Shadows : The Beginning

εφιάλτης

Με κρατάει από το λαιμό και νιώθω  τα πόδια μου στον αέρα...με μια δυνατή σπρωξια με πετάει στο πάτωμα και έρχεται κατά πάνω μου σε κλάσματα του δευτερολέπτου....

Εγώ:" Μην με πλησιάζεις " καταφέρνω και ψελιζω ανάμεσα στους λυγμούς μου ενώ εκείνος δεν φαίνεται να πτοείται καθόλου χωρίς να μιλήσει  με ξαναπιανει από το λαιμό και με σηκώνει με το ένα χέρι ενώ με το άλλο ανοιγει την πόρτα από το δωμάτιο που ήμουν πριν ..με δύο κινήσεις με βάζει μέσα και με πετάει στο κρεβάτι...

Μπαίνει και εκείνος μέσα κλείνει τη πόρτα και κλειδώνει...τα μάτια μου ανήμπορα να ανοιγοκλείσουν κοιτάνε σαστισμένα το κλειδί της πόρτας.. αισθάνομαι πόνο σε όλο μου το σώμα από την πτώση αλλά βάζω όση δύναμη έχω για να σηκωθώ...Δεν τα καταφέρνω και πέφτω στο κρεβάτι ενώ καυτα δάκρυα κυλάνε στα μαγουλα μου ...εκείνος φαίνεται να το διασκεδάζει...ΨΥΧΑΚΙΑΑΑ φωνάζει το μυαλό μου..

Έρχεται με φορά με πιάνει από τους καρπούς και βάζει τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου.... μου έρχεται στο μυαλό η σκηνή από το όνειρο μου και κοιτάζω τα χέρια του . .. Ω ΘΕΈ ΜΟΥ  ... Δύο μαύρα φτερά... No Freedom....  ανεβάζω το βλέμμα μου και βλέπω το πουλί..  ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΌΝΕΙΡΟ ...
ΤΑ δάκρυα πια πέφτουν χωρίς να τα ελέγχω .. Εκείνος με τον αντίχειρα του σκουπίζει τα δάκρυα από τα μάγουλα μου και τα γλύφει... Δεν εχω δύναμη να παλέψω για να φύγει από πάνω μου, το ένα του χέρι κρατάει τα δύο δικά μου με τεράστια δύναμη... κλείνω τα μάτια και αισθάνομαι το χέρι του να κατεβαίνει προς το λαιμό μου και να αφαιρεί 2 τούφες από τα μαλλιά μου αφήνοντας γυμνό το δέρμα μου στο σημείο εκείνο...

Εγώ:" Άσε με .. σε παρακαλώ.." καταφέρνω και μουρμουραω με κομμένη ανάσα, εκείνος χαμογελάει διαβολικα θα έλεγα

ΚΑΛΕΜΠ:"  Ωωωω μικρή  και αθώα μου  Νεφέλη... Τώρα αρχίζει το καλό... Και μου ζητάς να σε αφήσω? " λέει και η ανάσα του χτυπάει το λαιμό μου ...

Ξαφνικά αισθάνομαι ένα δυνατό τσίμπημα στο λαιμό... με δαγκώνει?  Ποναωωωωω τι συμβαίνει? τι κάνει... πονάω.... Ουρλιάζω μα εκείνος δεν σταματάει... κλαίω και χτυπιεμαι ανάμεσα του αλλά εκείνος δεν κουνιέται καθόλου

Εγώ:" ΣΤΑΜΑΤΆ!! ΠΟΝΆΩ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΏ!!!! " τα ουρλιαχτά μου πνίγονται από τα δάκρυα και δεν έχω άλλες δυνάμεις...Αφού τελειώνει ο έντονος πόνος υποχωρεί και εκείνος είναι ακόμα εκεί....

ΚΑΛΕΜΠ:" Μμμμ τοσο γλυκια ....τοσο ζεστη ...η γευση σου ειναι οπως Και η μυρωδια της ... μοναδικη "λεει ενώ ακόμα βρίσκεται ανάμεσα στο λαιμό μου  "Ομως Έτσι θα νιώθεις όταν δε θα είσαι καλό κορίτσι "  λέει  ενω καταλαβε μαλλον ποσο πολυ με πονεσε και σηκώνεται  για  να τον κοιτάξω  και τότε παγώνω....
δυο μεγάλοι κυνόδοντες προεξέχουν ... τα χείλη του γεμάτα με αίμα... Τα ματια του κοκκινα με μια λεπτη μαυρη γραμμη γυρω απο την ιριδα ...Εκείνος περνάει την γλώσσα του πάνω τους και γλύφει το αίμα που υπάρχει... Ο λαιμός μου πονάει τρομερά.. Μια σκέψη περνάει από το μυαλό μου και με προλαβαίνει εκείνος..