Τρεις μέρες μετά
Μαρία P.O.V.
Η Άννα άρχιζε και γινόταν τρομερά ενοχλητική και το θέμα ήταν πως δεν καταλάβαινα τον λόγο. Όμως αυτά που μου είπε υπήρχε και μία πιθανότητα να ήταν και αλήθεια, και αυτό γιατί αυτές τις μέρες όλο για εκείνη μιλάει. Και το πόσο άρρωστη και ενοχλητική είναι και το πόσο επικίνδυνη και τέτοια. Σαν να έχει πάθει εμμονή μαζί της. Αποφάσισα να τον ρωτήσω στα ίσα τι κόλλημα έχει φάει με εκείνη και να τον ενημερώσω για όσα μου είπε. Έτσι και ήταν αλήθεια, ήθελα να δω αν θα το παραδεχόταν. Αλλά τον αγαπώ. Την Άννα δεν την αγαπώ με τον ίδιο τρόπο. Τον Στέφανο τον αγαπώ ερωτικά, εκείνη όχι.
Κατέβηκα τα σκαλιά και τον είδα που καθόταν στον καναπέ του σαλονιού με τα χέρια ανοιχτά και κοιτούσε το ταβάνι. "Καλημέρα Στέφανε". "Ξύπνησες; Καλημέρα" είπε χαμογελώντας και πήγε να σηκωθεί. Τον πλησίασα εγώ και τον φίλησα στο μάγουλο. Με κοίταξε με παράξενο ύφος. "Τι έγινε; Έχεις τίποτα;" είπε και με φίλησε στο στόμα. "Θέλω να συζητήσουμε κάτι". "Σχετικά με εχθές; Τι δεν έκανα καλά;". Το μυαλό του πάντα εκεί κολλημένο. "Όχι, Στέφανε". "Τότε γιατί δεν με φιλάς;". "Σχετικά με την Άννα". Κοίταξε το πάτωμα και μετά με κοίταξε νευριασμένος. "Συνεχίζεις να ασχολείσαι μαζί της; Δεν είπαμε να ξεκολλήσεις για το καλό όλων μας;". "Μου είπε πως πήγες από εκεί τις προάλλες και κάνατε κάτι. Και δεν το ήθελε. Ξέρεις ότι αυτό θεωρείται βιασμός; Πως τόλμησες;". Άρχισε να γελάει νευρικά, πράγμα που μου έσπασε τα νεύρα.
"Και την πιστεύεις; Δεν καταλαβαίνεις πως στο μυαλό της έχει ολόκληρο σχέδιο; Δεν καταλαβαίνεις ότι θέλει να σου το παίξει πληγωμένη για να της συμπαρασταθείς και να σε έχει κοντά της και να σε κάνει ότι θέλει;". "Αποκλείεται να στέκει αυτό που λες. Η Άννα δεν είναι τέτοιος άνθρωπος". "Αν η Άννα δεν είναι τέτοιος άνθρωπος, τότε εγώ πως είμαι βιαστής;". "Το παραδέχεσαι πως το έκανες;". Άργησε να απαντήσει μερικά δευτερόλεπτα. "Όχι. Δεν το έκανα, είναι τρελή. Βγάζει, βγάζει πράγματα από το μυαλό της και φτιάχνει ιστορίες που της πιστεύει και η ίδια. Εσύ όμως δεν πρέπει να την πιστέψεις. Εσύ είσαι δικιά μου". Με έπιασε από το χέρι και με έριξε δίπλα του στον καναπέ. Και δεν τον έσπρωξα. Και δεν ξέρω γιατί. Αν και την πίστεψα την Άννα. Την είχα πιο εμπιστοσύνη από τον Στέφανο. Αλλά τον Στέφανο δεν τον χωρίζω, είναι ο άντρας των ονείρων μου. Όλα τα ζευγάρια έχουν μυστικά και δεν έχουν όλοι εμπιστοσύνη στον σύντροφό τους. Έτσι ήμαστε εμείς. Αν είναι αυτό καλό ή κακό, δεν ξέρω.
