SUS VE ÖP!

İLK

- " Umrunda değil öyle mi? O zaman artık benim de hiçbir şey umrumda değil. Sertan mı? Umrumda değil. Ölüm? Değil. Koray, bu gece burda ya beni öldür, ya da bırak. Ben.. Bıktım artık."

- " Benimle birlikte olmamak için ölümü mü göze alıyosun?"

- " Evet!"

- " Sen benimsin Nur."

- " Ben hiç öyle hissetmedim."

- " Benim oldun. Benimle yaşadın. Şiir okudun. Gözümün içine baktın. Ve benim olduğunu hissetmiyosun hala, öyle mi?"

- " Zorla Koray. Zorla seviştin benimle. Ah, pardon! Bana tecavüz ettin."

Elimi boynuma götürdüm.

- " İzleri görüyo musun? Bileklerimde bile o gece bana yaptıklarının izini taşıyorum ben."

- " Üzgünüm bunun için."

- " Beni paramparçala ettikten sonra 'üzgünüm' deme."

- " Üzgünüm."

lanet olsun, yine ağlıyorum.

- " Ağlama. Sana bunları yaşatmak istemiyorum. Benden başkasına ait olmanı da."

- " Seninle olmak istemiyorum."

- " Gel benimle."

Kolumdan çekerek odaya götürdü tekrar. Yatağa uzandı, beni de çekti yanına. Doğruldu, yüzüme eğildi.

- " Sana hiçbir şey yapmicam bu gece. Tamam mı? Bana karşı koyma. Hepsi bu."

Kafamı salladım rahatlayarak.

Yaklaştı, dudaklarımızın arasında milim mesafe yoktu belki de. Ama öpmedi.

" Şu kahrolası dünyada bana benzeyen tek şeysin. Tüm inadım bundan. Ve benim yalnızlığım olmanı istemiyorum.. Nefesimi hissedebiliyo musun? Bak, işte. Şuan bu kadar yakınında, dudaklarının üzerinde hissediyosun di mi? Ama dokunmuyolar sana. Ulaşmıyolar. Ciğerlerine karışmıyolar. İşte senin de bana yaptığın şey bu. Yanımdasın, ama aslında benim değilsin."

" Bana yaptığın şeyin bir bedeli olmalı."

" O bedel neyse, ödemeye razıyım."

" Beni bırak o zaman. Her şey bitsin."

Gözlerini kısarak yüzüme baktı, ağzını açtı ama bir şey söylemedi. Geri çekildi. Şimdi, şuan burdan çıkıp gitsem? Engeller miydi?

" Teşekkür ederim Koray."

" Etme. Sana yaşattıklarımı da asla unutma."

" Mümkün değil. Hoşçakal."

Ve korkuyla girdiğim bu kapıdan, şaşkınlıkla çıktım. Ağlayarak..

İnsan ruhunu emen birini sevebilir mi?

Ona müthiş acılar çektiren, asla yanında olmayan birini?

Yoksa bu saçmalık, vicdan azabımdan başka bir şey değil mi? ...

"Aslı'nı inkar etmek istiyorum Kerem!

Yârin kaşları keman olsa, içimdeki yayları paramparça ederim hemen."