω να σε βρω ....."
οι αναμνήσεις με χτυπούσαν απο παντού... σηκώθηκα τρέχοντας και πήγα στο μέρος που είναι σαν σαλόνι. . τίποτα... έτρεξα στην κουζίνα αλλά τίποτα... κανενα ιχνος του πουθενα ...ξαναπηγα στο σαλονι και κάθισα στον καναπέ βάζοντας τα χέρια μου πάνω στο κεφάλι... παρατήρησα τοτε μια μικρή πόρτα κρυμμένη κάπως στο βάθος του σαλονιού... τι είναι εκεί? σηκώθηκα και πήγα προς τη πόρτα.. Προς έκπληξη μου δεν είχε πόμολο ούτε χερούλι... κοίταξα προσεκτικά και είδα κάποια σκαλιστα στολίδια επάνω της... το ένα ήταν ένα φεγγάρι... το άλλο ένας λύκος... είχε ένα πουλί και τέλος έναν ήλιο... άπλωσα το χέρι μου να τα ακουμπήσω... Και κατάλαβα πως όταν τα πιέζες έμπαιναν πιο μέσα στη πόρτα... θυμήθηκα για μια στιγμή όταν στο σχολείο μας λέγανε πως παλιά ειχανε πόρτες με σύμβολα και ανοίγανε με συνδυασμό.... Δεν έχω να χάσω τίποτα σκέφτηκα... πίεσα πρώτα το λύκο.. τίποτα.. Μετά τα υπόλοιπα και πάλι τίποτα... σκέψουΓΑΜΩΤΟσκέψου.... λύκος και φεγγάρι.... ήλιος και πουλί... Αυτό είναι... πάτησα με την σειρά τα σύμβολα και η πόρτα άνοιξε.... Την άνοιξα σιγά σιγά και είδα μπροστά μου μια θάλασσα... Η πόρτα με έβγαλε στην πίσω πλευρά του βουνού... Στην παραλία... άκουγα να λένε ότι σε αυτή τη πλευρά της θάλασσας δεν μπορεί να έρθει κάνεις γιατί είναι περιτριγυρισμένη από βουνά... Και να ... Εγώ να στέκομαι ακριβώς μπροστά της ... κάνω ένα βήμα να βγω ... κοιτάζω την πόρτα και βλέπω τα ίδια σύμβολα και από την έξω πλευρά... ισως αυτό εννοούσε ο Καλεμπ όταν είπε πως ξέρει πως να μπει ... αν όμως ήξερε και κανένας άλλος? φόβος με κυρίευσε... Αλλά αν το ήξερε ο Καλεμπ δεν θα με έστελνε εδώ... Στη σκέψη αυτή ηρέμησα... βγήκα έξω και πήγα προ τη θάλασσα... τόσο όμορφη... αγνή... Η παραλία απατητη.. πέτρες και κοχύλια σκορπισμένα παντού..υπήρχε μια φυσική ομορφιά που σου έβγαζε σεβασμό....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
