[รีไรท์]-END-[KOOKMIN ]-(มาเฟียกุกมิน)#JKแก้แค้น

intro (รีไรท์)

......ให้ตายสิ!! หมอนั้นมีกุญแจสำรองห้องนอนทุกห้องของที่นี้นิ! ให้ตายเถอะกะจะหลบให้พ้นภัยแต่ดันไม่คิดให้รอบครอบเสียก่อน แกต้องตายแน่ๆจีมิน

ร่างหนาของจองกุกค่อยๆเดินเข้ามาหาร่างบางที่นั่งอยู่ที่เตียงนอน ก่อนจะคลานเข่าเข้าไปใกล้ๆร่างบางให้แนบชิดเข้าไปอีก

"กูบอกมึงว่าไง...ถ้ามึงทำกูโมโหมึงจะเจอกับอะไร...หื้ม"

น้ำเสียงทุ้มนั้นบ่งบอกถึงความโกรธที่ยังคงระอุดุเดือดอยู่ในใจของร่างหนาตรงหน้า เขาต้องใช้ความอดทนสูงแค่ไหนที่ต้องทนกัดฟันพูดคุยกับร่างบางตรงหน้าเขาที่ไม่มีวี่แววกลัวเขาเลยสักนิด

....หึ!จะเก่งได้สักกี่น้ำกันนะปาร์คจีมิน

"อย่าเข้ามานะ!...ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของใคร ฉันไม่ใช่เครื่องมือที่คุณจะลงโทษฉันเพียงเพราะว่าคุณแค้นพี่ชายฉัน ฉันไม่ใช่หุ่นขี้ผึ้งที่ไร้ความรู้สึกนะ! ฉันเองก็เป็นคนเหมือนกับคุณ! ทำไมคุณต้องทำกับฉันเหมือนฉันไม่ใช่คนด้วย!!....คุณแค้นพี่ชายฉัน แต่คุณดันมาลงที่ฉัน ฉันก็ยักจะรู้เหมือนกันว่าพี่ชายฉันไปฆ่าโครตเหง้าเหล้าตระกูลคุณหรือไงถึงได้แค้นปานตายขนาดนี้!..โอ้ยย!!"

ร่างบางถลาตามแรงดึงของชายร่างหนาก่อนจะตรงไปชนกับอกแกร่งที่แข็งแรงนั้น ด้วยความที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวเลยทำให้ตัวเองนั้นถลาตามแรงฉุดกระชากที่ต้นแขน แรงที่บีบรัดที่ต้นแขนจนมันเริ่มออกอาการเจ็บขึ้นเรื่อยๆ ด้วยน้ำหนักที่บีบลงมานั้นทำเอาใบหน้าหวานที่มีคราบน้ำตาต้องถึงกับเหยเกด้วยความเจ็บปวด

ใบหน้าหล่อของจองกุกที่บ่งบอกถึงความโกรธจัดสันกรามได้รูปสวยมันปูดขึ้นเนื่องจากเขาขบฟันแน่นเมื่อความโกรธโมโหมันดันขึ้นหน้าเขาไปเสียหมด ดวงตาเรียวคมราวกับรูปปั้นนั้นถลึงตาใส่ร่างบางที่อยู่ใต้ร่างเขาให้รู้สึกกลัว ประโยคเมื่อกี้ที่ถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มนั้นทำให้เขาแทบเลือดขึ้นหน้า เขาออกแรงดึงกระชากร่างบางให้เข้าประชิดตัวก่อนจะออกแรงบีบต้นเเขนเล็กนั้นหวังให้แหลกคามือ เมื่อจองกุกเห็นสีหน้าเหยเกของอีกฝ่ายที่แสดงออกมาด้วยความเจ็บแต่ก็ไม่ยอมร้องออกมาสักแอะ ทำให้เขานั้นยิ่งอยากเอาชนะอยากรังแกร่างเล็กตรงหน้าให้มากกว่านี้