Lacy ~ Masalsı Gerçekler Serisi

22|Zafer

Kral son sözlerini söylediğini düşünerek odasındaki büyük siyah pencerenin yanında duran sandalyesine oturdu. Ellerini sandalyenin kenarlarına yasladı. Pencereden dışarı bakmadan önce Fedor'a döndü. Bıraktığı gibi durmasıyla yüzünü buruşturdu. Sözlerini emir olarak almak yerine düşünmesi sinirlendirmişti onu. ''Babanı dinlemeyecek misin, Fedor?''

Fedor bakışlarını yerden çekmedi. Gözünü bile kırpmadan yerde bulduğu o noktaya bakıyordu. Kral gözlerini kısıp baktığı yere döndü, hiçbir şey yoktu. Fedor başını yavaşça havaya kaldırdı fakat bakışları hâlâ aynı yere bakıyordu. ''Benim hiç babam olmadı. Kral olmam için beni eğitirken o beni unuttu, ben de onu unuttum.'' Yüzündeki gülümsemeyle bakışlarını kralın üstünde sabitledi, bu bakış kralın hoşuna gitmemişti. ''Benim babam kral değildi ama bizi öyle yetiştirmek istedi. O krallığını değil, çocuklarını yönetti sürekli.''

Fedor başını havaya kaldırıp saçlarını geriye savurdu. Üzerinde koca bir yük hissediyordu. Kirpikleri bile göz kapaklarına yük oluyordu. Tüm dünyanın yükü omuzlarında değildi belki ama bastırdığı duyguları artık ona ağır geliyordu. Bu karmaşıklığın yükünün ağırlığını ruhuna kadar hissediyordu. Aklına bir şey gelmiş gibi tekrar krala döndü. ''Büyükbabamın tek oğlu sendin, değil mi? Bu yüzden bu tahtı sana vermek zorunda kaldı. Yazık! Çocukken büyükbabamın senin ne kadar beceriksiz olduğunu anlattığı hikayeleri ile büyüdüm. Neden küçüklüğümden beri senin gibi bir beceriksiz olmak için bu kadar uğraştım ki?'' Kral aniden öfkeyle ayağa kalkarken Fedor alaycı tarafını bir kenara bıraktı.

''Ne o sayın kralım, sinirlendiniz mi?'' dedi sesi yükselirken. Eskiden olsa bunu yaptığı için günlerce utancından odasından çıkamayacak olan Fedor, artık babasını karşısına alabiliyordu. ''Lacy ve senin aranda bir seçim yapacaksam seni mi seçeceğimi düşünüyorsun, ha?!! Lacy cadıysa sen gözünü hırs bürümüş bir canavarsın. Sen Lacy'den daha mı iyi görüyorsun kendini?!!'' Fedor içindeki sesle çatışırken derin bir nefes alıp gözlerini kapattı. Lacy tüm aileni senden aldı. Önce babanı aldı, ya ağabeyini de alırsa? Babana sadece kırgınsın, onu bizden uzaklaştırmak mı istiyorsun? Daha iyi olabilirsin, Lacy'yi yenebilirsin. Bize bunun için bir şans verdiler, görmezden gelemeyiz. Fedor, bizi yenik düşüreceksin!!!

Gözlerini açtığında yenildiğini kabul etti. 

''Sen sadece beni değil, kendin dışında kimseyi sevmedin.'' deyip hançerini kılıfından çıkardı. ''Ben senin tahtını değil, senin saygını isteyen tek çocuğundum.'' Sağ eliyle hançeri iyice eline yerleştirdi. Kral Fedor'un tuttuğu hançere bakıp güldü. ''Ne o, beni mi öldüreceksin?''

''Neden gülüyorsun? Bakalım hangimiz daha beceriksiziz, görmek istemez misin?'' 

''Benimle nasıl konuştuğuna dikkat et.''

''Korkuyor musun?'' dedi başını sağa yaslayarak. Önce nereden saldıracağına kafasında karar veriyordu.

Kral kılıcını çekerken Fedor hançerini yerine koydu. Kılıcını kuşağından çıkartıp havaya kaldırdıktan sonra önüne siper etti. ''Bu sözleri söyleyebilmek için çok bile yaşadın Fedor.'' dedi kral sakinliğini tekrar koruyarak.

Fedor ilk hamleyi yapmak için öne atılırken kapı büyük bir gürültüyle açıldı. Fedor kraldan uzaklaşıp kılıcını indirirken gelen kişiye baktı. Şövalyelerden birinin bu anı görüp diğerlerine haber vermesiyle başı belaya girebilirdi. "Fedor, sen ne yaptığını sanıyorsun?!" dedi telaşla kraliçe. Fedor'un kollarından tutup ona yaklaşırken üstünü dikkatlice kontrol etti. Bakışları krala dönerken birbirlerine zarar vermediklerini görmek biraz olsa içini rahatlatmıştı. "Nasıl babana kılıç çekersin?"